ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 103

กว่าเสนาบดีเหลิ่งและจินซื่อจะกลับมาถึงจวนก็เป็นยามค่ำแล้ว

เหลิ่งชิงเจียวเองก็ได้ข่าวว่าเหลิ่งชิงฮวนมาที่จวนเมื่อวาน จินซื่อกลัวว่าเขาจะไปยั่วยุเหลิ่งชิงฮวนอีกครั้งจึงเตือนเขาล่วงหน้า

ครั้งก่อนที่จวนเขาเสียเปรียบให้กับเหลิ่งชิงฮวน ความแค้นสะสมอยู่ในใจมานาน เขาจะยอมวางมือง่ายๆ ได้อย่างไร? วันนี้เมื่อเสนาบดีเหลิ่งและจินซื่อออกไปด้านนอก เขาจึงเรียกลูกน้องมาสองคนจะต้องทำให้เหลิ่งชิงฮวนได้เจอดีแน่ๆ

ลูกน้องสองคนนี้ไม่ใช่คนอื่น พวกเขาเป็นคุณชายน้อยจวนรองเสนาบดี หลานชายของตระกูลที่สองและสามของตระกูลจิน

ทั้งสามคนอายุไล่เลี่ยกันและเรียนอยู่ในจวนของมหาเสนาบดี ตระกูลจินจ้างอาจารย์ชื่อดังเข้ามาสอนแบบส่วนตัวเพื่อหวังให้ลูกชายของพวกเขาประสบความสำเร็จ

อย่างไรก็ตามพวกเขายังเป็นเด็กและไม่มีเจตนาร้ายที่จะสร้างปัญหาให้กับเหลิ่งชิงฮวน พวกเขาแค่ต้องการทำให้นางอับอาย เห็นนางเจอโชคร้ายและโมโหก็เท่านั้น

ทั้งสามคนสุมหัวกระซิบกระซาบกันสั่งให้คนรับใช้ไปหางูดอกกะหล่ำมาสองตัวและน้ำแกงมูลสัตว์หนึ่งหม้อ พวกเขาวางแผนจะวางน้ำแกงมูลสัตว์ไว้ที่ประตูห้องของเหลิ่งชิงฮวนแล้วโยนงูเข้าไปทางหน้าต่าง เมื่อเหลิ่งชิงฮวนตกใจวิ่งหนีออกมาก็จะถูกน้ำแกงมูลสัตว์ราดอย่างแน่นอน

พวกเขาทั้งสามคนพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของอาจารย์ก่อนจะลงมือ

คนที่เรียนกับพวกเขาคือเหลิ่งชิงฮว่า คุณหนูสี่ของจวนมหาเสนาบดีซึ่งอายุเพียงสิบปี นอกจากเรียนเย็บปักถักร้อยแล้วนางยังมาที่นี่เพื่อเรียนรู้คำศัพท์สองสามคำและท่องบทกวีทุกวัน

เมื่อเห็นทั้งสามคนกระซิบกัน นางก็รู้ได้ทันทีว่าพวกเขากำลังวางแผนชั่วร้ายบางอย่าง ดังนั้นนางจึงฟังอย่างเงียบๆ และวิ่งไปรายงานเหลิ่งชิงฮวน

ซื่ออี๋เหนียงเป็นสาวใช้ที่แต่งเข้าตามของจินซื่อ เป็นคนค่อนข้างอ่อนโยน แต่ลูกสาวของนางคนนี้กลับฉลาดและสนิทกับเหลิ่งชิงฮวนคนเดิมเป็นการส่วนตัว แต่นางไม่กล้าที่จะเข้ามาพูดคุยอย่างโจ่งแจ้ง

เหลิ่งชิงฮวนฟังคำพูดที่หอบของนาง ยิ้มเบาๆ ก่อนจะลูบหัวเล็กน้อยและหยิบขนมหนึ่งกำมือให้ “ขอบคุณ พี่สาวรู้แล้ว เจ้าควรกลับไปโดยเร็ว อย่าให้พวกเขารู้แล้วกลับไปแกล้งเจ้าล่ะ”

