ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 255

ไม่มีภาพสวยงามอย่างที่คาดหวัง มีเพียงภาพโครงกระดูกที่น่าขนลุก

เดิมที่นางจงใจทำท่าทางอ้อนแอ้น แต่เมื่อวาดด้วยมือของเหลิ่งชิงฮวนทำให้ภาพโครงกระดูกนี้ดูแปลก มิน่าทุกคนถึงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ทันทีที่ภาพวาดถูกเปิดเผยก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที แม้แต่แขกผู้ชายก็ยังแอบดูภาพเหมือนโครงกระดูกนี้ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็ไม่รู้ว่าใครในนั้นที่หัวเราะออกมาดังลั่น

“กระดูกของสาวงามเป็นเช่นนี้เองหรือ?”

ฉู่รั่วซีตำหนิ “เหลิ่งชิงฮวน เจ้าหมายความว่าอะไร”

เหลิ่งชิงฮวนกะพริบตา “ข้าร่ำเรียนมาน้อยแต่มักจะได้ยินผู้คนพูดว่า วาดเสือยากที่จะวาดให้เห็นกระดูกได้ ข้าคิดว่าในเมื่อกระดูกนั้นวาดยากข้าจึงอาศัยความสามารถวาดภาพนี้ออกมา เหมือนไหม?”

ฉู่รั่วซีพูดไม่ออก ถ้านางตอบว่าใช่ นางก็จะแพ้ หากตอบว่าไม่ เหลิ่งชิงฮวนก็จะให้นางควักหลักฐานออกมา แล้วนางจะเอามาได้อย่างไร?

ผู้ที่ฉลาดเท่านั้นที่จะตระหนักถึงความตั้งใจของเหลิ่งชิงฮวน จะเหมือนหรือไม่เหมือนใครจะกล้าพูดกัน ไม่อย่างนั้นคงได้โดนถลกหนักเอากระดูกออกมาเปรียบเทียบจู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนออกมาจากฝั่งแขกผู้ชาย “เหมือน เหมือนมากๆ!”

ใครบางคนหัวเราะ “รัชทายาทเสิ่นนี่ช่างลำเอียงเสียจริง เข้าข้างพระชายาอ๋องฉี”

ที่แท้ก็เป็นเสิ่นหลินเฟิงเสิ่นหลินเฟิงเอ่ยเสียงดังฟังชัด “เจ้าจะไปเข้าใจอะไร? ข้าคลุกคลีกับคดีความมานาน เห็นโครงกระดูกมามากมาย ในศาลาว่าการก็มีโครงกระดูกมากมายดังนั้นจึงได้ศึกษาบ้าง”

“ภาพวาดของพระชายาสำหรับคนนอกแล้วก็เป็นเพียงแค่เรื่องสนุก แต่สำหรับผู้เชี่ยวชาญแล้ว คนเรามีกระดูกทั้งหมด204ชิ้น กระดูกแต่ละชิ้นนางวาดขึ้นตามสัดส่วนอย่างเคร่งครัด กล่าวได้ว่าเหมือนจริงมากๆ หากไม่ชำนาญในด้านตานชิงจริงๆ จะสามารถวาดออกมาได้อย่างไร”

ทุกคนประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันหน้าไปศึกษาภาพวาดอีกครั้ง มีคนชี้ไปที่กระดูกเท้าด้วยสายตาที่แหลมคม “ผิดแล้ว พระชายาเผลอวาดนิ้วเท้าหกนิ้ว กระดูกเกินมาหนึ่งชิ้น”

ผิดเหรอ? บ้าหน่า เธอใช้ฟังก์ชันเอ็กซเรย์แล้ววาดตาม จะผิดได้อย่างไรกัน?

ยิ่งกว่านั้นแผนภาพโครงกระดูกนี้เป็นวิชาบังคับตอนที่เธอเรียนมหาวิทยาลัยแพทย์ เธอเสียพลังงานและเวลาไปตั้งเท่าไหร่เพื่อพัฒนาทักษะนี้

เหลิ่งชิงฮวนระบายยิ้ม “แม่นางรั่วซี รอบนี้ท่านว่าใครแพ้ใครชนะ?”

ฉู่รั่วซีที่ได้ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนก็พลันโมโห ก่อนจะพุ่งเข้าไปฉีกรูปของเหลิ่งชิงฮวน “เจ้าขี้โกง!”

คนในกลุ่มลดเสียงลงและแสดงความคิดเห็น “ได้ยินว่าบรรพบุรุษของแม่ทัพจินอู๋ย้ายจากซานซีมาที่เมืองหลวงหรือ?”

เพียงหนึ่งคำพูดก็ทำให้หลายคนตระหนักได้ในทันที มีข่าวลือว่าชาวหงต้งในมณฑลซานซีมีนิ้วหกนิ้วตั้งแต่เกิด หรือว่าสตรีนางนี้เองก็ได้รับการสืบทอดมาเหมือนกัน? พระชายาอ๋องฉีไม่ได้เผลอวาดแต่กลับสามารถทำนายสิ่งต่างๆ ได้เหมือนกับพระเจ้า แม้แต่สิ่งนี้ก็ด้วย?”

ดังนั้นคนจำนวนมากจึงเอ่ยพร้อมกัน “เหมือน เหมือนมาก!”

การเกิดมาพร้อมกับหกนิ้วเป็นหนึ่งในข้อบกพร่องของฉู่รั่วซี ดังนั้นนางจึงรู้สึกต่ำต้อย นางไม่คาดคิดมาก่อนว่าข้อบกพร่องนี้จะถูกเปิดโปงต่อสาธารณชนและยิ่งทำให้นางอับอาย

“ฉวยโอกาส ขี้โกง แบบนี้ไม่นับ!”

เหลิ่งชิงฮวนยกยิ้ม ไม่คิดแค้นอะไร คิดแค่ว่าปลอบใจเด็กน้อยก็พอมารดาของฉู่รั่วซียกมือขึ้นมาห้ามนาง พลางเอ่ยอย่างโมโห “พอแล้ว รั่วซี อย่าสร้างเรื่องอีก”

ฉู่รั่วซียกนิ้วขึ้นมาชี้เหลิ่งชิงฮวน “ท่านแม่ห้ามข้า หรือว่าท่านลืมไปแล้วว่านางพูดจาลับหลังข้าอย่างไร”