ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 202

ทาสใบ้ไม่ทันได้ส่งเสียงร้องก็คอพับร่วงลงไป

เหลิ่งชิงฮวนเหยียบก้อนหินที่ลื่นออกแรงดึงเขาขึ้นมาจากน้ำ ก่อนจะฉีดยาชาให้เขาหนึ่งเข็มและกดบริเวณระหว่างปากกับจมูกเพื่อปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา

ทาสใบ้ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาอย่างงงงวย เมื่อลืมตาแล้วเห็นเหลิ่งชิงฮวนแต่ไม่สามารถขยับหนีได้ก็ส่งเสียงร้อง “อาอา” ออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

เหลิ่งชิงฮวนจ้องมองอย่างเย็นชา “เลิกเสแสร้งได้แล้ว เจ้าเป็นไส้ศึกที่อยู่ข้างกายซือเส่าใช่หรือไม่”

ทาสใบ้เบิกตามองเธอออกแรงส่ายหน้า

“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เจ้าหลอกคนอื่นได้แต่เจ้าหลอกข้าไม่ได้ เมื่อครู่ที่ออกมาจากถ้ำเจ้าเผลอจาม ข้าก็สงสัยแล้วว่าทำไมคนใบ้เช่นเจ้าถึงได้จามเหมือนคนปกติ แต่ข้าได้ยินซือเส่าบอกว่าคอของเจ้าถูกไฟลวกจนไม่สามารถเปล่งเสียงได้”

“ไม่ได้พูดนานขนาดนี้ ตามหลักแล้วเส้นเสียงของเจ้าก็ควรจะหดตัวในระดับที่ต่างกัน แต่เจ้ากลับจามเสียงดัง อีกทั้งเมื่อครู่ข้าก็ตรวจสอบเส้นเสียงของเจ้าแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไร เจ้าน่ะแสร้งเป็นใบ้”

ทาสใบ้เลิกส่ายหน้าและฉีกยิ้มให้เหลิ่งชิงฮวน “ต่อให้ข้าพูดได้ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าคือไส้ศึก”

“ดังนั้นข้าก็เลยแกล้งโยนหินลงไปในน้ำเพื่อดูปฏิกิริยาของเจ้า เจ้ามีท่าทีกังวลมากแสดงว่าเจ้าต้องรู้ว่าตราประทับของซือเส่าอยู่กับข้า ตอนที่พวกเราคุยกันเจ้าไม่ได้อยู่ด้วย นอกเสียจากว่าเจ้าจะแอบฟัง”

ทาสใบ้ฉีกหน้ากากออกมา แววตาเต็มไปด้วยความดุร้าย

“แม้ว่าข้าจะไม่รู้สถานะของเจ้า แต่ข้ารู้ว่าเจ้าถูกซือเส่าจับมาขังไว้ที่นี่ เขาบอกให้ข้าจับตาดูกลไกในถ้ำให้ดีอย่าให้เจ้าหนีไปได้ ดังนั้นข้าจะเป็นไส้ศึกหรือไม่นั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือพวกเราสามารถร่วมมือกันได้”

“ร่วมมืออย่างไร?”

“ส่งตราประทับของโฉวซือเส่ามาให้ข้า ข้าจะปล่อยเจ้าออกไป ซ้ำยังสามารถให้เงินกับเจ้าได้”

“เจ้าเป็นคนของผู้เฒ่าหลู่?”

“ใช่”

“เจ้าหักหลังเจ้านายตัวเองไม่กลัวถูกลงโทษหรือ?”

“โฉวซือเส่าจบแล้ว” ทาสใบ้ยิ้มชั่วร้าย “เขากลัวว่าคนอื่นจะรู้ความลับของเขาถึงได้หลบมารักษาตัวในที่แห่งนี้ เขาหลงคิดว่ามันเป็นความลับ ไม่มีใครล่วงรู้ได้ ข้างกายก็มีเพียงองครักษ์เงาไม่กี่คน เจ้าคิดว่าเขาเป็นคู่ปรับกับผู้เฒ่าหลู่ได้หรือ?”

“ผู้เฒ่าหลู่พาคนมาล้อมที่นี่ไว้แล้ว ขอแค่สามารถเปิดเผยเพศสภาพของเขาได้ ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่สามารถสืบทอดทรัพย์สินของตระกูลได้ ดังนั้นข้าแนะนำให้เจ้าส่งตราประทับของเขามา แล้วเจ้าจะปลอดภัย”

ทรยศนายแสวงหาเกียรติยศ ช่างมีเหตุผลจริงๆ เหลิ่งชิงฮวนโกรธอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพลิกข้อมือหยิบเข็มเงินออกมาสองเล่ม

“ข้าไม่รู้ว่าโฉวซือเส่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้เฒ่าหลู่หรือไม่ แต่ข้าไม่อาจไว้ชีวิตเจ้าได้”

เข็มสองเล่มแทงเข้าที่ลำคอของเขา ทาสใบ้ไม่ทันจะได้ส่งเสียงร้องก็เบิกตากว้างแน่นิ่งไป

นี่เป็นครั้งแรกที่เหลิ่งชิงฮวนฆ่าคน เธอไม่รู้สึกหวาดกลัวแต่กลับโล่งใจ

เธอยืนขึ้นมองปากถ้ำ มองลำธารที่คดเคี้ยวทอดตรงไปยังด้านนอกภูเขา ลังเลอยู่พักหนึ่ง

ไป หรืออยู่?

ณ วังใต้ดิน โฉวซือเส่าคุกเข่าข้างหนึ่งบนเตียง ทิ้งน้ำหนักค้ำไว้กับดาบยาวในมือ เสื้อคลุมสีแดงสดแหวกตรงหน้าอก ปอยผมสีดำปรกลงมาบนไหล่ ยังคงท่าทางเอ้อระเหยลอยชายไม่แยแสและเหยียดหยามผู้คนเช่นเดิม