ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 949

ซ่งจิ่งเซินคิดถึงสิ่งที่ซ่งรั่วเจินเคยบอกเขา ปิ้งย่างอาจดูเหมือนง่าย ความจริงรสชาติของแต่ละร้านล้วนไม่เหมือนกัน

อาหารแต่ละชนิดกันต้องย่างนานเท่าไร ใช้ไฟแบบไหนล้วนแต่มีหลักการของมันอยู่ แน่นอนว่าการจะหมักอย่างไรก็เป็นสูตรลับเช่นกัน น้องหญิงห้าใช้เวลาอยู่ในเรือนไม่น้อยกว่าจะศึกษาออกมาได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเครื่องปรุงบางชนิดในจำนวนนั้น เป็นสิ่งที่น้องหญิงห้าเจาะจงให้เขาซื้อมาจากต่างถิ่น แม้แต่เขาเองก็ยังไม่เคยชิมมาก่อน

ซ่งปี้อวิ๋นแค่ดูเฉยๆ ก็คิดจะเรียนรู้ได้ถึงแก่นย่อมเป็นความเพ้อฝันโดยไม่ต้องสงสัย

“วันนี้ร้านพวกเขาเปิดเหมือนที่ผ่านมา แต่การค้าไม่ค่อยดีนัก ไม่มีใครเข้าไปเลยขอรับ”

วันนี้แม่นางซ่งก็แวะมาเหมือนกัน ยามนี้ยังอยู่ข้างใน แต่คุณชายเสิ่นน่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเกินไป คงไม่ออกมาแล้ว”

เช้าวันนี้ผู้ดูแลตั้งใจไปสืบเรื่องนี้มาจนกระจ่าง ช่วงนี้คนที่ลอกเลียนพวกเขาในเมืองหลวงมีจำนวนมากเกินไปจริงๆ แต่คุณชายก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งด้วยมากเกินไป

อย่างไรเสียของประเภทนี้ก็ไม่ได้บอกว่ามีแค่ร้านเดียวที่สามารถขายได้ ร้านอื่นไม่สามารถขายได้ เพียงแต่ต้องดูแลคนในร้านตัวเองให้ดี อย่าเก็บคนที่มีใจเป็นอื่นเอาไว้

ซ่งปี้อวิ๋นที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังลอบมองร้านสกุลซ่ง เห็นว่ายังไม่ทันเปิดร้านก็มีคนมาต่อแถวยาวแล้ว ทันใดนั้นก็ยิ่งหงุดหงิดกว่าเดิม กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

“ซ่งรั่วเจินที่น่าตายผู้นี้ เห็นได้ชัดว่าจงใจหาเรื่องข้า!”

นางต้องทุ่มเทไปมากกว่าจะได้เปิดร้านร่วมกับเสิ่นหวยอัน ตอนนี้ดีนัก ขายไม่ได้เลยสักนิด!

ถ้าข่าวนี้ลือกลับไป นางได้กลายเป็นตัวตลกโดยสิ้นเชิงจริงๆ แน่!

สิ่งสำคัญที่สุดเป็นเพราะเรื่องเมื่อวานนี้ หวยอันยังโกรธนาง โทษว่านางเป็นสาเหตุที่ทำให้องค์หญิงรังเกียจเขา ช่างน่าชังนัก!