ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 867

คืนวันเดียวกัน สกุลจ้าว

จ้าวซวี่ไป๋มองเห็นแม่นางเหมียวเหมี่ยวที่เขาเฝ้าคะนึงหาภายในความฝัน นางงดงามและใจดีเช่นนั้น เป็นนางฟ้าของเขา

หลังเขาโมโหเล่าเรื่องในวันนี้ออกมา ภายในดวงตาเหมียวเหมี่ยวสะท้อนสีแปลกประหลาด จากนั้นจูงมือของเขา ภายในสายตาเปี่ยมความลึกซึ้ง

“คุณชายจ้าว ข้าไม่ต้องการอันใดทั้งสิ้น ต้องการเพียงอยู่ร่วมกับท่าน”

“ไม่ว่าพวกเขาเข้าใจข้าผิดเยี่ยงไร ขอเพียงท่านเชื่อข้าก็พอ”

หัวใจจ้าวซวี่ไป๋อบอุ่น พูดว่า “ข้าย่อมเชื่อเจ้า ในสายตาข้าเจ้าดีที่สุด พวกเขาล้วนพูดเหลวไหลไร้สาระ เดิมทีก็ไม่เคยพบเจ้า กลับพูดจาว่าร้ายเจ้า ทำเลยเถิดเกินไปจริงๆ!”

“คุณชายจ้าว ข้ากลัวยิ่งนัก” เหมียวเหมี่ยวโผเข้าอ้อมกอดของจ้าวซวี่ไป๋ “ข้ากลัวพวกเขาจะแยกพวกเราออกจากกัน บัดนี้ข้าไม่ต้องการสิ่งใด ขอเพียงพวกเราได้อยู่ร่วมกันก็พอ”

พูดไป นางก็ปลดเสื้อออก ทันใดนั้นไหล่หอมก็เผยออกมา

จ้าวซวี่ไป๋เห็นภาพตรงหน้างดงามและหอมถึงเพียงนี้ ทันใดนั้นใบหน้าแดงเรื่อ “เหมียวเหมี่ยว นี่เจ้าจะทำอันใด?”

“คุณชายจ้าว ข้าไม่ใส่ใจขนบธรรมเนียม ขอเพียงได้เป็นคนของท่าน เรื่องอื่นข้าล้วนไม่ใส่ใจ ท่านรับข้าไว้ดีหรือไม่?”

มือสองข้างของเหมียวเหมี่ยวโอบรอบคอของจ้าวซวี่ไป๋ สายตาเจือความลึกซึ้งสบมองเขา เป็นฝ่ายมอบริมฝีปากหอมก่อน

จ้าวซวี่ไป๋เห็นแม่นางที่รักเข้าหาก่อนเช่นนี้ ลูกกระเดือกกลิ้งกลอก มือสองข้างโอบกอดเอวคอดกิ่วแน่นๆ หลับตาจูบลงไป

เพียงแต่ชั่วขณะที่เขากำลังจะสัมผัสริมฝีปากแดงที่ใฝ่ฝันหา ขนตาสั่นกระเพื่อมจึงลืมตาขึ้น จู่ๆ ใบหน้าบิดเบี้ยวและน่าสะพรึงกลัวสุดขีดก็ปรากฏต่อสายตาเขา

ใบหน้านั้นบวมเปล่งขาวซีด คล้ายแช่ในน้ำจนเละก็มิปาน เขาตกใจจนร้องอุทานออกมา

“ผี...”

จ้าวซวี่ไป๋รีบผลักคนในวงแขนออก ขยับถอยหลังสีหน้าเผือดซีด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน