ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 199

หลังจากเหลิ่งชิงฮวนตรวจสอบเสร็จ ก็ทำการไตร่ตรองอยู่สักพักใหญ่ โฉวซือเส่าก็ไม่ได้ขัดจังหวะความคิดของนาง

หลังจากผ่านไปสักพัก นางก็หันกลับมา และอธิบายให้เขาฟังอย่างจริงจัง “สถานการณ์ของเจ้าค่อนข้างพิเศษ เป็นภาวะสองเพศแท้ซึ่งค่อนข้างพบได้ยาก ข้าจะไม่อธิบายโดยใช้ศัพท์ทางการแพทย์มากเกินไป กลับกันพูดไปเจ้าก็ไม่เข้าใจ”

“ตอนนี้ข้าต้องทำสามอย่างด้วยกัน อย่างแรก คือ ตัดหน้าอกของเจ้า เพื่อทำการปรับรูปร่างใหม่”

โฉวซือเส่าผงกหัวอย่างร้อนอกร้อนใจ

“อย่างที่สอง คือ เย็บแผลตรงนั้นของเจ้าเพื่อทำศัลยกรรมตกแต่ง แต่ด้วยสภาวะของร่างกายเจ้า จึงไม่เหมาะต่อการตัดอวัยวะบางอย่างออกไป ดังนั้นข้าจะใช้วิธีอื่นมาสร้างไข่ของเจ้า ส่วนมดลูกกับรังไข่จะสูญเสียหน้าที่เดิม”

“ความโชคดี คือ ลักษณะทางเพศชายของเจ้ามีพัฒนาการดีมาก จึงไม่ต้องปลูกถ่ายอวัยวะเทียมและค่อยสร้างรูปร่างขึ้นมาอีกครั้ง แบบนี้ข้าก็สามารถดำเนินการผ่าตัดได้ด้วยตัวเอง

โฉวซือเส่าชอบมากขึ้น

“และสิ่งสำคัญที่สุดก็คือ การดูแลระดับฮอร์โมนภายในร่างกายหลังจากผ่าตัด เจ้าต้องกินยาต้านฮอร์โมนเพศหญิง เพื่อเพิ่มการหลั่งฮอร์โมนของเพศชาย แบบนั้นลักษณะเฉพาะทางเพศชายของเจ้าก็จะค่อยๆ เด่นขึ้น แต่ว่า…”

นางหยุดพูดไปครู่หนึ่ง โฉวซือเส่าจิตใจหดหู่ลงทันที “แต่ว่าอะไร”

“แต่ว่าไม่รับประกันว่าอนาคตเจ้าจะมีชีวิตคู่ได้ตามปกติ และอาจจะมีบุตรไม่ได้”

โฉวซือเส่าโล่งอก “สำหรับข้า เรื่องนี้นับเป็นความหวังที่ไกลเกินเอื้อม ไม่เคยคิดถึงมันมาก่อน”

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “เช่นนั้นก็รีบเตรียมตัวผ่าตัดเถอะ ข้าจะมอบใบสั่งยาให้ เจ้าสั่งคนไปซื้อวัตถุดิบยาทุกอย่างที่จำเป็นมา เตรียมห้องปลอดเชื้อสำหรับการผ่าตัดหนึ่งห้อง จากนั้นหาผู้ช่วยมาให้ข้าหนึ่งคน ไม่สำคัญว่ารู้วิชาแพทย์หรือไม่ แค่กล้าหาญ ละเอียดรอบคอบ และเชื่อถือได้ก็พอ”

เมื่อแจกแจงทุกสรรพสิ่งที่ต้องการอย่างละเอียดแล้ว

โฉวซือเส่าก็ทำเพียงผงกหัว

เหลิ่งชิงฮวนสูดลมหายใจเข้าลึก “และความต้องการเล็กๆ น้อยๆ อย่างสุดท้ายก็คือ รายงานความปลอดภัยกับครอบครัวของฉันด้วย”

“ไม่ได้!” โฉวซือเส่าปฏิเสธอย่างแข็งกร้าว

“พอผ่าตัดเสร็จ ต้องมีการดูแลและพักฟื้นหลังจากผ่าตัด ไม่สามารถทำเสร็จภายในวันสองวัน ถ้าอยากให้ข้าอยู่อย่างสบายใจ ก็ทำตามที่ข้าบอกซะ”

โฉวซือเส่าลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็ผงกหัว “ได้ เดี๋ยวข้าจะให้คนไปส่งข่าวที่จวนมหาเสนาบดี มู่หรงฉีปลิ้นปล้อนมากเกินไป ข้าต้องป้องกันตัว”

ทางมู่หรงฉีคงจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม ตนหายตัวไปเขาก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ได้จังหวะชั่งน้ำหนักจิตใจของเขาพอดี

ณ จวนอ๋องฉี

มู่หรงฉีซึ่งเหนื่อยล้าโยนแส้ม้าในมือทิ้ง และก้าวเข้าไปในประตูใหญ่

เหลิ่งชิงหลางรีบเข้าไปต้อนรับด้วยสีหน้าร้อนรน “มีข่าวคราวของท่านพี่หรือยังเพคะ”

มู่หรงฉีส่ายหน้า และเม้มริมฝีปากบางแน่น

“ฟ้าคุ้มครองคนดีอย่างท่านพี่ นางต้องไม่เป็นอะไรแน่ ท่านอ๋องอย่ากังวลเกินไป รักษาสุขภาพของตัวเองด้วย”

เหลิ่งชิงหลางหยิบผ้าเช็ดหน้าที่แม่จ้าวยื่นมา และเช็ดหน้าให้กับมู่หรงฉี

มู่หรงฉีหลบไปด้วยความรำคาญ “เดี๋ยวจะออกไปอีก ไม่จำเป็นต้องเช็ด”

เหลิ่งชิงหลางขมวดคิ้วเล็กน้อย “ท่านอ๋องไม่ได้พักผ่อนมาสองวันสองคืนแล้วนะเพคะ หากเป็นแบบนี้ต่อไป แม้แต่คนแข็งแรงยังทนไม่ไหว คนที่พาตัวท่านพี่ไปเป็นคนสนิท นางไม่มีทางเป็นอันตรายอย่างแน่นอน ผ่านไปสักสองวันอาจจะกลับมาเองก็ได้ ท่านโปรดวางใจ และพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ”

มู่หรงฉีสับสน เขาไม่เข้าใจคำพูดแฝงความนัยของนางเลยสักนิด จึงพูดว่า ‘อืม’ แบบส่งเดชไปหนึ่งที และยกขายาวๆ เดินไปด้านใน “ข้าเข้าใจสถานการณ์ดี”

เหลิ่งชิงหลางกัดฟันแน่น ความโกรธและความหึงหวงเพิ่มขึ้นภายในใจ นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เหลิ่งชิงฮวนเป็นหรือตาย นางก็อยากรู้ข่าวคราวของเหลิ่งชิงฮวนอย่างรีบร้อนเช่นกัน แต่พอเห็นมู่หรงฉีเอาแต่ตามหาเหลิ่งชิงฮวนโดยไม่หลับไม่นอน ความเป็นห่วงแสนเร่าร้อนนั้น พอเห็นเยอะเข้า ความเกลียดชังก็พลุ่งพล่านอยู่ภายในใจ จนสาปแช่งอยู่ภายในใจอย่างชั่วร้ายไปหลายครั้ง