ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 971

“สวรรค์ ห่วงทั้งสามลงเป้าพร้อมกัน จะร้ายกาจเกินไปแล้วกระมัง!”

“ก่อนนี้ข้าก็เคยลองมาเหมือนกัน เล็งอยู่นานก็ยังไม่แตะโดนขอบเสียด้วยซ้ำ ฉู่อ๋องแค่เหลือบมองแวบเดียวก็โยนห่วงลงเป้าได้อย่างแม่นยำไร้ข้อผิดพลาด สามห่วงลงเป้าทุกอัน ถ้าไม่ได้มาเห็นกับตาตัวเองก็คงไม่กล้าเชื่อด้วยซ้ำ!”

เสียงฮือฮาดังขึ้นเป็นระลอกมาจากรอบบริเวณ รู้สึกเพียงว่าช่างเก่งกาจโดยแท้ เดิมนึกว่าโยนห่วงยากขนาดนี้เป็นเพราะตั้งใจให้คนโยนไม่ลงเป้าเสียอีก

จนกระทั่งชั่วขณะนี้ ทุกคนจึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า ไม่ใช่ไม่ให้พวกเขาโยนลงเป้า แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่มีความสามารถเช่นนั้นเองต่างหาก!

ฉู่เทียนเช่อเห็นฝีมือของฉู่จวินถิงแล้วก็แทบจะคงรอยยิ้มบนใบหน้าไว้ไม่อยู่ ในใจยิ่งเต็มไปด้วยความตกตะลึง

เจ้าหมอนี่ทำได้อย่างไรกัน?

เดิมทีอยากให้ฉู่จวินถิงขายหน้าในวันนี้ ไม่คิดเลยว่าจะทำให้อีกฝ่ายได้หน้าไปเสียอย่างนั้น...

“เสด็จพี่ของข้าเก่งกาจด้านนี้มาแต่ไหนแต่ไร ตอนอยู่ในสมรภูมิก็ยังไร้พ่าย เรื่องเล็กน้อยแค่นี้อาจยากมากสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเสด็จพี่ของข้าแล้วกลับไม่นับเป็นอย่างไร”

ฉู่อวิ๋นกุยรอยยิ้มเต็มใบหน้า ท่าทางนั้นยังกระหยิ่มยิ้มย่องกว่าเขาโยนลงเป้าเองเสียอีก

“เสด็จพี่รอง เสด็จพี่สี่ พวกท่านก็ลองด้วยดีหรือไม่?”

สี่พี่น้องสกุลซ่ง ‘ฝีมือสังหารคนโดยไม่หลั่งเลือดที่ยอดเยี่ยมนัก!’

ฉู่เทียนเช่อมีสีหน้ากระอักกระอ่วน เขาโบกมือพลางกล่าว “ข้าไม่สนใจเรื่องแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร น้องสี่ลองดูก็แล้วกัน โยนลงเป้าทีเดียวทั้งสามห่วง ไม่รู้ว่าน้องสี่เคยลองมาก่อนหรือไม่?”

สีหน้าฉู่ซิ่นเหลียงก็ไม่น่ามองเช่นกัน เขามั่นใจในความแม่นยำของตัวเองมากมาโดยตลอด แต่ใครเลยจะคาดคิดว่าฉู่จวินถิงจะโยนทีเดียวสามห่วง เขาไม่มีความสามารถเช่นนั้น

“ก่อนนี้ข้าก็รู้แล้วว่าเสด็จพี่ร้ายกาจ วันนี้นับว่าได้ประจักษ์แล้ว” ฉู่ซิ่นเหลียงกล่าว