ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 785

คิ้วเรียวยาวดุจกิ่งหลิวของซ่งรั่วเจินขมวดแน่น คนผู้นี้ลึกลับถึงเพียงนี้ จัดการทุกเรื่องอย่างระมัดระวัง ไม่สามารถหาสิ่งของที่สามารถบ่งบอกฐานะพบ

หากเอาแต่เฝ้ารออยู่ที่นี่ น่ากลัวว่าไม่รู้จะต้องรอจนถึงยามใด หากมีสิ่งที่คนผู้นี้ทิ้งไว้ นางกลับสามารถใช้สิ่งของตามหาคนได้

อย่างไรเสีย ไม่มีเวลาตกฟากทำนองนี้ก็ช่างเถอะ อีกทั้งยังไม่ใช่ญาติพี่น้องแท้ๆ แม้แต่ของใช้จำเป็นในชีวิตก็ไม่มี ยากจะทำนายออกมาโดยอาศัยเพียงความว่างเปล่าได้ว่าคนผู้นี้เป็นใคร

หัวหน้าตระกูลเจียงใคร่ครวญครู่หนึ่ง ทันใดนั้นพูดขึ้น “ครั้งก่อนเขาโยนผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือดหนึ่งผืนทิ้ง บ่าวในเรือนข้าบังเอิญเก็บได้ ข้าไม่ได้ทิ้ง!”

ตอนนั้นเขาเองก็อยากหาเบาะแสบางอย่างจากผ้าเช็ดหน้านี้ ทว่าน่าเสียดายเป็นเพียงผ้าเช็ดหน้าธรรมดา ไม่มีอันใดพิเศษ แต่เขายังเก็บรักษาไว้

ดวงตาซ่งรั่วเจินทอประกาย “รีบไปหยิบมาเร็วเข้า”

จากนั้นผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือดมาถึงมือ สีหน้าซ่งรั่วเจินมั่นใจอย่างมาก นางสบตาฉู่จวินถิงแวบหนึ่ง ฝ่ายหลังเข้าใจในทันใด “ไปเถอะ พวกเรากลับกัน”

ฉู่จวินถิงทิ้งคนไว้เฝ้าพวกหัวหน้าตระกูลเจียง สั่งให้พวกเขาแสร้งทำเป็นไม่มีอันใดเกิดขึ้น หากมีคนมาจะต้องรีบแจ้งพวกเขา

บัดนี้พวกหัวหน้าตระกูลเจียงทั้งสามคนตกตะลึงพรึงเพริดตั้งแต่แรกแล้ว ไฉนเลยจะกล้ามีความคิดอื่น รีบพยักหน้าลง

จนกระทั่งกลับมายังสกุลจ้าว ซ่งรั่วเจินจึงเริ่มทำนายหาตำแหน่งของอีกฝ่าย

เพราะมีรอยเลือดแล้ว นี่จึงทำนายง่าย เพียงแต่หลังได้พบตำแหน่งแล้ว สีหน้าซ่งรั่วเจินกลายเป็นแปลกประหลาดขึ้นมา

“เป็นอะไรหรือ?” ฉู่จวินถิงเอ่ยถาม

“ตำแหน่งของคนผู้นี้อยู่ทิศทางเดียวกันกับท่านพ่อของหม่อมฉัน ยิ่งไปกว่านั้นยังห่างกันไม่ไกลอีกด้วยเพคะ”

เอ่ยถ้อยคำนี้ออกมาแล้ว สีหน้าสองสามคนภายในห้องล้วนเปลี่ยนไป เรื่องจะบังเอิญถึงเพียงนี้เชียวหรือ?