เหลิ่งชิงฮว่าพยักหน้า แต่ก็ยังไม่วางใจกำชับอีกครั้งก่อนจะอ้อมกลับไปอีกทาง

เหลิ่งชิงฮวนเตรียมตัวพร้อมแล้ว พวกเหลิ่งชิงเจียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธออย่างแน่นอน

เมื่อได้รับรายงานจากคนรับใช้ที่เฝ้าประตูว่าเสนาบดีเหลิ่งและจินซื่อกลับมาแล้ว พวกเหลิ่งชิงเจียวที่ช่วยกันถือหม้อน้ำแกงมูลสัตว์ไว้สูงก็เริ่มหมดแรงแขนสั่น

แต่เหลิ่งชิงเจียวอ้วนและเตี้ยดังนั้นเขาจึงเสียเปรียบ ตอนที่เด็กชายตัวเล็กๆ สองคนของตระกูลจินยกมันขึ้นเล็กน้อยหรือตอนที่เขาแอบอู้จนหม้อเอียง น้ำแกงมูลสัตว์ก็จะกระเซ็นออกมาใส่ศีรษะและใบหน้าของเขา

เหลิ่งชิงฮวนถูกห้อมล้อมด้วยหญิงสูงอายุหลายคน พวกเขาพูดคุยกันอย่างมีความสุขด้านข้างมีงูดอกกะหล่ำสองตัวที่ขดอยู่เชื่องๆ

“สาเหตุของอาการวิงเวียนศีรษะของท่านไม่ได้มาจากศีรษะแต่เกิดจากกระดูกสันหลังส่วนคอ ท่านทำงานเย็บปักถักร้อยโดยก้มหน้าลงเป็นเวลานาน ปุ่มกระดูกในกระดูกสันหลังส่วนคอนี้จึงกดทับเส้นประสาทสมองและทำให้เลือดไหลเวียนไม่ดี ท่านจึงมักรู้สึกวิงเวียนศีรษะและคลื่นไส้อาเจียนเป็นบางครั้ง”

“ข้าจะจ่ายยาเม็ดให้ท่านเพื่อรักษาอาการวิงเวียนและเลือดไหลเวียนไม่ดี ส่วนเวลาปกติท่านต้องระวังบริเวณคอเป็นพิเศษ ตอนนอนอย่านอนหมอนสูงมาก ดีที่สุดคือหมอนทรงกลมที่ถักทอจากเส้นใยของข้าวสาลีหรือถั่วเขียว วางรองไว้ใต้คอเพื่อรักษาอาการคอยื่น”

หญิงสูงอายุเหล่านั้นเบียดเสียดกันเข้ามาอย่างทนรอไม่ไหว “ตาข้าแล้ว ตาข้าบ้าง”

จินซื่อทั้งโกรธและทุกข์ในเวลาเดียวกัน แต่เมื่อดูท่าทางนี้ก็รู้ได้ว่าราชาปีศาจน้อยทั้งสามต้องมาหาเรื่องแน่ๆ นางจึงส่งเสียงกระแอมเบาๆ เหล่าหญิงสูงอายุหยุดส่งเสียโหวกเหวกทันทีก่อนจะพากันฉุดกระชากออกไป

ดังคำกล่าวที่ว่าลูกชาวนามักจะตัวเล็ก เช่นเดียวกับเหลิ่งชิงเจียวที่ถูกเสนาบดีเหลิ่งมองว่าเป็นเด็กทารก เมื่อเห็นว่าเขาถูกทำร้ายก็รู้สึกทุกข์ใจมาก ไม่ต้องถามถึงเหตุผลมากมายเขารีบสั่งให้คนไปยกหม้อน้ำแกงในมือของเด็กทั้งสามลงมา

คนรับใช้มองไปที่งูดอกกะหล่ำในมือของเหลิ่งชิงฮวนที่ไม่ขยับไปไหน