ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 932

เสิ่นหวยอันมองซ่งจิ่งเซินที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวออกมา สีหน้าเข้มขึ้น “นี่เกี่ยวอันใดกับเจ้าด้วย?”

“ข้าเห็นเจ้าขัดตา เพื่อต่อสู้กับอธรรม ข้าก็พร้อมชักดาบเข้าช่วย มีปัญหาอันใดหรือไม่?”

“รูปร่างเหมือนคนแต่จิตใจกลับคล้ายสุนัข ไม่ทำเรื่องดีของคน อ้างบุญคุณช่วยชีวิต ไหว้วานองค์หญิงให้พวกเราสกุลซ่งยอมมอบร้านให้เจ้า ปรากฏว่าเจ้านำมาเปิดร้านปิ้งย่าง นี่ไม่มียางอายเลยหรือ?”

“บัดนี้ร้านเปิดแล้ว พวกเราล้วนไม่พูดอันใด ยังคิดเชิดหน้าชูคอเป็นราชบุตรเขยอีกกระนั้น? เจ้าเองก็ไม่ส่องคันฉ่องดูบ้างเล่า ดูว่าตกลงเจ้าคู่ควรหรือไม่?”

ซ่งจิ่งเซินเลิกคิ้วคมขึ้น ใบหน้างดงามเจือความโอหังและอันธพาลเล็กน้อย เขาเคยเห็นคนไร้ยางอายเช่นนี้มามากแล้ว เก็บกวาดได้ถนัดมือยิ่งนัก

“มู่เหยา ท่านไม่เป็นไรกระมัง?”

ซ่งรั่วเจินมองฉู่มู่เหยาอย่างห่วงใย นางสามารถมองออกว่าฉู่มู่เหยาถูกทำให้โมโหไม่เบา เดิมทีคิดอยากสั่งสอนเสิ่นหวยอันเพื่อคลายโทสะให้นาง ทว่าพลังต่อสู้ของพี่สี่บ้านตนนี้ มองดูแล้วนางไม่จำเป็นต้องออกหน้า!

ฉู่มู่เหยาส่ายหน้า กลับรู้สึกอึดอัดภายในใจ เดิมทีก็ไม่อาจกลืนโทสะนี้ลงไปได้

“พี่สะใภ้ เขาจงใจทำลายชื่อเสียงของข้า ทั้งๆ ที่ข้าและเขาไม่มีอันใดต่อกัน!”

ก่อนหน้านี้เป็นนางตาบอดไปจริงๆ แต่วันนี้ได้เห็นการกระทำของเสิ่นหวยอันแล้ว โดยเฉพาะเมื่อครู่หลังเขาจงใจทำลายชื่อเสียงของนาง นางก็มองจิตใจทะเยอทะยานโหดเหี้ยมของเขาออกแล้ว!

เดิมทีเขาก็ไม่ได้ชอบนางจริง

หากชอบนางจริงก็ไม่มีวันคิดทำลาย ก็เหมือนเสด็จพี่ชอบพี่สะใภ้ คิดเพียงอยากทำให้พี่สะใภ้ดีใจ ไม่อยากให้นางถูกทำร้าย ไฉนเลยจะคิดหาทางทำลายนาง?

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า เอ่ยปลอบเสียงผ่อนคลาย “ท่านวางใจได้ เขาอยากทำลายชื่อเสียงของท่าน เสด็จพี่ของท่านสามารถเอาชีวิตเขาได้เลย”

ฉู่มู่เหยา “!!!”