ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 84
เมื่อเห็นว่าอวิ๋นเนี่ยนชูปลอดภัยดี อวิ๋นเฉิงเจ๋อจึงตระหนักได้ว่าตนเองทำเกินขอบเขตไป
“ขออภัย”
เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าว พร้อมกลับไปปั้นหน้าเย็นชาและทำท่าทีห่างเหินเช่นเดิม
“เจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เดินระวังหน่อย”
อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้าแล้วมองไปที่ซ่งรั่วเจินด้วยความซาบซึ้งใจ “โชคดีที่รั่วเจินช่วยข้าไว้ ไม่เช่นนั้นข้าคงแย่แน่...”
“พี่ชาย ข้าเจ็บเหลือเกิน ทั้งใบหน้าและมือของข้าก็เจ็บไปหมด...” อวิ๋นซีหว่านพูดทั้งน้ำตา
อวิ๋นเฉิงเจ๋อเดินผ่านอวิ๋นเนี่ยนชูไปยังข้างกายอวิ๋นซีหว่าน เขามองไปยังสาวใช้ของอวิ๋นซีหว่านและพูดว่า “พยุงคุณหนูรองไปที่รถม้า”
“เจ้าค่ะ คุณชาย”
“เจ้ารีบเชิญหมอไปที่จวน อย่าได้ล่าช้า” อวิ๋นเฉิงเจ๋อหันไปสั่งบ่าวรับใช้ข้างกาย
ผู้จัดการร้านอวิ๋นหย่ารีบวิ่งมาก่อนจะตวาดใส่เสี่ยวเอ้อร์ว่า “เจ้าตาไม่ดีหรือไร กล้าทำน้ำแกงร้อนหกใส่คุณหนูอวิ๋น จะหาเรื่องตายหรืออย่างไร!”
เสี่ยวเอ้อร์ที่ถูกน้ำแกงร้อนลวกจนแดงไปทั้งตัว แก้ตัวอย่างน้อยใจว่า “ผู้จัดการ ไม่ใช่ว่าข้าน้อยพลาดเสียหน่อย นางต่างหากที่ชนข้า...”
“เจ้ายังกล้าเถียงอีกหรือ!” ผู้จัดการร้านหน้าถมึงทึง ยกมือขึ้นตบไปหนึ่งฉาด แล้วหันไปขอโทษอวิ๋นซีหว่าน “คุณหนูอวิ๋น ข้าต้องขออภัยจริง ๆ ...”
อวิ๋นซีหว่านโกรธจนตัวสั่น “ไล่มันออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้!”
“ขอรับ ๆ” ผู้จัดการร้านรีบตอบรับ “เจ้าไม่ต้องทำงานนี้อีกต่อไปแล้ว รีบไสหัวไปบัดเดี๋ยวนี้!”
อวิ๋นเนี่ยนชูมองดูอวิ๋นเฉิงเจ๋อพาอวิ๋นซีหว่านจากไป แววตานางฉายแววซับซ้อนก่อนจะหันไปมองซ่งรั่วเจิน
“รั่วเจิน วันนี้ข้าต้องขอบใจเจ้าจริง ๆ ข้าจะกลับไปพร้อมพวกเขาก่อน ไว้วันหลังข้าจะไปหาเจ้าอีก”
“ได้”
ซ่งรั่วเจินพยักหน้า วันนี้ก็ได้ดูเรื่องสนุกมาพอสมควรแล้ว ถึงเวลาต้องกลับแล้วเช่นกัน
นางจึงสั่งปลากระรอกทอดเปรี้ยวหวานและน้ำแกงปลาอย่างละหนึ่งห่อกลับไป นางจำได้ว่าพี่ชายรองของนางชื่นชอบมากทีเดียว เพียงแต่ว่าช่วงนี้เขาสูญเสียการมองเห็น ทำให้เดินไปไหนมาไหนไม่สะดวก อีกทั้งไม่อยากพบเจอผู้คน จึงไม่ได้กินมานานแล้ว
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...