ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 795

ยามปกติซ่งรั่วเจินจะทำยันต์คุ้มภัยไม่กี่ใบเผื่อไว้ใช้ในคราวจำเป็น แต่หลังจากได้เผชิญหน้ากับไต้ซือเทียนจี ความจำเป็นในการใช้ยันต์ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

เพื่อเลี่ยงไม่ให้ทุกคนถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว เวลาว่างนางจึงมักทำเผื่อเอาไว้

ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามสามารถใช้ไอมรณะ ไม่แน่ว่าข้างกายอาจมีคนในสำนักเต๋าคอยช่วยเหลืออยู่ก็เป็นได้ ดังนั้นพกไปด้วยสามารถช่วยป้องกันเหตุไม่คาดฝันได้

ฉู่จวินถิงพยักหน้า “รอข้ากลับมา”

ซ่งหลินเห็นลูกสาวตนเองกับฉู่อ๋องมีท่าทางคุ้นเคยกันปานนี้ ในใจก็นึกสงสัยอย่างไม่อาจเลี่ยง

ควรรู้ว่าที่ผ่านมาลูกสาวตนเองแทบไม่เคยพบหน้าฉู่อ๋อง นอกจากนี้ ฉู่อ๋องมีนิสัยอย่างไร เขาอยู่ในกองทัพมานานปานนี้ย่อมรู้แจ่มแจ้งเป็นที่สุด

คิดถึงว่าตอนแรกเขาก็เคยอยากให้ฉู่อ๋องเป็นลูกเขยของตัวเอง หากจนใจที่ฉู่อ๋องมีนิสัยเย็นชาเกินไป ทั้งยังไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผา กอปรกับยังมีฐานะสูงศักดิ์ ไม่เหมาะสมกันจริงๆ จึงเลิกล้มความคิดนั้นไป

“อวี้เอ๋อร์ เจ้ามาเองก็แล้วไปเถอะ ทำไมถึงยังพาน้องสาวเจ้ามาด้วย?”

“ตอนนี้นางออกเรือนไปแล้ว ไฉนหลินจือเยว่จึงไม่มา แต่กลับให้นางมาเสียอย่างนั้น?”

ซ่งหลินมีสีหน้าไม่เข้าใจ เรื่องมงคลนี้ตกลงกันไว้ตั้งแต่สองปีก่อน หลังการศึกสิ้นสุดลง หลินจือเยว่ก็กลับเมืองหลวงไปแล้ว

หากไม่อะไรผิดพลาด ยามนี้เจินเอ๋อร์ก็คงแต่งงานกับหลินจือเยว่ไปแล้ว ตัวเป็นถึงนายหญิงจวนตระกูลหลิน แต่กลับมาที่นี่ มิน่าแปลกงั้นหรือ?

ซ่งจืออวี้ได้ยินอย่างนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าท่านพ่ออยู่ที่นี่ ถูกตัดขาดจากข่าวสารของโลกภายนอก จึงยังไม่รู้เรื่องที่น้องหญิงห้าถอนหมั้นแล้ว

เห็นว่าผู้คนรอบข้างล้วนมีสีหน้าอยากรู้ ซ่งจืออวี้กลับไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี

ตอนที่ซ่งรั่วเจินเดินกลับมาก็ได้ยินวาจานี้เข้าพอดีจึงกล่าวว่า “ท่านพ่อ ข้าถอนหมั้นแล้วเจ้าค่ะ ไม่ได้แต่งงานกับหลินจือเยว่”

สิ้นเสียง ซ่งหลินก็มีสีหน้าตกตะลึง “เหตุใดจึงถอนหมั้น?”