ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 883

ปีนั้นเพราะเรื่องของเหมียวเหมียว ภรรยาของเขาเสียใจอย่างหนักจนร่างกายทรุดโทรม หลังจากนั้นก็ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกเลย

ช่วงเวลาที่ผ่านมา พวกเขาเข้าใจว่านี่เป็นผลกรรมของพวกเขาสามีภรรยาที่ไม่สามารถดูแลลูกสาวให้ดี ทำให้นางต้องตายไปอย่างน่าอนาถตั้งแต่อายุยังน้อย

พวกเขาโทษทั้งหมดนี้ว่าเป็นความผิดของสกุลจ้าว มีแต่ทำเช่นนี้จิตใจพวกเขาจึงจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่ยามนี้กลับได้รู้ว่าทั้งหมดนั้นเป็นการกระทำของลูกสาวคนดีที่พวกเขาเลี้ยงดูมา

คิดถึงสิ่งต่างๆ ที่เคยทำลงไปในตอนนี้ พวกเขาช่างโง่งมยิ่งนัก!

“ไม่แปลกใจเลยที่พวกท่านเลี้ยงลูกสาวคนดีเช่นนี้ออกมาได้ ทั้งบ้านมีแต่พวกไม่แยกแยะดีชั่ว!”

แววตานายหญิงจ้าวเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เพียงคิดว่าหลายปีที่ผ่านมาเพราะรู้สึกผิดต่อเหมียวเหมียว ไม่ว่าสกุลเฉียนจะล้ำเส้นอย่างไร พวกเขาล้วนอดทนอดกลั้น

เพราะว่าหลังสูญเสียเหมียวเหมียวไป นายหญิงเฉียนก็จมอยู่ในความเศร้าเสียใจ สุดท้ายก็ทำร้ายสุขภาพจนไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก ส่วนนางก็ไม่ตั้งครรภ์อีกเลยหลังให้กำเนิดซวี่ไป๋ ทุกคนล้วนพูดกันว่าเป็นผลกรรมของพวกตน

ในใจนางไม่รู้ว่าเจ็บช้ำใจปานไหน แต่ก็รู้สึกว่าบางทีอาจกำลังชดใช้กรรมอยู่ก็เป็นได้

แต่ตอนนี้ นางถึงเพิ่งรู้ว่าคำประณามตลอดหลายปีมานี้ล้วนแต่ได้รับมาทั้งที่ไร้ความผิด!

นายหญิงเฉียนทั้งละอายใจและอับอาย นางมองเฉียนหย่าหลินที่อยู่ข้างๆ ในดวงตามีเพียงความโกรธแค้น

“ข้าเลี้ยงลูกสาวที่เห็นแก่ตัวแบบเจ้าออกมาได้อย่างไรกันนะ! ตาบอดไปแล้วจริงๆ เวรกรรม นี่ล้วนแต่เป็นเวรกรรมของข้า!”

ชั่วขณะนี้นายท่านเฉียนเพียงรู้สึกว่าถึงถูกตีก็จะไม่กล่าวโทษเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่มีหน้าจะไปเผชิญหน้ากับสกุลจ้าว เขาตระหนักดียิ่งว่าหลังเกิดเรื่องนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและสกุลจ้าวก็นับว่าจบสิ้นลงโดยสมบูรณ์แล้ว

ไม่ว่าอย่างไร สกุลจ้าวก็ไม่สามารถอภัยให้พวกเขาได้แล้ว