ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 961

ตอนซ่งรั่วเจินมาถึงถนนสายนี้และได้เห็นบรรยากาศครึกครื้น จู่ๆ ก็เข้าใจขึ้นมาแล้วว่าเพราะเหตุใดทุกคนล้วนคาดหวังกับงานเทศกาลโคมไฟวันนี้ถึงเพียงนี้

ปกติเมืองหลวงก็จัดงานเทศกาลโคมไฟ แต่วันนี้ของทุกปีถึงจะครึกครื้นที่สุด ครึกครื้นกว่าช่วงเวลาอื่นมาก

สายตาทอดมองไป มีการละเล่นโยนลูกศรลงไห โยนห่วง ยิงธนู ยังมีการเล่นโต้กลอนอีกด้วย การละเล่นหลากหลายอย่างผุดออกมาไม่หยุด คนล้อมวงเองก็มีไม่น้อย

“พี่สะใภ้ เจ้ายังไม่เคยปล่อยโคมลอยกับเสด็จพี่กระมัง? ไม่สู้ฉวยโอกาสในวันนี้ให้เสด็จพี่คว้าชัยชนะมา พวกท่านจะได้ปล่อยโคมลอยใหญ่ที่สุดเป็นเช่นไร?” ฉู่มู่เหยาเผยสีหน้าคาดหวัง

ซ่งรั่วเจินชะงักเบาๆ ได้รู้ธรรมเนียมการปล่อยโคมลอยผ่านความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม

คนในเมืองหลวงอธิษฐานขอพรผ่านการปล่อยโคมลอย เทศกาลโคมไฟจัดขึ้นในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิพอดี มีคนขอพรให้ฟ้าฝนตกถูกต้องตามฤดูกาล มีคนขอพรให้ร่างกายแข็งแรง แต่มากที่สุดคือมีคนรักปล่อยโคมลอยด้วยกัน ขอพรให้อยู่ร่วมกันตราบชั่วนิรันดร์

ยิ่งไปกว่านั้นทุกปีจะมีโคมลอยใหญ่ที่สุดชื่อว่าโคมใจเดียว เล่าสืบต่อกันมาว่าเมื่อแรกราชครูหยางผู้เป็นเอกด้านกวีคิดขึ้นเพื่อเกี้ยวพาสตรีในดวงใจ จากนั้นค่อยๆ กลายเป็นธรรมเนียมสืบต่อกันมา

ได้ยินมาว่าขอเพียงคนรักได้ปล่อยโคมลอยใจเดียวด้วยกัน ความรักของทั้งสองคนจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์

เพียงแต่ ต้องการปล่อยโคมลอยใบใหญ่ที่สุดนี้ จะต้องคว้าชัยชนะจากทุกการแข่งขัน สุดท้ายผู้ใดคะแนนสูงที่สุด ถึงจะมีโอกาสปล่อยโคมบนจุดสูงสุดของงานเทศกาลโคมไฟ

ซ่งรั่วเจินมองฉู่จวินถิงที่อยู่ข้างกาย นึกถึงอุปนิสัยของเขา น่าจะไม่ทำเรื่องเช่นนี้

เพียงแต่นางยังไม่ได้เอ่ยปาก ก็สบเข้ากับสายตาเจือรอยยิ้มของฉู่จวินถิงแล้ว

“วันนี้ข้าจะต้องคว้าที่หนึ่งและปล่อยโคมใจเดียวกับเจ้าให้ได้!”

ซ่งรั่วเจินชะงักเบาๆ ใบหน้าเผยรอยยิ้ม “ได้เลย! เช่นนั้นหม่อมฉันจะรอท่านอ๋องคว้าชัยชนะมาเพคะ!”