ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 869

วันต่อมา ซ่งรั่วเจินลุกจากที่นอนและกลั้วปากดีแล้ว ก็พบว่าฉู่จวินถิงและฉู่อวิ๋นกุยล้วนมาแล้ว

นางเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ “สกุลจ้าวให้คนมาส่งข่าวแล้วหรือ?”

ฉู่อวิ๋นกุยพยักหน้าด้วยสีหน้าร้อนใจอยู่บ้าง “ส่งข่าวมาเช้าวันนี้ พูดว่าตกใจแทบแย่ เมื่อคืนล้วนไม่กล้านอนหลับ ข่าวถูกส่งมาตั้งแต่เมื่อคืน แต่ข้าเพิ่งรู้เช้าวันนี้”

ซ่งรั่วเจินกลับไม่แปลกใจ เมื่อวานทิ้งยันต์แผ่นนั้นไว้ย่อมสามารถทำให้จ้าวซวี่ไป๋ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของอีกฝ่าย

แต่ไหนแต่ไรมา ผีตายในน้ำนั้นน่าเกลียดมากนัก

เดิมทีคิดว่าเป็นหญิงงามน่าสงสารคนหนึ่ง เพียงหันหน้าก็กลายเป็นผีสาวหน้าตาบิดเบี้ยวน่ากลัวไปเสียแล้ว ความรักใคร่ลุ่มหลงของเขาย่อมมลายหายไป บัดนี้ต้องการเพียงมีชีวิต

กับดักหญิงงามพรรค์นี้ นางเคยพบมาไม่น้อย

แม้ต้องตายใต้อ้อมกอดหญิงงาม เป็นผีก็ยังสำราญมากนัก หากไม่ได้ฉู่อวิ๋นกุยมาหานางและขอความช่วยเหลือ จุดจบของจ้าวซวี่ไป๋ก็คงเป็นเช่นนี้

“พวกเราไปดูตอนนี้ดีหรือไม่? ข้าเห็นบ่าวคนนั้นร้อนใจยิ่งนัก” ฉู่อวิ๋นกุยเอ่ย

จากนั้นฉู่จวินถิงเห็นว่าซ่งรั่วเจินเพิ่งตื่นและอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยจึงพูดว่า “ไม่รีบ กินมื้อเช้าก่อนเถอะ”

ซ่งรั่วเจินเลื่อนสายตาก็ได้เห็นท่าทางผ่อนคลายของฉู่จวินถิง เห็นได้ชัดว่าเทียบกับความเป็นตายของจ้าวซวี่ไป๋แล้ว เขาใส่ใจว่านนางกินมื้อเช้าหรือไม่มากยิ่งกว่า

“เจ้าไม่ใช่พูดว่าต้องกินข้าวตามเวลาทุกวันเพราะกระเพาะไม่ดีหรอกหรือ?” ฉู่จวินถิงเอ่ยถาม

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ “พูดถูกแล้วเพคะ”

ฉู่อวิ๋นกุย “...”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน