ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 83

เขาได้กำชับไว้แล้วว่า ก่อนการสอบใหญ่ในฤดูใบไม้ผลิ ห้ามไม่ให้นางมาพัวพันใด ๆ กับเขาเด็ดขาด หากชื่อเสียงของเขาถูกทำลาย ย่อมส่งผลกระทบต่อเส้นทางขุนนางของเขาเป็นแน่

“คุณหนูจ้าว เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?” ฉินเซี่ยงเหิงถามด้วยท่าทีแสร้งทำเป็นประหลาดใจ

สีหน้าของจ้าวซูหว่านเปลี่ยนไปทันที เขาถึงกับเรียกนางว่า ‘คุณหนูจ้าว’ งั้นหรือ?

อวิ๋นซีหว่านเห็นท่าทีเย็นชาของฉินเซี่ยงเหิง นางจึงได้รู้สึกโล่งอก รอยยิ้มของนางจึงดูอ่อนหวานและเย้ายวนมากขึ้น

“พี่ฉิน ข้าคิดว่าคุณหนูจ้าวเพียงบังเอิญผ่านมาเท่านั้น รีบอ่านบทกวีที่ท่านแต่งให้พวกข้าฟังเถิด ข้ารอคอยมานานมากแล้ว”

“ใช่แล้ว ๆ สหายฉิน รีบอ่านให้พวกเราฟังเถิด” เฉียนเหว่ยกล่าวพลางยิ้ม

เมื่อได้ยินคำชมเหล่านั้น ฉินเซี่ยงเหิงก็ละความสนใจจากจ้าวซูหว่านไปในทันที เขายื่นบทกวีในมือตนให้ผู้อื่นดูอีกครั้งด้วยความลำพองใจ ซึ่งก็ได้รับคำชมเชยอย่างมากมายอีกครา

จนกระทั่งเขาไปเข้าห้องน้ำ ก็ถูกจ้าวซูหว่านดึงไปคุยอีกด้านหนึ่ง

“พี่เซี่ยงเหิง ไยท่านจึงทำกับข้าเช่นนี้?”

ฉินเซี่ยงเหิงหัวเราะเบา ๆ “ดูจิตใจคับแคบของเจ้าเถิด หึงข้าหรือ?”

“ท่านกับอวิ๋นซีหว่านมีความสัมพันธ์เช่นไรกันแน่?” จ้าวซูหว่านถามด้วยใบหน้าไม่พอใจ “ท่านไม่เห็นหรือว่าเมื่อครู่นางจงใจพูดจาให้ร้ายข้า?”

“หากไม่ใช่เพราะเจ้าไปทะเลาะกับนาง ข้าก็จำชื่อของนางไม่ได้ด้วยซ้ำ เจ้าไม่เห็นจะต้องไปใส่ใจอะไรกับนางเลย”

ฉินเซี่ยงเหิงเอื้อมมือไปบีบสะโพกของจ้าวซูหว่านหนึ่งที “คืนนี้ก็เป็นเด็กดีรอข้านะ ข้าจะไปทำให้เจ้าอิ่มเอมเอง”

เมื่อจ้าวซูหว่านได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของนางจึงดีขึ้นบ้าง “ท่านห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับหญิงอื่นข้างนอกเด็ดขาดนะ”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

ขณะที่พวกซ่งรั่วเจินสามคนกินเสร็จและกำลังจะเตรียมตัวกลับ ก็เห็นว่าทางฝั่งฉินเซี่ยงเหิงเริ่มคึกคักขึ้นเรื่อย ๆ เฉียนเหว่ยเมื่อเห็นอวิ๋นเฉิงเจ๋อก็จงใจดึงเขาเข้าไปสมทบด้วย

“สหายอวิ๋น เจ้ามาพอดีเลย เช่นนั้นเจ้าช่วยวิจารณ์เรียงความของสหายฉินดูหน่อยว่าเป็นอย่างไร?”

อวิ๋นเฉิงเจ๋อกล่าว “เขียนได้ดีกว่าที่เคยเขียนเมื่อก่อนจริง ๆ”

ใบหน้าของฉินเซี่ยงเหิงพลันเย็นชาขึ้นทันที

“รั่วเจิน พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ” อวิ๋นเนี่ยนชูไม่ต้องการพูดคุยกับฉินเซี่ยงเหิง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน