ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 246

เหลิ่งชิงฮวนเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ เคยคิดว่าเมื่อพบกันจะต้องแยกเขาออกเป็นชิ้นๆ ถึงจะสะใจ

ไม่ใช่เพราะเขาฉวยโอกาสคนอื่นเอาความบริสุทธิ์ของตนไป ซึ่งตอนนั้นตนไม่มีสติเพราะฤทธิ์ยา เจ้าชอบข้า ข้าก็รักเจ้าด้วยความเต็มใจ แต่เพราะความเห็นแก่ตัวและความเหี้ยมโหดของเขา

แม้จะเป็นบุพเพสันนิวาส แต่เจ้าก็ไม่รับผิดชอบ ทำตัวเป็นเต่าที่หดหัวปล่อยให้ข้าแบกรับการประณามทั้งหมด เจ้ายังเป็นบุรุษอยู่หรือเปล่า

ตอนนี้มันเป็นเรื่องยากสำหรับข้าที่ต้องออกมาจากความมืดถึงจะเห็นแสงสว่าง ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ เจ้าแอบมาที่นี่และเดินอยู่ตรงหน้าข้ามันหมายความว่าอะไร

เขาน่าจะรู้ใช่ไหม ว่าในคืนที่ฝนตกมืดครึ้มนั้น แม้ว่าจะไม่มีแสงดาว แต่เขาก็พาตนที่หมดสติกลับไปที่สำนักแม่ชีก่อนที่จะจากไป ยิ่งไปกว่านั้นเขาเคยบอกเองว่า ตนเป็นลูกสาวของตระกูลเหลิ่ง ขอแค่มีหัวใจสอบถามก็จะรู้เอง

เขามาที่นี่เพื่อสอดแนมสภาพกองกำลังทหารหรือเพื่อตัวเองกันแน่?

บุรุษที่สวมหน้ากากนกอินทรีหันหน้ามองเหลิ่งชิงฮวน แล้วหันหลังกลับสาวเท้าหนีด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย

ในขณะนี้เข็มเงินในมือของเหลิ่งชิงฮวนก็ปาออกไปอย่างรวดเร็ว ฝีมือนี้ได้ประสิทธิ์ประสาทมาจากมู่หรงฉี เข็มเงินกระจายในอากาศโดยไม่มีเสียง แม้ว่าทักษะจะไม่ดีนัก แต่ก็ฝังเข้าไปในผิวหนังข้างในแขนของอีกฝ่าย

ผิดหวัง ที่ฝีมือนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

อีกฝ่ายวิ่งไปได้สามก้าวก็รู้สึกว่าแขนชาอย่างรวดเร็วและควบคุมไม่ได้ ร่างกายรู้สึกไม่สบายพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จึงรู้ว่าเข็มเงินต้องมีพิษแน่ๆ นางถึงไม่ลังเลที่จะเลือกจุดบนไหล่เพื่อหยุดการไหลเวียนเลือดซึ่งการตอบสนองนั้นรวดเร็วมาก

เหลิ่งชิงฮวนเข้าไปขวางทางอีกฝ่ายไว้ และจ้องหน้าเขาอย่างเย็นชา

“เจ้ามาทำอะไร ยังมีหน้ามาอีกเหรอ”

บุรุษหน้ากากอินทรีกลัวว่าจะทำให้ยามรักษาการณ์ข้างหลังตื่นตกใจ เลยวางแผนที่จะต่อสู้อย่างรวดเร็ว เขาจึงลงมือกับเหลิ่งชิงฮวนโดยไม่พูดอะไรก้าวแรกจนก้าวสุดท้าย

ในใจของเหลิ่งชิงฮวนรู้สึกเสียใจ ไม่มีมโนธรรมจริงๆ พอเจอกันก็ไม่เอาใจใส่ผู้อื่น พูดเรื่องในอดีตไปก็เท่านั้น คาดไม่ถึงว่าจะฆ่ากันทันที

