ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 757

คืนวันนี้คล้ายมืดมิดเป็นพิเศษ เสียงลมหวีดหวิวเสียดแทงเข้ากระดูก หลิ่วอวิ๋นเวยถูกโยนทิ้งไว้หน้าประตูทางการ

นางถูกมัดไว้ด้วยเชือก ล้มลงบนพื้นคล้ายหนอนตัวหนึ่ง เดิมทีก็ขยับไม่ได้ นางอ้าปาก พบว่าตนเองถูกวางยาจนเป็นใบ้ไปแล้ว พูดไม่ออกแม้คำเดียว

มือสองข้างเจ็บปวดอย่างรุนแรง นางหวาดกลัวอย่างมากภายในใจ คิดไม่ถึงเลยว่ากู้ชิงเหยี่ยนและกู้ชิงซิวจะลงมือกับนางจริง!

หลังกู้ชิงซิวโยนคนลงไปแล้ว ก็ตีกลองร้องทุกข์หน้าประตูทางการ จากนั้นหายไปท่ามกลางความมืด

ต่อมา เขาเพิ่งจากไปได้ไม่นาน คนหนึ่งกลุ่มก็โผล่ออกมาอย่างกะทันหัน ภายในมือถือคบเพลิง

หลิ่วอวิ๋นเวยมองใบหน้าที่ไม่รู้จักที่ปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึง ความหวังสายหนึ่งเกิดขึ้นมาอีกครั้ง คนเหล่านี้ไม่ใช่คนของทางการ ใช่หรือไม่ว่ามาช่วยนาง?

“เป็นหลิ่วอวิ๋นเวยไม่ผิดแน่!”

คนเป็นหัวหน้าได้เห็นใบหน้าของหลิวอวิ๋นเวยอย่างชัดเจนแล้ว อย่างไรเสียก็เป็นฮูหยินแม่ทัพ พวกเขาเคยพบเห็นตามย่านชุมชนมาก่อน

เพียงหลิ่วอวิ๋นเวยได้ยินก็รีบพยักหน้า หวังเพียงให้คนเหล่านี้รีบช่วยตนเองไปก่อนคนของทางการจะมาถึง หาไม่แล้วจะไม่ทันเวลา!

จากนั้น หลังทุกคนเห็นหลิ่วอวิ๋นเวยยอมรับแล้ว ภายในสายตากลับกลายเป็นไอแค้นฝังลึก

“ก็คือนังแพศยาคนนี้! ทำร้ายลูกชายข้าจนตาย!”

“แหกคุกก็แหกคุกเถอะ ถือสิทธิ์อะไรวางเพลิงเผาสามีข้าจนตาย เขามิได้ทำความผิดร้ายแรงด้วยซ้ำ เจ้าไปตายเสียเถอะ!”

คนที่มาก็คือญาติของนักโทษที่ถูกเผาตายเหล่านั้น แม้ว่าคนในครอบครัวทำผิดจริง แต่โทษไม่ถึงกับตาย ผ่านไประยะหนึ่งก็สามารถออกมาได้แล้ว

ใครคิดเล่าว่าเพลิงไหม้ครั้งนั้นจะทำให้พวกเขาตายไป!

หลังเรื่องจบลง ทุกคนล้วนตกอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความโศกเศร้าเสียใจ ทีแรกคิดว่าหลิ่วอวิ๋นเวยเองก็ตายอยู่ภายในนั้น ใครคิดเล่าว่าวันนี้ถึงขั้นได้รับข่าวน่าแปลกใจ...

นางแพศยาคนนี้ยังไม่ตาย ตรงข้ามกันเพื่อแหกคุกจึงวางเพลิง โชคดีมีคนจิตใจดีจับไว้ได้ นี่จึงนำมาส่งให้ทางการอีกครั้ง!