ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 201

ระหว่างที่โฉวซือเส่ากำลังรักษาร่างกายก็ยังคงมีจดหมายถูกส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง องครักษ์เงาเปิดจดหมายอ่านให้เขาฟัง หลังจากที่เขาดูแล้วก็ตอบกลับแบบเรียบง่าย ประทับตราและสั่งให้ทาสใบ้นำไปส่ง

ทาสใบ้ไม่ใช่ว่าพูดไม่ได้ตั้งแต่เกิด โฉวซือเส่าช่วยชีวิตเขาจากเหตุอัคคีภัย แต่ลำคอของเขาถูกไฟลวกจนเสียหายไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้ ทั้งยังไม่รู้ตัวหนังสือ แต่เขาก็เรียนรู้ที่จะอ่านปากและสามารถเข้าใจสิ่งที่คนอื่นพูดได้

เขาเป็นคนดูแลเรื่องอาหารการกินของโฉวซือเส่า จู๋ซิงเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเพราะว่าไม่สามารถสื่อสารกันได้ดีนัก เหลิ่งชิงฮวนก็ไม่ได้รู้เรื่องของโฉวซือเส่าไปมากเท่าไร

วันที่สามหลังการผ่าตัด ในตอนเช้าทาสใบ้นำจดหมายกลับมาจากข้างนอก จู๋ซิงก็เปิดอ่านให้เขาฟังตามปกติ

แต่ใบหน้าของเขากลับยิ่งแข็งค้าง ก่อนจะค่อยๆ ปิดเปลือกตาลง คิ้วขมวดเป็นปมครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหดหู่ “เกิดเรื่องแล้ว”

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้สนใจเรื่องอื่นของเขา มัวแต่ตั้งใจวิเคราะห์ยาในมือ

โฉวซือเส่าเอ่ยต่อ “ผู้เฒ่าหลู่คงจะเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของหอพันธมิตรที่ลงมือกับกิจการของตระกูลโฉว”

จู๋ซิงตะลึง “ทำไมถึงได้บังเอิญเช่นนี้ขอรับ ไม่เร็วไม่ช้า แต่เป็นช่วงที่ท่านกำลังรักษาตัวอยู่ หรือว่าข่าวจะรั่วไหลออกไป?”

“ครั้งก่อนเขาทดสอบอาการบาดเจ็บของข้า แม้ว่าข้าจะพยายามขัดแต่เขากลับมีเล่ห์เหลี่ยม ข้าเดาว่าเขาคงจะรู้เบาะแสแล้ว รวมถึงพิธีชำระดาบที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันนี้ คงจะร้อนรนเหมือนหมาจนตรอกเลยคิดที่จะชิงลงมือก่อน”

“เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีขอรับ?”

“เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เจ้าไปด้วยตัวเองจะดีกว่า ไปหาผู้เฒ่าหลินแล้วสอบถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ขอแค่ข้าพอมีเวลาอีกสองวันก็คงจะเดินเหินได้ แล้วจึงจะไปจัดการปัญหานี้ด้วยตัวข้าเอง”

“แต่หากข้าน้อยจากไป ความปลอดภัยของท่าน…”

โฉวซือเส่าจับดาบในมือ “ที่นี่เป็นที่ลับ พวกเขาน่าจะยังไม่ทันหาที่นี่พบ นอกจากนี้หากพวกเขาต้องการยักยอกทรัพย์สมบัติของตระกูลโฉวก็คงไม่กล้าทำอะไรข้า เจ้านำคำสั่งแจ้งเหตุไปรวบรวมกำลังพลให้มาคอยคุ้มกับบริเวณนี้ หากสถานการณ์เลวร้ายพวกเราจะได้หาทางหนีทีไล่ทัน”

เหลิ่งชิงฮวนคิดว่าคงเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับกิจการของเขา แต่เมื่อได้ยินเขาพูดเรื่องฆ่าฟันกันก็คิดว่ามันแปลกๆ

เธอก็แค่หมอที่มารักษาอาการบาดเจ็บ ไม่มีอาวุธในมือ คงจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรอกใช่ไหม?

จู๋ซิงน้อมรับคำสั่งแล้วรีบออกไปทันที

โฉวซือเส่าไม่พูดไม่จาอยู่พักใหญ่ คงกำลังคิดอะไรบางอย่าง เหลิ่งชิงฮวนจึงไม่ได้ไปขัดเขา

จู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก “แย่ล่ะ ติดกับเข้าแล้ว!”

เหลิ่งชิงฮวนเงยหน้าขึ้นมาอย่างสงสัย “เป็นอะไรไปหรือ?”

“ข้าพลาดติดกับดักล่อเสือออกจากถ้ำ หากพวกเขาคิดจะชิงลงมือก่อนใช้กลยุทธ์จับโจรเอาหัวโจร เป้าหมายของพวกเขาก็ต้องเป็นข้าสิ ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อจะกันจู๋ซิงออกไปให้ข้าอยู่ลำพัง” โฉวซือเส่าวิเคราะห์

“แต่อย่างไรท่านก็เป็นนายน้อย ข้างกายคงไม่ได้มีเพียงแค่องครักษ์เงาคนเดียวหรอกใช่ไหม”

“มาฉางอันครั้งนี้ก็เพื่อกวาดล้างคนทรยศ ตัดแขนขาของผู้เฒ่าหลู่โดยใช้กลยุทธ์จักจั่นทองลอกบุกตะลุยเพียงลำพัง อีกอย่างสถานที่นี้เป็นความลับ เพื่อไม่ให้ข่าวแพร่กระจายออกไป ข้าจะกล้าให้เหล่านายพลมาด้วยได้อย่างไร แต่ไม่คิดว่าคิดคำนวณขนาดนี้แล้วยังถูกเปิดเผยได้ ดูท่าข้างกายคงจะมีคนของพวกเขาแฝงตัวเข้ามา”

“เช่นนั้นจะทำอย่างไร? รีบเคลื่อนย้ายตำแหน่งหรือ?”

“เจ้าช่วยเรียกทาสใบ้เข้ามาให้ข้าหน่อย”

เหลิ่งชิงฮวนไม่กล้าขัดจึงทำตามคำสั่ง

ทาสใบ้ยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู มองโฉวซือเส่ารอคอยคำสั่ง

โฉวซือเส่าชี้นิ้วไปทางเหลิ่งชิงฮวน “จัดการให้คนที่เชื่อถือได้ส่งนางกลับเมืองหลวง”

ทาสใบ้เหลือบมองเหลิ่งชิงฮวนก่อนจะพยักหน้าแล้วออกไปจัดการตามคำสั่ง

เหลิ่งชิงฮวนแปลกใจ “สถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้เลยหรือ?”