สีหน้าเฉียนหย่าหลินแข็งทื่อดุจเหล็ก “เจ้าเป็นตัวอะไรกัน? บ่าวคนหนึ่ง ถือสิทธิ์อะไรมาขวางข้า?”
จากนั้น อวิ๋นหยางเผชิญหน้ากับคำถามนี้ สายตากลับไม่เปลี่ยนไป คนที่องค์ชายของพวกเขาต้องการขวางไว้ ผู้ใดก็อย่าคิดจะจากไปได้!
“นี่ไม่ใช่ชายารองเฉียนหรือ? พ่อแม่เจ้าตีกันแล้ว เป็นลูกสาวไม่ไปช่วย เหตุใดถึงคิดหนีเล่า?” ซ่งรั่วเจินพูดเย้าเสียงเรียบ
เฉียนหย่าหลินว้าวุ่นใจอย่างมาก ใบหน้ากลับเย่อหยิ่ง “ข้าทำเยี่ยงไรเกี่ยวอันใดกับเจ้าด้วย? เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกัน? ยุ่งมากเกินไปแล้วกระมัง!”
สีหน้าซ่งรั่วเจินเย็นชาเรียบเฉย เฉียนหย่าหลินมีอุปนิสัยเย่อหยิ่งไม่ผิดไปดังคาด โดยเฉพาะหลังได้รู้สาเหตุการตายของเฉียนชิ่งเหมียวแล้ว ก็รู้ว่ากระดูกคนผู้นี้เน่าเฟะไปแล้ว
“ไม่จำเป็นต้องมีโทสะกับคนเช่นนี้ ไม่คู่ควร” สายตาฉู่จวินถิงสะท้อนแววรังเกียจ สุ้มเสียงเรียบเฉย
เฉียนหย่าหลินรู้ว่าฉู่จวินถิงดูเบานางมาโดยตลอด แต่อย่างน้อยเมื่อก่อนก็ไม่ได้แสดงออกชัดเจนถึงเพียงนี้ ทว่าบัดนี้เป็นเพราะซ่งรั่วเจินจึงไม่เห็นพี่สะใภ้อย่างนางอยู่ในสายตา!
“ซ่งรั่วเจิน เจ้าก็แค่อาศัยฉู่อ๋องคอยหนุนหลังถึงเย่อหยิ่งโอหังเช่นนี้มิใช่หรือ? ความชอบของผู้ชาย เพียงพริบตาเดียวก็หมดสิ้นแล้ว หากฉู่อ๋องชอบเจ้าจริงก็คงแต่งเจ้ากลับไปนานแล้ว!”
สายตาเฉียนหย่าหลินเปี่ยมความริษยาและโกรธแค้น ทีแรกนางคิดว่าฉู่จวินถิงจริงใจต่อซ่งรั่วเจิน ทว่าบัดนี้นางได้เห็นเรื่องทั้งหมดก็นับว่าเข้าใจแล้ว
ผู้ชายล้วนเหมือนกัน หากชมชอบจริงก็คงรีบแต่งงานพากลับไปนานแล้ว
บัดนี้ทั้งเมืองหลวงล้วนรู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา ซ่งรั่วเจินอายุไม่น้อยแล้ว ทว่าจนถึงตอนนี้ฉู่จวินถิงก็ยังไม่สู่ขอนาง
ถึงตอนนั้นฉู่อ๋องสู่ขอคนอื่น นางอยากเห็นนักว่าซ่งรั่วเจินจะร้องไห้เยี่ยงไร!
จากนั้น ไม่รอให้ซ่งรั่วเจินเอ่ยปาก ฉู่จวินถิงก็ยกมือจับนางไว้และพูด “ไม่ต้องให้พี่สะใภ้ใส่ใจ อ้อไม่ใช่ ชายารองเป็นอนุ ข้าลืมไปแล้ว”
ซ่งรั่วเจินมองฉู่จวินถิงแวบหนึ่งอย่างอดไม่ได้ เขายั่วโทสะคนได้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...