ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 251

ณ ตำหนักฉาวเทียน เหลิ่งชิงฮวนเองก็เพิ่งกลับมาที่จวน เมื่อเห็นว่าท่านพ่อกับพี่ชายไม่อยู่ เซวียอี๋เหนียงเรียกให้เธออยู่ทานอาหารก่อนแต่เธอไม่อยากจะอยู่นาน จึงบอกว่าที่จวนเกิดเรื่องต้องรีบกลับ

เธอได้ข่าวว่าหรูอี้พาคนมาหาจิ่นอวี๋

โตวโตวเข้ามารายงานบอกว่าจือชิวมาขอเข้าพบ เธอแปลกใจก่อนจะบอกให้พาตัวเข้ามา

จือชิวที่เห็นเหลิ่งชิงฮวนก็เอ่ยเข้าประเด็น “กราบทูลพระชายา คุณหนูของบ่าวดูผิดแปลกไป ราวกับโดนใครวางกับดักไว้”

เหลิ่งชิงฮวนเชิดหน้าเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “ยังไงรึ?”

“วันนี้จิ่นอวี๋จวิ้นจู่ส่งคนมาที่เรือนจื่อเถิง เชิญให้คุณหนูไปต้อนรับองค์หญิงหรูอี้ หลังจากที่คุณหนูไปพวกคนก็เอาแต่ตะโกนเสียดสี เรียกร้องให้นางร่ายรำเพื่อคลายเครียดให้กับจิ่นอวี๋จวิ้นจู่ คุณหนูของบ่าวก็ดันตอบตกลง”

“อะไรนะ?”

เหลิ่งชิงฮวนและโตวโตวมองหน้ากัน

แม้ว่าเหลิ่งชิงหลางจะไม่โมโห แต่ในฐานะที่เกิดมาเป็นคุณหนูของจวนมหาเสนาบดีก็ควรจะมีความถือตัวบ้าง แต่ทำไมถึงได้กล้าทำเรื่องไม่มีกฎระเบียบเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย

“นางร่ายรำจริงหรือ?”

“จริงเจ้าค่ะ” จือชิวหลุบเปลือกตาลง “ไม่เพียงแต่แค่นั้น หลังจากจบไปหนึ่งบทเพลง ผู้คนในงานก็เอาแต่พูดจาดูถูกคุณหนู แต่คุณหนูกลับไม่แยแส ซ้ำยังรับของรางวัลที่องค์หญิงหรูอี้ประทานให้อีกด้วย”

“แม้ว่าบ่าวจะเป็นบ่าวของจวนมหาเสนาบดีแต่ก็ไม่อาจทนให้คนอื่นดูถูกเหยียดหยามจวนมหาเสนาบดีเช่นนี้ได้ คำพูดพวกนั้นบาดหูจนต้องตอกกลับบ้าง คุณหนูของบ่าวเป็นคนเย่อหยิ่งหากไม่ถูกใครวางกับดักไว้มีหรือที่จะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ได้”

“แล้วก่อนหน้านี้คุณหนูของเจ้ามีอะไรผิดปกติหรือไม่”

จือชิวส่ายหน้า “วันนี้เดิมทีก็ปกติ เมื่อครู่ตอนที่ไปที่เรือนอรุโณทัย คุณหนูของข้ามีปากเสียงกับองค์หญิงหรูอี้อย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ใครเล่าจะรู้ จู่ๆ เมื่อเสียงฉินของยายหลิงดังขึ้น นางก็นิ่งเป็นหุ่นไม้และทำตามคำสั่งอย่างเชื่อฟัง”

โบราณกล่าวว่า หมากัดหมาขนเต็มปาก หรูอี้รวมกับจิ่นอวี๋แล้วก็เหลิ่งชิงหลางทั้งสามคนไม่มีอะไรดีสักอย่าง เหลิ่งชิงฮวนชอบที่จะดูพวกนางพยายาม แต่ว่าอย่างไรเสียเธอกับเหลิ่งชิงหลางก็มีฐานะเป็นพี่น้องกัน เกิดในตระกูลเดียวกัน เห็นได้ชัดว่าหรูอี้กำลังเหยียดหยามจวนมหาเสนาบดี แม้แต่ชื่อเสียงของจวนท่านอ๋องก็ถูกลากเข้าไปเกี่ยวด้วย

ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้มีบางอย่างที่แปลก ยากที่จะบอกได้ว่ายายหลิงคือต้นเหตุของเรื่องนี้ เธออยากจะลองทดสอบยายหลิงเสียหน่อย ดังนั้นเธอจะไปพบนาง

เหลิ่งชิงฮวนลุกขึ้น “ไป ไปที่เรือนอรุโณทัย”

ทั้งสามคนมุ่งหน้าไปที่เรือนอรุโณทัยทันที

ในเรือนอรุโณทัย เหลิ่งชิงหลางกำลังก้มหน้าก้มตายกน้ำชาให้จิ่นอวี๋

จิ่นอวี๋ค่อยๆ รับถ้วยชามาดื่ม ก่อนจะส่งน้ำชาที่เหลือให้เหลิ่งชิงหลาง “ชาเย็นแล้วหากดื่มจะปวดท้อง ข้าให้เจ้าแล้วกัน”

เหลิ่งชิงหลางรับมาด้วยท่าทางดีใจ

เหลิ่งชิงฮวนบุกเข้ามาจับข้อมือนางด้วยความโมโห ก่อนจะหยิบชาเย็นชืดในมือมาสาดใส่หน้าของเหลิ่งชิงหลาง

เหลิ่งชิงหลางได้สติขึ้นมา ก่อนจะเหลือบตามองเหลิ่งชิงฮวน “เจ้าสาดข้าทำไม?”

“ข้าสาดเจ้าทำไม?” เหลิ่งชิงฮวนย้อนถาม “เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าเมื่อครู่เจ้ากำลังทำอะไรอยู่!”

เหลิ่งชิงหลางมึนงง “เมื่อครู่ข้าทำอะไรล่ะ?”

องค์หญิงหรูอี้ลุกขึ้น “เหลิ่งชิงฮวน เจ้าทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร? มาทั้งที่ไม่ได้รับเชิญยังพอว่า แต่มาแล้วกลับมาทำท่าทีไร้มารยาทเช่นนี้ เจ้าไม่เห็นหัวพวกข้าเลยหรือ”