ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 931

“องค์หญิง ตกลงท่านเป็นอะไรไป? มีเรื่องใดไม่สบอารมณ์ พวกเราพูดคุยกันส่วนตัวดีหรือไม่? เหตุใดจะต้องโวยวายจนถึงขั้นนี้?”

เสิ่นหวยอันได้ยินเสียงเย้ยหยันเย็นชานั้น ฝืนข่มโทสะลงไป บัดนี้ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

เขาดีชั่วอย่างไรก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง เหตุใดฉู่มู่เหยาต้องหักหน้าเขาต่อหน้าธารกำนัลครั้งแล้วครั้งเล่า?

“ข้าโวยวายอะไร? คุณชายเสิ่น คำนี้ของท่านพูดได้แปลกยิ่งนัก”

ฉู่มู่เหยามองเสิ่นหวยอันด้วยสายตาเย็นชา สังเกตเห็นโทสะภายในสายตาของเขา รู้สึกอยากขันภายในใจ

ผู้ชายคนนี้คล้ายใช้ไม่ได้จริงๆ ก่อนหน้านี้ตนเองไม่เคยสังเกตมาก่อน บัดนี้เพราะเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ก็เริ่มโมโหเสียแล้ว

“แม้ว่าท่านเป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตข้า ท่านพูดว่าต้องการร้านอาหารนี้ ข้าก็ให้แม่นางซ่งยอมตัดใจยกให้พวกท่านแล้ว”

“บัดนี้ร้านอาหารเปิดกิจการ ข้าก็นำของขวัญมามอบให้ด้วยตนเอง เพียงแต่พวกท่านไม่ชอบนั่นก็ช่างเถอะ แต่หวังว่าท่านจะรู้ฐานะของตน อย่าละเมิดกฎ อีกทั้งอย่าได้คิดถึงสิ่งที่ไม่สมควรคิดเหล่านั้น!”

เสิ่นหวยอันกระวนกระวายใจมากขึ้นเรื่อยๆ สังเกตเห็นว่าสถานการณ์ในวันนี้ไม่ชอบมาพากล

ฉู่มู่เหยาไม่ใช่กำลังหยั่งเชิง แต่ต้องการใช้โอกาสในวันนี้ตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาไปจนหมดสิ้น!

ซ่งปี้อวิ๋นสังเกตเห็นสายตาของเสิ่นหวยอัน ย่อมสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล แท้จริงแล้วนางไม่หวังให้เสิ่นหวยอันและฉู่มู่เหยาใกล้ชิดกันจนเกินไป แต่ตอนนี้เห็นว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง นางร้อนใจขึ้นมาบ้างแล้ว

“องค์หญิง เมื่อครู่ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของหม่อมฉัน หม่อมฉันเพียงแต่เห็นว่าวันนี้ร้านของคุณชายเสิ่นเพิ่งเปิด จึงอยากมาช่วยเหลือ”

“คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้ท่านเข้าใจผิด พันผิดหมื่นพลาดล้วนเป็นความผิดของหม่อมฉันเอง หากท่านไม่สบอารมณ์ ภายภาคหน้าหม่อมฉันจะออกห่างจากคุณชายเสิ่นอีกนิด ไม่มีวันปรากฏตัวต่อหน้าพวกท่านอีก ขอเพียงท่านไม่โมโห ดีหรือไม่?”

ซ่งปี้อวิ๋นรีบขอโทษ คุกเข่าลงไปด้วยความร้อนใจ