ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 204

ทุกคนหันมองหน้ากันอย่างหวาดหวั่น

อย่างไรก็ตามคนพวกนี้เดิมทีก็เป็นแค่คนร้ายที่รวมหัวกันเพื่อมายักยอกทรัพย์ของโฉวซือเส่า หากวันนี้ล้มเหลวและเหลือเวลาให้โฉวซือเส่าได้พักฟื้นร่างกาย พวกเขาก็จะไม่เหลือทางให้ไปต่อในอนาคต ครั้งนี้ต้องสู้จนตัวตาย

ส่วนผู้เฒ่าหลู่จะเป็นหรือตายก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเขา

ดังนั้นรองหัวหน้าและผู้เฒ่าหลี่จึงลอบสบตากันไม่คิดจะรามือ ค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาเหลิ่งชิงฮวน

เหลิ่งชิงฮวนนั้นยากที่จะเอาชนะด้วยสองกำปั้นและสี่มือ ไม่ต้องพูดถึงผู้เฒ่าหลู่ที่ถูกจับตัวไว้ เขาไม่สามารถลงมือได้เลย

ดูท่าการจับคนเป็นตัวประกันก็ถือเป็นหนึ่งในหนทางรอด

“ระเบิดฟ้าคำรณ!” โฉวซือเส่าเอ่ยเตือนเสียงเบา “ในอกของผู้เฒ่าหลู่มีระเบิดฟ้าคำรณ”

แน่นอนว่าเหลิ่งชิงฮวนรู้จักระเบิดฟ้าคำรณเพราะว่ารองผู้บัญชาการทหารสูงสุดเองก็ได้รับบาดเจ็บจากระเบิดนี้ อีกทั้งยังได้ยินเรื่องโจรที่หอซ่อนดาบ บางทีผู้เฒ่าหลู่อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้อง

เธอกดมีดผ่าตัดลงบนลำคอของผู้เฒ่าหลู่ ก่อนจะปล่อยมือข้างที่จับแขนเขาแล้วล้วงมือเข้าไปในเสื้อของเขา

รองหัวหน้ารอกองกำลังเสริม ผู้เฒ่าหลู่เองก็ฉวยโอกาสนี้ลงมือ วินาทีที่เหลิ่งชิงฮวนล้วงเข้าไปในเสื้อ เขาก็ออกแรงสุดกำลังจับข้อมือข้างที่ถือมีดของเหลิ่งชิงฮวน

ดวงตาและมือของโฉวซือเส่ารวดเร็ว เขาเอ่ยเพียงระวัง ก่อนดาบยาวในมือของเขาจะลอยผ่านหน้าทุกคนไป

เนื่องจากผู้เฒ่าหลู่อยู่ใกล้โคมไฟมากที่สุดเขาจึงได้รับพิษเข้าไปจำนวนมาก พละกำลังของเขาจึงหายไป เมื่อเห็นว่าเหลิ่งชิงฮวนไม่ใช่สตรีที่อ่อนแอในใจก็โกรธแค้น ก่อนจะใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่ท้องของเหลิ่งชิงฮวน

เหลิ่งชิงฮวนหยิบระเบิดฟ้าคำรณออกมาจากอกของผู้เฒ่าหลู่ได้แล้วก็เบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะโยนระเบิดฟ้าคำรณไปที่กลุ่มคนเหล่านั้น ทุกคนตกใจพากันหมอบลงกับพื้นยกมือขึ้นมากุมหัว

โฉวซือเส่ารู้พลังของระเบิดฟ้าคำรณดี จึงรีบกอดเหลิ่งชิงฮวนและกลิ้งลงไปบนเตียง

เวรกรรม มือใหม่ พลาดไปหน่อย ระเบิดไม่ทำงาน

หรือว่าต้องดึงสลักเหมือนกับระเบิดมือ?

เงียบสงัดไปกว่าสิบวินาที

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกตัวแล้วแต่คนเหล่านั้นยังหมอบอยู่ที่พื้น

เหลิ่งชิงฮวนงงงวย หรือว่าระเบิดฟ้าคำรณต้องใช้เวลากว่าจะระเบิด? ดูคนพวกนั้นกลัวจนหัวหดไปหมด

สีหน้าของโฉวซือเส่าที่อยู่ด้านหลังเปลี่ยนสี เขาไม่ขยับแต่กอดเธอแน่นกว่าเดิม

จนกระทั่งมีเสียงพูดขึ้นอย่างตกอกตกใจ “เสียงกีบเหล็ก กองกำลังของราชสำนัก! ถอย!”

ราวกับสิงโตที่บุกเข้าไปในรังของหมาป่า พวกเขาไม่สนใจแกะน้อยสองตัวอย่างเหลิ่งชิงฮวนและโฉวซือเส่า เมื่อได้ยินคำสั่งก็รีบหนีออกจากถ้ำไปด้วยความรวดเร็วทันที

เหลิ่งชิงฮวนดีใจ กองกำลังของราชสำนักจะต้องเป็นมู่หรงฉีแน่ๆ

โฉวซือเส่าส่งเสียงซี๊ดโดยไม่เสแสร้งอีกต่อไป เขาปล่อยเหลิ่งชิงฮวนลุกขึ้นและกัดฟันสาปแช่ง “เจ็บจริงๆ สตรีคลอดลูกคงจะเจ็บแบบนี้สินะ”

เพื่อพ้นอันตรายแล้วเหลิ่งชิงฮวนก็ลุกขึ้นนั่ง นึกถึงบาดแผลที่เย็บให้เขาก็รู้สึกย่ามใจ “วันหน้าท่านต้องรู้วิธีทะนุถนอมสตรีและเป็นสามีที่ดีแน่นอน”