ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 969

ชั่วขณะฉู่จวินถิงได้เห็นเหลียงอ๋อง นัยน์ตาไร้คลื่นอารมณ์สะท้อนแสงเย็นวูบหนึ่ง

ซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของฉู่จวินถิง ลอบตกตะลึงภายในใจ ใช่หรือไม่ว่าเขาพบอะไรเข้าแล้ว?

ภายในหนังสือ ทีแรกไม่มีใครสังเกตเห็นความเจ้าเล่ห์ทะเยอทะยานของเหลียงอ๋อง เขาลอบวางอุบายอยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด รับชมองค์ชายท่านอื่นกัดกันเหมือนสุนัขด้วยสายตาเย็นชาอยู่วงนอกและได้รับผลปะโยชน์ไปในตอนสุดท้าย

กอปรกับเดิมทีหลินจือเยว่และฉินซวงซวงก็มีรัศมีของพระเอกนางเอก เพียงสองคนลงมือก็ไม่มีเรื่องใดไม่สามารถจัดการได้

ทว่า บัดนี้หลินจือเยว่และฉินซวงซวงไร้ประโยชน์ไปแล้ว คาดว่าเหลียงอ๋องต้องการทำถึงขั้นนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องยากกระมัง

“ขอบคุณน้องหกมากที่ห่วงใย ระยะนี้ร่างกายข้าดีขึ้นบ้างแล้ว” เหลียงอ๋องผลิยิ้ม กลับไอออกมาสองทีโดยไม่รู้ตัว

“เสด็จพี่ แม้ว่าระยะนี้อากาศอุ่นแล้ว แต่ท่านจะต้องรักษาสุขภาพให้ดี อย่าต้องความเย็นเป็นอันขาด ช่วงต้นวสันต์อากาศเย็นมากนัก เป็นหวัดได้ง่ายที่สุด” ฉู่มู่เหยาพูดอย่างห่วงใย

ฉู่เทียนเช่อมองสถานการณ์ของโยนลูกศรลงไหและพูดว่า “น้องสาม หากวันนี้เจ้าต้องการคว้าชัยชนะ น่ากลัวว่าไม่ง่ายถึงเพียงนั้น”

“นี่หมายความเช่นไร?” ฉู่จวินถิงคล้ายสนใจอยู่บ้าง

“เจ้าไม่รู้ น้องสี่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้ โยนห่วงนี้ ไม่แน่ว่าเจ้าจะเอาชนะเขาได้!”

ฉู่เทียนเช่อยิ้มละไมไร้พิษสง แต่ภายในใจกลับอยากเห็นฉู่จวินถิงเสียหน้าแทบแย่ ช่วงนี้เขาต้องเสียหน้าเพราะฉู่จวินถิงอยู่หลายครั้ง ตรงข้ามกันฉู่จวินถิงกลับทำเรื่องใดล้วนราบรื่น จัดการเรื่องทั้งหมดได้อย่างเหมาะสมและได้รับคำชมจากทุกคน

เขารู้สึกอึดอัดคับข้องใจอยู่ภายในใจ ไม่สามารถหาวิธีการอื่นในช่วงเวลาอันสั้นได้ เช่นนั้นจะทำให้เขาเสียหน้าในวันนี้เสียเลย

เขามองออกตั้งแต่แรกแล้ว วันนี้ฉู่จวินถิงอยากคว้าชัยชนะ จะต้องอยากปล่อยโคมใจเดียวร่วมกับซ่งรั่วเจินแน่