ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 887

“เจ้าทำเรื่องชั่วช้าเลวทรามเช่นนี้ลงไปได้อย่างไร?”

ฉู่เทียนเช่ออับอายกลายเป็นโทสะ จ้องมองเฉียนหย่าหลินด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาต้องเสียหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้ยังมาทำเรื่องพรรค์นี้อีก ทำให้จวนเช่ออ๋องขายหน้าไม่เหลือชิ้นดี!

ทันทีที่ลือไปถึงพระกรรณเสด็จพ่อ เขาจะต้องถูกตำหนิอย่างหนักแน่นอน

“แม่นางซ่ง เมื่อครู่ข้าไม่รู้สถานการณ์ หุนหันพลันแล่นเกินไป หวังว่าเจ้าจะไม่ถือโทษโกรธเคือง”

ฉู่เทียนเช่อยืดได้หดได้ ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา ตอนนี้เฉียนหย่าหลินไม่อาจเก็บไว้ได้อีกแล้ว แต่ชื่อเสียงของเขายังต้องรักษาเอาไว้เท่าที่จะสามารถทำได้

“เช่ออ๋อง ตอนแรกหม่อมฉันก็ไม่รู้เช่นกันว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชายารองเฉียน เพียงอยากรักษาชีวิตของคุณชายจ้าวไว้เท่านั้น ต่อมาถึงรู้ว่าทุกอย่างเป็นการกระทำของสกุลเฉียน”

“ส่วนเรื่องคุกเข่าเมื่อครู่ หม่อมฉันก็ไม่ได้เป็นคนสั่งให้เฉียนฮูหยินคุกเข่า”

ซ่งรั่วเจินน้ำเสียงราบเรียบ น้ำเสียงเฉยเมยประหนึ่งกำลังบอกเล่าความจริงอย่างสงบ แต่ยิ่งคนที่ได้รับความอยุติธรรมอย่างนางแสดงออกอย่างสงบมากเท่าไรก็ยิ่งทำให้พฤติกรรมบันดาลโทสะโดยไม่พูดพร่ำของฉู่เทียนเช่อก่อนหน้านี้แลดูโง่เขลามากเท่านั้น

เฉียนฮูหยินที่อยู่ข้างๆ ได้ยินวาจานี้แล้วกลัวว่าซ่งรั่วเจินจะเปลี่ยนใจจึงรีบกล่าวว่า “ใช่แล้ว แม่นางซ่งไม่ได้ทำอะไรเลย หม่อมฉันเป็นคนคุกเข่าเองเพคะ!”

ฉู่เทียนเช่อกำหมัดแน่น ข่มกลั้นไฟโทสะในใจ กล้ำกลืนโทสะลงไป

เขาถลึงตามองเฉียนหย่าหลินอย่างโกรธขึ้ง เป็นเพราะคนชั้นต่ำผู้นี้ เขาถึงต้องขายหน้าต่อหน้าฉู่จวินถิงซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนโงหัวไม่ขึ้น!

เฉียนหย่าหลินถูกแววตาของฉู่เทียนเช่อทำให้ตกใจจนหดคอลงโดยสัญชาตญาณ ไม่กล้าพูดมาก

“ในเมื่อเสด็จพี่มาแล้ว เรื่องนี้ส่งต่อให้ท่านก็แล้วกัน”

ฉู่จวินถิงมองไปยังแม่นางข้างกาย ตอนนี้เรื่องราวคลี่คลายลงแล้ว ส่วนที่เหลือสกุลจ้าวย่อมจะเป็นผู้จัดการเอง