ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 996

เพียงแต่ ตวนเฟย...

นางเลื่อนสายตาไป ได้เห็นใบหน้าประดับยิ้มของตวนเฟย นึกได้ว่านางน่าจะเป็นมารดาขององค์ชายสี่

ในหนังสือ องค์ชายสี่เป็นตัวร้าย ตอนที่องค์ชายสี่เรืองอำนาจ ตวนเฟยมีสง่าราศีที่สุด ทว่าบัดนี้ได้รับเซียนโบตั๋นไป หากจงเฟยไม่ยอมหยุด ดูท่าแล้วต่อจากนี้ตวนเฟยและองค์ชายสี่จะต้องพบปัญหาแล้ว....

นี่ก็นับเป็นเรื่องดีกระมัง?

ต่อมาองค์ชายสี่เหลียงอ๋องทำร้ายคนมากมาย แม้แต่อวิ๋นอ๋องก็ได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้ เดิมทีนางก็อยากหยุดยั้งเรื่องทั้งหมด ย่อมมีความสุขที่ได้เห็นทั้งหมดนี้

“พี่น้องหญิงล้วนมาเยี่ยมคารวะแล้ว กลับไปก่อนเถอะ” ฮองเฮาพูด

เห็นสถานการณ์แล้ว เหล่าสนมต่างพากันลุกขึ้น ทำความเคารพแล้วถึงจากไป

จนกระทั่งทุกคนจากไปแล้ว ฮองเฮาจึงเอ่ยปาก “อยู่ดีๆ เหตุใดถึงให้ข้ายกของให้ตวนเฟยเล่า?”

ฉู่จวินถิงมองซ่งรั่วเจินแวบหนึ่งและพูดว่า “นั่นไม่ใช่ของดีอะไร เก็บไว้ภายในตำหนักของเสด็จแม่ย่อมอันตราย ตอนจัดการย่อมเกิดปัญหายุ่งยากพ่ะย่ะค่ะ”

“ในเมื่อตวนเฟยดึงดันขอร้องต่อหน้าคนมากถึงเพียงนี้ ย่อมเป็นพยานได้พอดี ไฉนเลยจะไม่พายเรือตามน้ำ ไม่เพียงสามารถทำให้ตวนเฟยจดจำน้ำใจครั้งนี้ไว้ ยังสลัดเผือกร้อนออกจากมือได้อีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ฮองเฮากลับไม่แปลกใจ นางรู้ฉู่จวินถิงให้นางทำเช่นนี้จะต้องมีความนัยลึกซึ้ง “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไรว่านี่ไม่ใช่ของดี?”

หลังพูดคำนี้ออกมา สายตาฮองเฮาก็ตกลงบนตัวซ่งรั่วเจิน “เจ้ามองออกหรือ?”

ก่อนหน้านี้นางก็รู้ว่าซ่งรั่วเจินเชี่ยวชาญศาสตร์ลี้ลับ โดยเฉพาะลู่หมิ่นฮุ่ยพูดเรื่องอัศจรรย์ให้นางฟังอยู่ตลอด เซียนโบตั๋นของพรรค์นี้ เดิมทีพวกเขาก็มองความลึกลับอะไรไม่ออก เพียงคนเดียวที่มองออกก็คือซ่งรั่วเจิน

ซ่งรั่วเจินไม่ปกปิด “เพคะ”

“พูดให้ละเอียด” ฮองเฮาดีใจมาก เห็นสองคนยังยืนอยู่จึงพูด “นั่งลงพูดเถอะ”