ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 999

ตอนฉู่มู่เหยาได้รับจดหมายที่เสิ่นหวยอันส่งมา รู้สึกเพียงน่าขันเป็นพิเศษ

“ก่อนหน้านี้ข้ากลับไม่พบว่าเสิ่นหวยอันหน้าหนาไร้ยางอายถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่พูดทั้งหมดอย่างชัดเจนแล้ว โบยก็โบยแล้ว เขายังกล้ามาหาข้า?”

จดหมายในมืออ่อนโยนหวานล้ำ คล้ายไม่เคยโบยยี่สิบไม้มาก่อน คล้ายพวกเขาเป็นคนรักทะเลาะกันเท่านั้น

น่าขันมากเพียงใด?

หลายวันมานี้นางตรวจสอบเรื่องเสิ่นหวยอันและซ่งปี้อวิ๋นอย่างชัดเจนแล้ว ทั้งสองคนอาจหาญยิ่งนัก

ไม่เพียงทำให้นางกลายเป็นคนโง่ ยังลอบวางอุบายลับหลังนาง หนำซ้ำยังลอบนัดพบกันเป็นการส่วนตัวอีกด้วย ทั้งๆ ที่ยังไม่กำหนดงานแต่ง ก็กล้าถึงเพียงนี้ บัดนี้ไม่รู้สมควรพูดเช่นไรถึงจะดี

ได้เห็นมากอีกแวบเดียวก็รังเกียจ!

“องค์หญิง เสิ่นหวยอันคนนั้นไร้ยางอายจริงๆ ภายนอกสุภาพอ่อนโยน แต่แท้จริงแล้วกลับต่ำช้าไร้ยางอาย”

“จะปล่อยให้ผู้อื่นเห็นจดหมายนี้ไม่ได้เป็นอันขาด หากถูกคนอื่นเห็นเข้า ยังจะไม่ทำให้ชื่อเสียงขององค์หญิงเสียหายอีกหรือ?”

นางกำนัลเองก็ร้อนใจ นางมองเห็นว่าเสิ่นหวยอันส่งของมาก็อยากโยนทิ้งไป แต่ลองคิดดูให้ละเอียดแล้วยังคิดว่าไม่เหมาะสม หากองค์หญิงไม่พอพระทัย นั่นก็แย่แล้ว

ฉู่มู่เหยาพยักหน้า “คนผู้นี้น่ารำคาญจริงๆ เดิมทีข้ารอให้เขารักษาหายดีแล้วค่อยจัดการให้เด็ดขาด คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะส่งตนเองมาถึงที่”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ฉวยโอกาสนี้จัดการทั้งหมดให้เรียบร้อย เขาและซ่งปี้อวิ๋นเป็นพวกเดียวกัน ทั้งสองคนสมควรอยู่ด้วยกัน!”

นางกำนัลเห็นว่าองค์หญิงไม่ใจอ่อน นี่ถึงวางใจลง

“ไป ข้าจะไปพบเสิ่นหวยอัน!”

สายตาฉู่มู่เหยาสะท้อนความไม่สบอารมณ์ ภายภาคหน้านางจะทำให้เสิ่นหวยอันได้พบนางแล้วก็เดินอ้อมหนีไป ถึงขั้นกล้าล่วงเกินนาง รนหาที่ตายจริงๆ!