ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 184

“ข้าไม่เชื่อ！” มู่หรงฉีโต้กลับอย่างหนักแน่น “ตอนที่ชิงฮวนยังอยู่ในวังนางยังไม่รู้วิชาแพทย์ นางจะวางยานั่นได้อย่างไร”

“ท่านพี่มีอิทธิพลต่อคนอื่นมา ยาที่ใช้สำหรับรักษาโรคนางเองก็เหมือนว่าจะหาวิธีเอามาได้ตลอด ก็เหมือนกับเล่นละครอีกฉาก ยานั่นสำหรับนางแล้วจะเป็นเรื่องยากหรือเพคะ”

“ชิงฮวนเป็นคนมีคุณธรรม นางไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้แน่ นอกเสียจากว่านางจะเป็นคนยอมรับด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นข้าไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด ข้าจะไปถามนางเดี๋ยวนี้”

“ไม่ได้เด็ดขาดเพคะ”

“เพราะอะไร” มู่หรงฉีจ้องเขม็งไปที่เธออย่างสงสัย

“ท่านพี่ไม่รู้เรื่องระหว่างข้ากับท่านอ๋อง เป็นเพราะคืนนั้นสองคนนั้นทำงานไม่สำเร็จ นางจึงทำเหมือนว่าข้าพ้นเคราะห์ครั้งนั้นไปได้ ถ้าหากว่านางรู้เรื่องระหว่างหม่อมฉันกับท่านอ๋องก่อนหน้านี้และแพร่มันออกไป ชิงหลางเองก็คงต้องขอตายไม่สู้เอาหัวไปโขกเสาเสีย เพื่อกันไม่ให้คนอื่นลอบวิจารณ์กันและพูดกันว่าหม่อมฉันเข้าไปยั่วยวนสามีของพี่สาวตัวเอง หม่อมฉันไปกระโดดแม่น้ำก็ไม่สามารถล้างให้บริสุทธิ์ไม่ได้ ขอร้องล่ะเพคะ เรื่องนี้อย่าได้เอ่ยกับท่านพี่แม้แต่คำเดียว”

“ถ้าหากว่าไม่ถามให้ชัดเจนแล้วข้าจะเชื่อคำพูดเจ้าได้อย่างไร และจะทวงคืนความยุติธรรมให้เจ้าได้อย่างไรกัน”

“สิ่งที่ชิงหลางสนใจมีเพียงแค่ท่าทีและมุมมองที่ท่านอ๋องมีต่อชิงหลางเท่านั้นเพคะ เรื่องอื่นนั้นไม่สำคัญ อีกอย่างต่อให้ท่านอ๋องไปถามเอากับท่านพี่ ท่าพี่จะยอมรับหรือเพคะ”

“ข้าย่อมตรวจสอบเป็นอย่างดี”

“ตรวจสอบอย่างไรเพคะ จะให้พวกท่านรองแม่ทัพไปตรวจสอบหรือเพคะ จะเอาเรื่องน่าอับอายของหม่อมฉันไปบอกกับคนอื่นจนทุกคนรู้กันทั่วหรือเพคะ เวลานี้หม่อมฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ท่านอ๋องเพคะ อย่าได้กีดกันหม่อมฉันออกจากศักดิ์ศรีอันน่าสมเพชนี่เลยเพคะ”

มู่หรงฉีเงียบไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกลังเลใจ

ไม่ใช่เพราะเหตุผลที่เหลิ่งชิงหลางพูด แต่เป็นเพราะอีกสาเหตุหนึ่ง

เรื่องที่เขาได้ไปสำนักชีหนานซานในคืนนั้นเป็นความลับและเป็นเรื่องสำคัญ นอกจากเรื่องที่ได้พบกับเหลิ่งชิงหลางแล้ว ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีก

โดยเฉพาะเหลิ่งชิงฮวน ยิ่งจะให้นางรู้ไม่ได้ มันเป็นความผิดพลาดเล็กน้อย หากเรื่องนี้หลุดออกไปจะกลายเป็นเรื่องใหญ่

ดังนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าเหลิ่งชิงฮวนแล้วเขขาเองก็ได้ทดสอบเธอไปแล้ว มู่หรงฉีจะไม่พูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ทางกายระหว่างเขากับเหลิ่งชิงหลางแม้แต่คำเดียว

แต่ถ้าหากไม่ถาม มันก็จะกลายเป็นเสี้ยนที่ตำอยู่ในหัวใจแล้วไม่เอาสามารถเอาออกไปได้ตลอดชีวิต

เขาไม่เชื่อว่าเหลิ่งชิงฮวนจะลงมือโหดร้ายเช่นนี้ เมื่อเธอได้พบกับผู้หญิงที่ไม่รู้จักบนถนน เธอก็ไม่สนใจตัวเองเลยสักนิดแล้วลากตัวเองที่เป็นแผลหนักเข้าไปช่วยรักษา อีกทั้งเป็นเพราะในใจของเธอนั้นรู้สึกไร้ความสามารถอีกทั้งยังแค้นเคือง งดูเหมือนเอาน้ำมันไปราดบนกองไฟ

เธอไม่เคยใช้วิชาแพทย์ไปทำร้ายคนอื่น

จากคำพูดของเธอ จะอาศัยวิชาแพทย์ไปใช้ทำร้ายเหลิ่งชิงหลางจนเกือบตายเพื่อรักษาความลับไว้นั้นก็เป็นเรื่องที่ง่าย ทำไมต้องทำให้วุ่นวายด้วย

แต่ถึงแม้ว่าเข้าจะรู้สึกไม่เชื่อ แต่คืนนั้น “เหลิ่งชิงหลาง” ถูกคนวางอุบายเป็นเรื่องจริง เป็นไปได้มากว่าจะเป็นเหลิ่งชิงฮวน

ในเวลานี้เขาทั้งลังเลและลำบากใจ

เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ “ข้ารับปากเจ้า ช่วงนี้ข้าจะไม่เอาความกับเรื่องนี้ไปสักพัก แต่ถ้าครั้งหน้าข้ารู้อีกว่าเจ้าพูดว่าร้ายเหลิ่งชิงฮซวนแบบนั้น ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่”

คิดไม่ถึงว่าเธอออกแรงพูดไปตั้งมาก มู่หรงฉีกลับไม่เชื่อคำพูดของเธอ

เหลิ่งชิงหลางขบกราม “การพูดให้ร้ายที่ท่านอ๋องพูดถึง หมายถึงหลิวซานอีที่เป็นคนสวนใช่ไหมเพคะ ชิงหลางขอถามสักคำ ผู้ชายที่อยู่ในชุดแดงคนนั้นฝีมือดีมากเพคะ ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครกันแน่ ช่วงแรกที่เข้าออกจวนมหาเสนาบดีก็ดูราวกับคนไม่มีที่ไป เวลานี้เอากำแหงใหญ่แล้วถึงกับตามมาถึงจวนอ๋องฉี เพื่อรักษาชื่อเสียงของจวนอ๋องแล้ว หม่อมฉันจึงได้เตือนให้ท่านอ๋องให้ทราบ แต่ท่านอ๋องกำลังโทษหม่อมฉัน?”

“เจ้ารู้จักคนคนนี้?”

“ถ้าหากว่าไม่รู้จัก หม่อมฉันจะกล้าพูดเรื่องที่ท่านพี่มีราคีก่อนหน้าที่จะแต่งงานกับท่านได้อย่างไรเพคะ ทำไมท่านพี่ถึงได้วางแผนที่ทำร้ายหม่อมฉัน แล้วหม่อมฉันรู้มาจากใคร”

มู่หรงฉีหายใจอย่างเชื่องช้า “เขาไปที่จวนมหาเสนาบดีบ่อย?”

เหลิ่งชิงหลางมองไปที่ใบหน้าของเขาด้วยความอยากได้ ขอเพียงแค่เธอสามารถทำให้มู่หรงฉีโกระและสงสัยเหลิ่งชิงฮวนได้ เธอก็พึงพอใจแล้ว