ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 854

“ไม่ได้เจอกันพักเดียว แม่นางซ่งงามขึ้นกว่าเมื่อก่อนเสียอีก มิน่าเล่าเสด็จพี่ไม่ได้เจอวันเดียวก็อดใจไม่ไหวต้องมาหาเสียแล้ว”

ฉู่อวิ๋นกุยเห็นท่าทางอัดอั้นตันใจของเสด็จพี่สามของตนแล้วก็อดนึกขันไม่ได้

เมื่อก่อนมีแต่ผู้หญิงที่หมุนรอบตัวเขา ตอนนี้กลับต้องมาหมุนรอบตัวแม่นางซ่ง แบบนี้คงเรียกว่าแพ้ทางสินะ!

ฉู่จวินถิงปรายตามองเขา สายตาเต็มไปด้วยแววตักเตือน

ฉู่อวิ๋นกุยลูบจมูก แต่ก็หาได้กลัวไม่ อย่างไรเสียพี่สะใภ้ก็อยู่ด้วยจึงไม่ต้องกังวลเรื่องไฟโทสะของเสด็จพี่สาม

ซ่งรั่วเจินเห็นฉู่จวินถิงมีสีหน้าเย็นชาราวกับว่ามีคนค้างเงินเขาแล้วยังไม่คืนกระนั้น นางกล่าวว่า

“อย่าโกรธเลยเพคะ หม่อมฉันคิดว่าท่านเพิ่งกลับมา ทั้งยังต้องเข้าวังไปรายงาน ในจวนอ๋องก็มีเรื่องมากมายต้องจัดการ หม่อมฉันไม่อยากรบกวนท่านอย่างไรเล่าเพคะ?”

ฉู่จวินถิงหัวเราะเบาๆ “ข้าว่าเจ้าไม่อยากให้ข้ารบกวนเจ้ามากกว่ากระมัง? คืนวานข้าให้คนมาแจ้งเจ้าแล้วนะว่าวันนี้ว่าง”

ซ่งรั่วเจินที่ถูกพูดแทงใจดำ “...”

วันนี้เดิมทีนางก็แค่อยากมาดูเรื่องสนุก การใส่ใจเรื่องคนอื่นแบบนี้ จะพาฉู่จวินถิงมาด้วยก็คงไม่ได้หรือเปล่า?

ดูอย่างไรเขาก็ไม่เหมือนคนที่จะมาใส่ใจเรื่องชาวบ้านเป็นเพื่อนนางเลยนี่นา

“หม่อมฉันกับพี่สี่ไม่ได้กลับมานานจึงมีการค้าหลายอย่างที่ต้องจัดการอย่างไรเล่าเพคะ? คิดว่าท่านจะต้องไม่สนใจเรื่องพวกนี้เป็นแน่จึงไม่ได้เรียกท่านมาด้วย”

ซ่งรั่วเจินยิ้มแย้มอธิบายไปหนึ่งประโยคแล้วหยิบของว่างบนโต๊ะส่งไปให้ฉู่จวินถิง “ชิมดูสิเพคะ ของว่างนี้เพิ่งออกใหม่เลยนะ”

ฉู่จวินถิงมองของว่างตรงหน้าสลับกับมองหญิงสาวที่ใจกล้ากว่าตอนแรกไม่รู้กี่เท่าด้วยท่าทีที่อ่านไม่ออก

ซ่งรั่วเจินส่งของว่างให้ถึงมุมปากเขาพลางยิ้มเอ่ย “อ้าปากชิมดูสิเพคะ รสชาติไม่เลวจริงๆ นะ ไม่ได้หลอกลวงท่าน!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน