ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 791

อีกด้านหนึ่ง

ซ่งหลินซ่อนตัวอยู่ในป่าบนภูเขา ตรงทรวงอกมีเลือดซึมออกมา ใบหน้าหล่อเหลาเด็ดเดี่ยวบัดนี้เป็นสีขาวซีด

“ท่านแม่ทัพ ท่านยังทนไหวหรือไม่?” หร่วนเฉิงมีสีหน้าเป็นห่วง

ซ่งหลินโบกมือเบาๆ “แผลเล็กน้อยแค่นี้ ไม่เป็นไรหรอก”

เขาเคยออกรบมาตั้งหลายครั้ง เคยได้แผลใหญ่น้อยมานับไม่ถ้วน อาการบาดเจ็บแค่นี้ไม่สะเทือนเขาเลยสักนิด

“ท่านแม่ทัพ เจ้าหมอนั่นเจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว คราวนี้ไม่รู้ว่าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส คงหนีไปได้ไม่ไกลนักหรอก”

หร่วนเฉิงกวาดสายตามองบริเวณใกล้เคียง ภูมิประเทศในป่าแถบนี้เดิมก็ซับซ้อน นอกจากนี้แถวนี้ยังไม่ค่อยมีคนอาศัยอยู่ พวกเขาคงยากจะหาคนพบในเวลาอันสั้น

“คราวนี้จะต้องจับเจ้าหมอนี่ให้ได้เลยเชียว!”

ซ่งหลินกล่าวอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ไล่สังหารข้ามานานปานนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าพวกสารเลวนี่ ข้าก็คงไม่ถึงกับไม่ได้กลับบ้าน!”

เพียงคิดถึงว่าข่าวการเสียชีวิตของเขาส่งกลับไปแล้ว ภรรยาและลูกๆ จะต้องโศกเศร้าเสียใจเพราะเรื่องนี้เป็นแน่ เดิมทีทั้งตระกูลซ่งล้วนต้องพึ่งพาเขา แต่บัดนี้ทุกคนล้วนเข้าใจว่าเสาหลักอย่างเขาไม่อยู่แล้ว ไม่รู้ว่าหรูเยียนและพวกเด็กๆ จะถูกคนรังแกหรือไม่

เดิมนั้นพอเขาฟื้นขึ้นมาก็อยากกลับไปทันที แต่ใครเลยจะคาดคิดว่ายังไม่ทันจากไปก็ถูกคนจับตามองเข้าเสียแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไหวตัวทัน สัมผัสได้ถึงความผิดปกติแล้วป้องกันไว้แต่เนิ่นๆ ป่านนี้พวกเขาคงตายไปแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังทำให้ชาวนาที่ช่วยเขาไว้พลอยเดือดร้อนไปด้วย

แม้เขาจะให้ทุกคนจากไปพร้อมกัน แต่เรื่องเกิดขึ้นกะทันหัน เพียงหาลูกสาวลูกชายของชาวนาพบ แต่กลับหาชาวนาชราไม่เจอ

รอจนถึงตอนที่พวกเขากลับไปก็พบว่าชาวนาชราเสียชีวิตไปเสียแล้ว ทำให้เขารู้สึกละอายใจยิ่งนัก!

หลังจากนั้น เมืองผิงหยางก็เริ่มมีการตรวจตราอย่างเข้มงวด เห็นได้ชัดว่าต้องการตามหาตัวเขา ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากและไม่อาจส่งข่าวคราวกลับไปได้