ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 933

ฉู่มู่เหยาเห็นเสิ่นหวยอันพูดเลยเถิดเกินไปมากขึ้นเรื่อยๆ นอกจากโทสะแล้ว มากที่สุดคือความอับอาย

นางไม่มีหน้าพบพี่สะใภ้และซ่งจิ่งเซินแล้ว!

“เจ้ายังไม่หุบปากอีก!” ฉู่มู่เหยาโมโหจนอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างแรง พูดเสียงเปี่ยมโทสะ “เข้ามา เสิ่นหวยอันจงใจทำลายชื่อเสียงของข้า ลากเขาออกไปโบยยี่สิบไม้!”

“พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิง”

จากนั้นองครักษ์ด้านนอกถลันขึ้นมาข้างหน้าอย่างว่องไว ลากเสิ่นหวยอันไปด้านนอกโดยไม่พูดจา

เสิ่นหวยอันเห็นฉู่มู่เหยาพูดคล้ายไม่ใช่กำลังขู่เขา สีหน้าถึงเปลี่ยนไป พูดออกมาด้วยความเสียใจ

“องค์หญิง ข้าผิดไปแล้ว เพราะภายในใจข้ามีท่านถึงพูดเช่นนี้ ทั้งๆ ที่ข้าจริงใจต่อท่าน แต่ท่านกลับสงสัยข้าเพียงเพราะคำพูดไม่กี่ประโยคของพวกเขา ข้าเสียใจจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ!”

ฉู่มู่เหยาเห็นเสิ่นหวยอันยังไม่ยอมหุบปาก ปักใจทำลายชื่อเสียงของนาง นี่จึงตวาดเสียงเฉียบออกไป “ยังไม่รีบลากเขาออกไปอีก!”

จนกระทั่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นที่หน้าประตู สายตาซ่งปี้อวิ๋นเองก็สะท้อนความตกตะลึงว้าวุ่น “องค์หญิง หากยังตียี่สิบไม้ต่อไป คุณชายเสิ่นจะทนไม่ไหวนะเพคะ!”

“หากเจ้าสงสารเขา มิสู้เจ้าไปช่วยรับโทษแทนเขาดีหรือไม่?”

สีหน้าฉู่มู่เหยาเย็นชา เพียงนางนึกได้ว่าสองคนนี้หลอกลวงทำให้นางกลายเป็นตัวโง่งมมาโดยตลอด ภายในใจก็เกิดโทสะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ในเมื่อพวกเขาสองคนรู้ใจกัน ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้ นางเองก็จะอวยพรพวกเขา ทว่าสองคนนี้กลับวางอุบายนาง ต้องการจับนางมาเล่นไว้ในฝ่ามือ

หากนางคบหากับเสิ่นหวยอันจริง ภายภาคหน้าได้รู้ความจริงก็ไม่รู้ว่าจะตกต่ำจนกลายเป็นเช่นไร!