นางพลิกข้อมือ ในมือมีมีดผ่าตัดอยู่ ถ้าเจ้าไม่ยอมสลบ งั้นข้าจะผ่าเจ้าทั้งเป็นให้เจ็บปวดเจียนตาย

อีกฝ่ายเห็นเหลิ่งชิงฮวนหายใจติดขัดด้วยรูปร่างที่เทอะทะ ก็ไม่ได้เห็นนางที่ตั้งครรภ์อยู่ในสายตา เขาใช้แค่แขนข้างหนึ่งที่คิดว่าเป็นเพียงการต่อสู้ธรรมดา การต่อสู้ครั้งนี้รู้สึกว่ากลอุบายของเหลิ่งชิงฮวนนั้นเรียบง่ายตรงไปตรงมาและไม่ใช่ลูกเล่นที่หรูหรา

ที่ร้ายแรงที่สุดคือตัวเองเจออันธพาลหญิงที่ไหนก็ไม่ทักทายเช่นกัน กลับหันมาทำร้ายลูกหลานของตัวเองได้อย่างไร มีดผ่าตัดบางๆ ที่เหมือนใบหลิว เปล่งประกายแสงอันเย็นสะท้านแทรกเข้าทุกขุมขน

วิธีนี้ชั่วร้ายอำมหิตเกินไป เป็นหญิงเสียสติจริง ๆ

เสียงการต่อสู้ที่นี่ทำให้ยามรักษาการณ์ในค่ายตื่นตกใจและแห่กันไปรวมตัวกันในทิศทางนั้น

ชายหนุ่มในหน้ากากนกอินทรีไม่กล้ารบติดพัน จึงใช้กลอุบายสองทางเพื่อบังคับให้เหลิ่งชิงฮวนหันหลังหนีไป

เพราะความเกลียดชังของเหลิ่งชิงฮวน จึงเพิ่มความกล้าหาญขึ้นมาในทันที และไม่กลัวศิลปะการต่อสู้ที่สูงส่งของอีกฝ่าย ไม่ว่าตนจะเป็นคู่ต่อสู้หรือไม่ก็ยังไล่ตามไปอย่างไม่สนใจ

“เจ้าหยุดนะ เจ้ามันอันธพาล!”

ข้าเป็นอันธพาล? เจ้าก็เป็นอันธพาล และเป็นอันธพาลคนหนึ่งที่ใหญ่โต

อีกฝ่ายไม่หันกลับมาและรีบหนีจากไป เหลิ่งชิงฮวนที่ตั้งครรภ์อยู่ก็ตามอย่างไม่ลดละ วันนี้จะไม่ปล่อยให้เขาหนีไปได้!

ชายหนุ่มในหน้ากากนกอินทรีความสามารถไม่ได้ต่ำและมีวิชากังฟูนิดหน่อย ในพริบตาก็สลัดเหลิ่งชิงฮวนออกไปได้ไประยะหนึ่ง

เหลิ่งชิงฮวนหายใจฮั่กๆ อยากด่าอย่างสาดเสียเทเสีย แต่วันปกติก็ด่าเขาในใจ เวลานี้ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากอยากฆ่าใครสักคน

การไล่ล่าของทหารข้างหลังก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงตะโกนและฝีเท้าที่ผสมปนเปกัน

ชายหนุ่มในหน้าการนกอินทรีจะหมดเรี่ยวแรง แต่ก็สะบัดเหลิ่งชิงฮวนไม่ได้ ด้วยความสิ้นหวัง เขาจึงกระโดดลงไปในแม่น้ำด้วยกำลังทั้งหมดและหายตัวไป

เหลิ่งชิงฮวนที่กําลังอารมณ์เสียอยู่ก็สะบัดรองเท้าทิ้งและจะกระโดดตามลงไป อย่างไรก็ตามไม่ว่าเหตุการณ์จะดีหรือร้ายตนก็ยังว่ายท่าลูกหมาตกน้ำได้ แม้จะตั้งครรภ์ก็ไม่กลัว

ทว่ามีคนดึงนางไว้ “เจ้าจะทำอะไร”