เหลิ่งชิงฮวนอยากจะร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตาออกมา “เขาไม่รู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของลูก”
“ต่อให้ไม่รู้ว่ามีลูก แต่ในฐานะที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง กลับเฝ้ามองดูเจ้าแต่งงานกับชายอื่นไปโดยไม่ถามไม่สนใจสักคำ ไม่ใช่ได้แล้วทิ้งแล้วเรียกว่าอะไร? เหลิ่งชิงฮวน เจ้ารักเขามากแค่ไหนกัน ถึงได้ยอมฆ่าตัวตายเพื่อเขา เพื่อเขาแล้วยอมทิ้งความมั่งคั่งรุ่งเรืองของจวนอ๋อง เพื่อเขาแล้วทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้หย่า เพื่อเขาแล้วเจ้าถึงขนาดหมดหนทางให้ถอยหนี!”
มู่หรงฉีที่มักจะพูดน้อย แม้ว่าจะทะเลาะกันกับตัวเอง แต่ก็ไม่ค่อยตำหนิตัวเองด้วยความขุ่นเคืองเช่นนี้
เหลิ่งชิงฮวนถอยห่างออกไปจนไม่มีที่เหลือให้หลบได้อีก จึงเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกและก็เห็นดวงตาของมู่หรงฉีที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือว่าเพราะความโกรธที่กำลังแผดเผา
เขาจ้องมาที่นางด้วยความโกรธ ทำให้หัวใจของนางแทบอยากจะกระโดดออกมาเต้นนอกอกและลิ้นก็เริ่มพันกัน
“ข้า แค่อยากให้ท่านอ๋องหย่าให้ข้าเท่านั้น ปล่อยให้ข้ามีชีวิตต่อของข้าเอง”
“ปัง” มู่หรงฉีต่อยไปที่รถม้า สร้างความตกใจให้กับเหลิ่งชิงฮวนจนเกือบจะกระโดดขึ้นมา
“เหลิ่งชิงฮวน เจ้ามันไม่รู้จักดีชั่ว!”
“ใช่เพคะ ข้ามันไม่รู้จักดีชั่ว”
ตนเองเลือกเวลาเจรจาได้ไม่เหมาะสมจริงๆ แค่รู้สึกว่าวันนี้เขาอารมณ์ดี และเมื่อสักครู่นี้ตัวเองทำตัวร้ายๆแทรกกลางระหว่างเขากับเหลิ่งชิงหลาง ทำลายสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองลง น่าจะทำให้เขาเกิดความเกลียดขึ้นมาบ้างแล้วสิ บางทีอาจจะอดใจรอไม่ไหวที่จะเตะเธอออกจากจวนไป
ใครจะไปรู้ว่า มู่หรงฉีเวลาที่เมาเหล้าแล้วจะน่ากลัวได้มากถึงเพียงนี้? โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาของเขาคู่นั้น เมื่อต้องตกอยู่ในสายตาที่มองมาจึงรู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกครู่หนึ่งและประเดี๋ยวก็รู้สึกร้อนเหมือนไฟแผดเผา มันเหมือนกับเป็นสถานการณ์ที่น้ำแข็งกับเปลวเพลิงปะทะกัน
เหมือนสุนัขพันธุ์ทิเบตันแมสติฟฟ์ที่กำลังบ้าคลั่ง เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกหวาดกลัวอย่างที่สุด
รถม้าค่อยๆหยุดนิ่ง คนขับรถม้าเอ่ยพูดด้วยความนอบน้อม “ท่านอ๋อง ถึงแล้วขอรับ”
คำพูดของคนขับรถม้าที่ดังขึ้นทำให้มู่หรงฉีฟื้นคืนสติขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆสองครั้งและค่อยๆถอยออกมาจากการเข้าประชิดตัวเหลิ่งชิงฮวน
เสียง “เอี๊ยดอ๊าด” ดังขึ้น เหลิ่งชิงฮวนชิงปาดหน้าหนีเขาออกมา มือจับกระโปรงขึ้นและกระโดดลงจากรถม้าด้วยท่าทางทุลักทุเล
มู่หรงฉีเอนพิงกับรถม้า พร้อมหลับตาลง พยายามปรับลมหายใจให้เป็นปกติ คำถามที่ทรมานตัวเองมาตลอด ในที่สุดก็อาศัยตอนที่เมาเหล้าอยู่ถามออกไปจนได้ อารมณ์กลับไม่ได้ดีขึ้นมาแม้แต่น้อย กลับยิ่งแย่ลงไปอีก
เหลิ่งชิงฮวนไม่ยอมพูดออกมา นางยังคงปกป้องชายคนนั้นอยู่ เขาจำเป็นต้องตรวจสอบออกมาให้ได้ ว่าชายคนนั้นเป็นใครกัน เขาจะบีบคอและหั่นมันออกเป็นหมื่นๆ ชิ้น!
น่าเสียดายที่คนของเขาตรวจสอบมาเป็นเวลานานแล้วแต่ผลลัพธ์ของสิ่งที่ตรวจสอบของทุกคนออกมาตรงกันหมด “พระชายาอยู่แต่ในห้องตัวเอง ไม่ได้ออกไปไหน ปฏิบัติตามกฎระเบียบและประพฤติตัวดี”
ถ้าหากนางไม่ได้ออกจากจวนจริงๆ ทำไมถึงได้มีความรู้กว้างขวางเช่นนี้ได้?
