ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 963

ซ่งรั่วเจินเห็นฉู่จวินถิงท่ามกลางกลุ่มคน เขาคล้ายเกิดมาเป็นตัวเอก รัศมีเปล่งประกายเหนือผู้อื่น ท่วงท่าสง่างามดุจหยก ทำให้คนยากจะเมินข้ามได้

เทียบกับท่าทางเย็นชาในอดีต เขาในวันนี้มีรัศมีของชายหนุ่มมากหลายส่วน

มองเห็นเขาคว้าชัยชนะครั้งแรกไปได้ ชั่วขณะหันใบหน้าประดับยิ้มมามองนาง หัวใจของนางเองก็ถูกทำให้หวั่นไหวโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น

“องค์ชาย นี่คือรางวัลคว้าชัยชนะโยนลูกศรลงไหของท่าน”

ฝ่ายชายยื่นพู่สีแดงหนึ่งพวงมาให้อย่างเคารพนบนอบ

ฉู่จวินถิงรับพู่ไป เดินมาหยุดต่อหน้าซ่งรั่วเจินด้วยท่วงท่าสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามยามสบมองนางอ่อนโยนเป็นพิเศษ

“เก็บไว้ให้ดี ข้าจะไปคว้าชัยชนะกลับมาให้มากๆ”

ซ่งรั่วเจินมองพู่แดงในมือของตน แม้ว่าเป็นเพียงของรางวัลของผู้ชนะ กลับทำได้งดงามประณีตมาก ถักหัวใจสีแดงอย่างซับซ้อนห้อยเหรียญเอาไว้ ต่อให้นำมาเป็นเครื่องประดับก็งดงามไม่น้อย

สำคัญที่สุดคือ...เสียงเปี่ยมความมั่นใจ คล้ายสามีไปหาเงินกลับมาได้และมอบให้ฮูหยินจัดการ

แม่นางรอบข้างได้เห็นภาพนี้ ภายในสายตาเปี่ยมความอิจฉา ใครสามารถคิดออกเล่าว่าฉู่อ๋องผู้สูงส่งและเย็นชาจะมีวันที่อ่อนโยนต่อแม่นางคนหนึ่งถึงเพียงนี้?

“แม่นางซ่งวาสนาดียิ่งนัก ไม่รู้ว่าเข้าตาฉู่อ๋องได้เยี่ยงไร ฉู่อ๋องอยู่ภายนอกดีต่อนางถึงเพียงนี้ น่ากลัวว่าตอนพวกเรามองไม่เห็นจะต้องถนอมคนไว้ในกระดูกอย่างแน่นอน”

เถียนเจียวเจียวได้ยินเสียงซุบซิบข้างกาย เอ่ยปากสีหน้าเย็นชา “ไม่แน่ว่าก็ดีแค่ตอนอยู่ภายนอก อยู่ภายในจวนก็ไม่รู้ว่ามีชีวิตเยี่ยงไร?”

อยู่ๆ แม่นางที่กำลังอิจฉาก็ถูกโต้แย้ง สะดุ้งตกใจทีหนึ่ง ผู้ชายทางด้านข้างคนอื่นเหล่มองเถียนเจียวเจียวและพูดว่า