ส่วนบิดานาง พรุ่งนี้ก็ต้องเข้าวังอธิบายเรื่องทั้งหมดเช่นเดียวกัน
อวิ๋นเนี่ยนชูเข้าใจแล้ว พูดว่า “ข้าได้ยินว่าเรื่องอุทกภัยในครั้งนี้ร้ายแรงมาก ครั้งนี้พวกเจ้าสามารถกลับมาได้โดยเร็ว อยู่เหนือความคาดหมายของข้าจริงๆ”
“ทว่าเห็นเจ้ากลับมาได้ข้าดีใจมากจริงๆ ที่ผ่านมายามเจ้าอยู่ข้ากลับไม่รู้สึกอะไร ระยะนี้เจ้าไม่อยู่ ข้ารู้สึกคล้ายไม่มีที่พึ่งทางใจก็มิปาน”
“บัดนี้ข้ากลับมาแล้ว เจ้าสามารถวางใจได้” ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ “หากมีเรื่องไม่สบายใจ อย่าเก็บไว้คนเดียว จำไว้ว่าต้องมาหาข้า”
อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้า “ต่อให้เจ้ารำคาญ ข้าก็จะมา”
ขณะกำลังพูดอยู่นั้น อวิ๋นเฉิงเจ๋อเองก็มาแล้ว
“เฉิงเจ๋อเองก็มาแล้ว คนมาครบแล้ว เริ่มงานเลี้ยงได้!” กู้หรูเยียนพูดยิ้มๆ
ยามอวิ๋นเนี่ยนชูได้ยินชื่ออวิ๋นเฉิงเจ๋อก็เลื่อนสายตาไปมองโดยไม่รู้ตัว แต่ชั่วขณะสอดประสานสายตากับฝ่ายชาย แววตาหม่นลง มากที่สุดกลับเป็นความเด็ดเดี่ยวและเป็นฝ่ายเลื่อนสายตาก่อน
ก่อนหน้านี้รั่วเจินหมั้นหมายกับหลินจือเยว่สองปี รู้ว่าไม่เหมาะสมกันก็สามารถถอนหมั้นได้อย่างไม่ลังเล ส่วนนางบัดนี้พยายามอย่างเต็มที่จนเจอทางตันแล้ว หากยังไม่หันหลังกลับ หรือยังจะโวยวายจนทุกคนรังเกียจนางกระนั้นหรือ?
นับตั้งแต่วันนี้ไป จะปล่อยวางทั้งหมด!
นัยน์ตาดำสีหมึกของอวิ๋นเฉิงเจ๋อสังเกตเห็นอารมณ์อวิ๋นเนี่ยนชู คิ้วคมเลิกขึ้นโดยไม่รู้ตัว สังเกตเห็นว่าอารมณ์ของนางผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด
“งานเลี้ยงสกุลซ่งของพวกเจ้าไม่เคยทำให้คนผิดหวังมาก่อน ฝีมือของห้องครัวนี้ยอดเยี่ยมไร้ที่ติ”
เยี่ยนชิงอวี้พูดชมไม่ขาดปาก นอกจากครัวหลวงแล้ว นางคิดว่าอาหารรสชาติดีที่สุดก็คืองานเลี้ยงสกุลซ่ง
น่าเสียดาย นางไม่สามารถดึงตัวพ่อครัวของสกุลซ่งกลับไปได้!


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...