ถ้าเป็นสิ่งที่พูดออกมาไม่เหมือนกัน ก็จะเป็นพวกเรื่องเล่าที่ไปสอบถามพวกบ่าวๆมา เป็นเพียงข่าวลือไม่มูล เรื่องทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องตอนที่เหลิ่งชิงฮวนกับเหลิ่งชิงเฮ่อสองพี่น้องตอนที่อยู่ที่จวนมหาเสนาบดีเคยถูกทอดทิ้งและได้รับความอัปยศอดสู ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสิ่งที่เผยแพร่ออกไปภายนอกและสิ่งที่ตัวเองเห็นกับตาในวันนั้น
ตอนที่เขาไปเยี่ยมเหลิ่งชิงเฮ่อเป็นการส่วนตัว เคยเอ่ยถามอย่างอ้อมๆเกี่ยวกับเรื่องของเหลิ่งชิงฮวน นอกจากจะไม่มีอะไร น่าเบื่อ ซ้ำซากจำเจแล้ว แม้ว่าเหลิ่งชิงเฮ่อจะมีความรู้กว้างขวาง แต่ก็ไม่สามารถคิดหาคำพูดที่จะอธิบายชีวิตของพวกเขาสองพี่น้องที่เหมือนเดิมวันแล้ววันเล่าได้
ตรงกันข้ามกับตอนที่ยังไม่ได้มาที่เมืองหลวง ภาพลักษณ์ของเหลิ่งชิงฮวนนั้นมีชีวิตชีวามากกว่านี้
ผู้ชายคนนี้คือใครกัน ตัวตนที่แท้จริงเป็นใครกันแน่? เขาถึงได้ซ่อนตัวได้แนบเนียนมาก ราวกับเป็นปริศนาอย่างหนึ่งที่ทำให้มู่หรงฉีรู้สึกทรมาน และเพิ่มความเกลียดชังลึกยิ่งขึ้นไปอีก
ในวันรุ่งขึ้นฉีจิ่งอวิ๋นก็เริ่มดูแลกิจการของร้านค้าทั้งสองแห่งอย่างสุดกำลัง เงินลงทุนและแรงงานในระยะแรก ไม่ได้ทำให้เหลิ่งชิงฮวนกังวลใจเลย สิ่งเดียวที่นางต้องทำก็คือตรวจสอบสมุดบัญชีของทั้งสองร้านเท่านั้น
เหลิ่งชิงฮวนไม่ต้องย่างกายออกนอกบ้าน รูปแบบการค้าแบบนี้สำหรับเธอแล้วเหมาะสมที่สุด
เธอเพียงแค่ผลักดันร้านค้าเพียงสองร้าน ก็สามารถทำเงินได้มากมายเช่นนี้ ทำแค่นั่งรอผลกำไรเนอะ ๆ ทำไมจะไม่ทำล่ะ?
ทางด้านเหลิ่งชิงหลางก็รออย่างใจจดใจจ่อ รอคอยข่าวดีจากท่านแม่ ข่าวที่รออยู่นั้นก็คือข่าวจากฟังผิ่นจือเรื่องที่จะส่งยาเม็ดหนิงเซียงมาให้ตัวเอง
นางเชื่อว่าขอเพียงตัวเองได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ใหม่ จะต้องสร้างความประทับใจของตัวเองให้กับมู่หรงฉีใหม่ได้แน่ และเปลี่ยนมาใส่ใจทุ่มเทกับตัวเองใหม่อีกครั้งอย่างแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา
แอดขาาาาาา หนีเที่ยวพอหรือยัง มาต่อให้จบบบบบบ...
แอดขาาาาาา 794 และ 797 ตกหล่นหายไปคะแอด ช่วยเก็บมาหน่อยคะ คิคถึงงงงงงงงงง...
แอดขาาาาาา ตอน794และ797 หายไปคะ แอดทำตกหล่นช่วยเก็บกลับมาหน่อยคะ...
อยากทราบว่ามีทั้งหมดกี่ตอนคะ....
หยุดนานแล้วนะคะ ผู้เขียน มีอัพเดทต่อไหมคะ...
ขอบคุณทุกๆๆคนนะคะที่มาบอก แต่พอให้เตรียมทิชชู่นี่ปวดตับ ปวดใจก่อนล่ะ...
อยากรู้จังว่าพระเอกรู้ความจริงว่าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นนางเอกตอนไหนคะ ใครอ่านแล้วบอกหน่อยค่ะรบกวนสปอยหน่อยยย...
ขอบคุณนะคะที่หานิยายสนุกๆๆมาให้อ่าน จะรออ่านทุกวันค่ะ...
ขอบคุณมากๆค่ะที่อัพเดทต่อจะตั้งใจอ่านต่อไป...ตอนเรียนยังไม่ตั้งใจขนาดนี้🤗😘😄😅😊...
อย่าเท..กลางทาง..นะแอดนะ😁😁😁...