ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 880

นายหญิงจ้าวถ่มน้ำลาย พวกเขาช่างอับโชคโดยแท้ ถึงขั้นถูกพวกสวะเหล่านี้ตามรังควานอยู่ได้!

นายท่านเฉียนได้ยินถ้อยคำนี้ก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “คำนี้ของพวกเจ้าหมายความว่าอันใด?”

“ปีนั้นคนที่ทำร้ายเหมียวเหมียวจนตายเป็นลูกสาวตัวดีของพวกเจ้า!” นายท่านจ้าวพูดด้วยสีหน้าแข็งทื่อดุจเหล็ก

“ลูกสาวของพวกเรา?” นายหญิงเฉียนอึ้งงัน จากนั้นสบถด่าออกมา “พวกเจ้ายังมีศักดิ์ศรีอยู่หรือไม่? เพื่อปัดความรับผิดชอบ แม้แต่ถ้อยคำเช่นนี้ก็พูดออกมาได้!”

สายตานายหญิงจ้าวเปี่ยมความเย้ยหยัน “เฉียนหย่าหลินอุปนิสัยเยี่ยงไรพวกเจ้าไม่รู้หรือ? ใจคอโหดร้ายตั้งแต่เด็ก แม้แต่ตอนที่เหมียวเหมียวยังอยู่ นางทำเรื่องเพราะความริษยาออกมาน้อยกระนั้นรึ?”

“ที่ผ่านมาไม่ใช่เจ้าเล่าให้ข้าฟังว่าเหมียวเหมียวเพิ่งเปลี่ยนชุดกระโปรงก็สกปรกแล้ว บ้างก็ปิ่นปักผมที่เจ้ามอบให้นางหายไป”

“เจ้าพูดไปทุกคำว่าสาวใช้มือเท้าไม่สะอาด แต่เจ้าเปลี่ยนสาวใช้คนแล้วคนเล่า หรือว่าเจ้าที่เป็นแม่ไม่รู้จริงๆ ว่าคนทำเรื่องพรรค์นี้เป็นใคร?”

นายหญิงเฉียนหลบเลี่ยงสายตา นางย่อมรู้ว่านี่เกิดอันใดขึ้น เพียงแต่เรื่องฉาวโฉ่ภายในบ้านไม่อาจแพร่งพรายออกไป อีกทั้งยังคิดว่าตอนนั้นเฉียนหย่าหลินยังเด็กไม่รู้ความ หลังเติบโตแล้วก็จะดีขึ้น

ต่อมาหย่าหลินโตแล้ว นี่ยังไม่ดีอีกหรือ?

“เจ้าพูดเหลวไหล ตอนเด็กยากจะหลีกเลี่ยงไม่ให้ทำผิดพลาด หรือว่าเจ้าคิดจะป้ายความผิดนี้ให้กับลูกสาวข้าอย่างนั้นหรือ!”

นายหญิงเฉียนตะเบ็งเสียงเปี่ยมโทสะ นางเองก็คิดไม่ถึงเลยว่านายหญิงจ้าวจะไร้ยางอายถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่เป็นความผิดของพวกเขา บัดนี้ถึงขั้นยังขวัญกล้ามาป้ายความผิดที่บ้านพวกเขา นี่อำมหิตมากเพียงใดกัน!

“ข้าพูดเหลวไหล?” นายหญิงจ้าวถูกทำให้โมโหจนหัวเราะออกมา “มิสู้ถามลูกสาวของเจ้าดีๆ!”