ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 249

เซวียซื่อบอกว่า เหลิ่งชิงหลางกําลังนำร้านค้าอีกสองร้านในมือออกขาย

เหลิ่งชิงฮวนค่อนข้างแปลกใจ เหลิ่งชิงหลางยังมีทรพย์สินในบ้านที่มีสะสมกันเป็นเวลานานอยู่ในมือนิดหน่อย ไม่งั้นคงกินยาเม็ดหนิงเซียงที่ราคาแพงหูฉี่ขนาดนั้นตลอดเวลาไม่ได้ ทําไมถึงยอมขายร้านล่ะ? งั้นเงินที่อยู่ในมือก็หมดสิ

เซวียซื่อป้องปาก และไม่สามารถปิดบังความดีอกดีใจในความโชคร้ายของผู้อื่นได้ “ดูเหมือนพระชายาเอกจะไม่รู้เช่นกันว่า การค้าอีกสองแห่งของนางตกฮวบ กลัวว่ารายได้จะไม่เพียงพอต่อรายจ่าย”

เหลิ่งชิงฮวนยิ่งประหลาดใจมากขึ้น “การค้าขายมั่นคงมาตลอดไม่ใช่หรือ”

“ท่านเซียงเดาว่า คุณหนูรองกลัวว่าจะล่วงเกินผู้มีอำนาจ ดังนั้นจึงให้คนลงมือทำลับหลัง ร้านค้าสองแห่งนั้น หนึ่งในนั้นเป็นเจ้าของร้านที่เป็นเพื่อนบ้านติดกัน ได้เปลี่ยนการค้าขายแบบเดียวกับนาง แต่ราคากลับต่ำลงสิบเปอร์เซนต์ เบียดเบิกเงินจากธนาคารจนสูญเสียการค้า

อีกร้านหนึ่งที่เต็มไปด้วยแป้งน้ำสีแดงก็ทุบป้ายของตัวเอง ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทุกวัน ถ้าไม่ใช่คนชักใยอยู่เบื้องหลัง จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร”

ไม่รู้ว่าทำไม อยู่ดีๆ เหลิ่งชิงฮวนก็นึกขึ้นได้ว่า ประโยคนั้นที่โฉวซือเส่าพูดกับตนเมื่อกําลังจะจากไปในวันนั้น โดยบอกว่าจะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้ตน หรือว่าจะหมายถึงสิ่งนี้?

แม้ว่ามิตรภาพของทั้งสองจะไม่ค่อยดีนัก แต่โฉวซือเส่าคนนี้ก็อารมณ์ดีและไม่ดี ค่อนข้างแปลกนิดหน่อย ทำสิ่งต่างๆ โดยไม่ตามทำนองคลองธรรม เรื่องที่ทำลายคนอื่นจนตนได้รับประโยชน์อาจเป็นฝีมือของเขา ที่ต้องการความสนุกสนานเท่านั้น

นางถามเซวียซื่ออย่างใจฝ่อเล็กน้อย “ท่านพ่อไม่ได้ช่วยตรวจสอบหรือ”

เซวียซื่อพยักหน้า “สอบสวนแล้วเจ้าค่ะ แต่ไม่มีเบาะแสอะไร หลายๆ เรื่องก็ไม่เกี่ยวข้องกัน ท่านเซียงเองก็บอกว่าตนอาจจะหวาดระแวงเกินไป”

เหลิ่งชิงฮวนพอใจมาก โฉวซือเส่าผู้นี้มักจะทำอะไรก็ตามใจตัวเองเสมอ ยิ่งกว่ามูหรงฉีอีก

จวนฉีอ๋อง

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้อยู่ที่จวน จนแขกมา

องค์หญิงหรูอี้พาลูกสาวของผู้มีอำนาจหลายคนในราชสำนักมา และสั่งให้คนทำความเคารพ นางได้ยินว่าจิ่นอวี๋ได้รับบาดเจ็บที่ดวงตาจึงตั้งใจมาเยี่ยม

คนเฝ้าประตูจะกล้าเมินเฉยได้ที่ไหน เขารีบพาพวกนางไปที่ตำหนักฉีเสียที่จิ่นอวี๋อาศัยอยู่ตอนนี้

หรูอี้ถูกผู้คนรุมล้อม จึงเชิดคางขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง มองจิ่นอวี๋ที่อยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย

ไทเฮากลัวอำนาจของจวนเซียง จึงคอยดึงหูกระซิบกระซาบให้นางหยุดยั่วยุเหลิ่งชิงฮวน จะได้ไม่สร้างศัตรูกับพี่ชาย

พี่สะใภ้ใหญ่ก็เตือนแล้วเตือนอีกด้วยความหวังดีว่า เรื่องบาดหมางใจระหว่างนางกับเหลิ่งชิงฮวนล้วนเกิดจากการยุแยงของจิ่นอวี๋และเหลิ่งชิงหลาง ซึ่งเห็นได้ชัดว่านางถูกใช้เป็นเครื่องมือ

นางเชื่อคนง่ายหลังจากครุ่นคิดอย่างเงียบๆ ก็รู้สึกว่าคำพูดของพระชายาเซวียนมีเหตุผล ยิ่งกลืนลมหายใจนี้ไม่ลง

ขณะนี้หญิงสาวทั้งสามคนที่อาศัยอยู่ในจวนฉีอ๋องมี เหลิ่งชิงฮวน เหลิ่งชิงหลาง และจิ่นอวี๋ ล้วนมีเรื่องบาดหมางใจกับนาง ทั้งสามคนอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน แย่งชิงผู้ชายคนเดียวกัน ตลบอบอวลไปด้วยไฟสงคราม แล้วตนจะไม่มาเติมไฟได้อย่างไร

จิ่นอวี๋อยู่ภายใต้การประคองของไต้มั่ว ออกมาต้อนรับตรงเรือนและทำความเคารพหรูอี้

หรูอี้พยุงเธอขึ้น มองซ้ายมองขวาแล้วถอนหายใจอย่างเสียใจ “ดวงตาที่ใสแจ๋ว ตาหวานหยาดเยิ้ม ใบหน้าอิ่มเอิบไปด้วยความรัก ดวงตาที่สวยงามคู่นั้น จะบอกว่าตาบอดก็ตาบอดได้อย่างไร พอพวกข้ารู้ก็ปรึกษากันว่าจะมาเยี่ยมท่าน ถึงได้รู้ว่าท่านมาที่จวนฉีอ๋อง”

จิ่นอวี๋ก้มหน้าก้มตา รู้สึกเศร้าเล็กน้อย “พระชายารองเหลิ่งน่าจะพลาดจากมือไป จึงไม่ได้ตั้งใจ”

หรูอี้กวาดสายตามองซ้ายมองขวาอีกครั้ง พูดอย่างโกรธแค้น “ต่างก็บอกว่าท่านพี่สามเข้าข้างเหลิ่งชิงหลาง นางทำร้ายท่านอย่างสาหัส แม้แต่ผมสักเส้นก็ไม่ได้สัมผัส หรือว่าจะจบโดยไม่มีบทสรุปเช่นนี้หรือ”

ขุนนางที่อยู่ข้างๆ ได้แจ้งเจตนารมย์ของหรูอี้ตั้งนานแล้วและพูดเสริมว่า “เดิมทีท่านอ๋องฉีไม่ได้พะเน้าพะนอจิ่นอวี๋จวิ้นจู่มากไม่ใช่หรือ พอเกิดเรื่องขึ้นก็แบ่งแยกสายสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและห่างไกลงั้นหรือ”