ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 82

“ข้า...ข้าเพียงแค่บังเอิญมาที่ร้านอวิ๋นหย่าแล้วพบเข้าพอดีเท่านั้นเอง พี่หญิงต้องกล่าวคำให้แสลงใจถึงเพียงนี้ด้วยหรือ?”

อวิ๋นซีหว่านเม้มริมฝีปาก พลางเบนสายตาไปหาอวิ๋นเฉิงเจ๋อ “พี่เฉิงเจ๋อ ท่านดูพี่หญิงสิ เหตุใดนางจึงคิดร้ายต่อข้าเช่นนี้?”

อวิ๋นเฉิงเจ๋อวางถ้วยชาในมือลง สายตาเย็นชา “แล้วเจ้าพูดจาดีงั้นหรือ?”

อวิ๋นซีหว่าน “...!”

“ข้าเห็นว่าข้างกายพี่ฉินของเจ้านั้นเหมือนจะมีสตรีอื่นอยู่ด้วยนะ เจ้าจะไม่รีบไปดูหน่อยหรือ หากโดนผู้อื่นแย่งไปจะทำอย่างไร?”

ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อย ๆ สายตาจับจ้องไปยังจ้าวซูหว่านที่อยู่ไม่ไกล น่าสนุกจริง ๆ เลยเชียว!

อวิ๋นซีหว่านหันมอง เมื่อเห็นจ้าวซูหว่านก็ขมวดคิ้วโดยพลัน สตรีนางนี้มาอีกแล้วหรือ?

“ในเมื่อพี่หญิงไม่ชอบข้า เช่นนั้นข้าก็ขอตัวกลับก่อนนะเจ้าคะ”

อวิ๋นซีหว่านทิ้งคำพูดเสียดสีก่อนจะรีบจากไป ดูแล้วราวกับได้รับความน้อยเนื้อต่ำใจอย่างไรอย่างนั้น

อวิ๋นเนี่ยนชูหน้าตาบึ้งตึง ในใจหวนนึกถึงแววตาที่อวิ๋นซีหว่านมองญาติผู้พี่ของตน หรือว่านางจะมีใจให้ญาติผู้พี่เช่นกัน?

นางคิดว่าควรกลับไปคุยกับมารดาเรื่องให้อวิ๋นซีหว่านแต่งกับฉินเซี่ยงเหิงเสียเลย ต่อไปจะได้ไม่ต้องเจอสตรีที่น่ารำคาญเช่นนี้ในจวนอีก!

ระหว่างที่อวิ๋นเฉิงเจ๋อกำลังสั่งอาหาร ซ่งรั่วเจินก็ได้ยินแผนการของอวิ๋นเนี่ยนชู ในใจมีเพียงความคิดเดียว

หากมีพี่น้องที่คลั่งรักถึงเพียงนี้จะทำอย่างไรดี?

อวิ๋นซีหว่านแย่งคู่หมั้นที่มารดานางหมั้นหมายไว้ให้นาง นางกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย!

ถึงกระนั้น เห็นแก่ที่อวิ๋นเฉิงเจ๋อก็เป็นคู่ครองที่เหมาะสมเช่นกัน จะคลั่งรักก็ช่างเถิด!

อวิ๋นเฉิงเจ๋อสั่งสำรับอาหารที่ทำจากปลาทั้งหมดที่อวิ๋นเนี่ยนชูโปรดปราน รสชาติทุกอย่างถูกปรุงตามความชอบของนางอย่างพิถีพิถัน แม้แต่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเช่น นางไม่ชอบต้นหอม ชอบแบบเผ็ดมาก เขาก็จดจำได้อย่างแม่นยำ

ขณะที่อาหารแต่ละจานถูกนำมาวางขึ้นโต๊ะ อวิ๋นเนี่ยนชูก็กินอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนอีกด้านหนึ่งก็ยิ่งครึกครื้นกว่า

เมื่อจ้าวซูหว่านได้ยินหญิงสาวพูดถึงเรื่องถอนหมั้นอยู่ตลอด นางก็กัดฟันกรอด ตอนนี้สิ่งที่นางไม่อยากได้ยินที่สุดคือเรื่องถอนหมั้น ยิ่งต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ยิ่งไม่อยากได้ยิน!

คนรอบข้างย่อมรู้เรื่องการถอนหมั้นระหว่างสกุลจ้าวและสกุลซ่งกันดีอยู่แล้ว

ตั้งแต่แรกที่ข่าวการหมั้นหมายนี้แพร่ออกไป ผู้คนต่างก็คิดกันว่าเป็นดั่งดอกไม้สดใสปักบนกองมูลวัว

ซ่งอี้อันคือดอกไม้สดใส

ในฐานะที่เขาเป็นบัณฑิตผู้ยอดเยี่ยมที่สุดของสำนักศึกษาหลวง เป็นศิษย์ที่เหล่าอาจารย์ต่างภาคภูมิใจ เกือบทุกคนมั่นใจว่าเขาจะสอบผ่านได้เป็นขุนนาง อนาคตรุ่งโรจน์เป็นแน่แท้

ใต้เท้าอวิ๋นก็เป็นขุนนางเช่นกัน แต่ฐานะของสกุลอวิ๋นกับสกุลซ่งนั้นต่างกันมากนัก จ้าวซูหว่านก็มิได้งามล่มเมือง แต่โชคดีที่ได้หมั้นหมายกับซ่งอี้อัน มีคนมากเท่าใดที่อิจฉา?

สุดท้ายแล้ว ซ่งอี้อันสูญเสียการมองเห็นของตาทั้งสองข้างเพราะช่วยเหลือจ้าวซูหว่าน สกุลจ้าวก็รีบร้อนมาถอนหมั้น ย่อมทำให้ผู้คนดูหมิ่นดูแคลน

ฉินเซี่ยงเหิงที่กำลังดื่มด่ำกับความพึงพอใจต่อเสียงชื่นชมรอบข้าง เมื่อเห็นว่าหลังจากจ้าวซูหว่านมา ทุกคนก็มองพวกเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป พลันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