หลังจากที่ฟังผิ่นจือตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็กลับมาเป็นปกติ
“เจ้ารู้ตั้งแต่เมื่อใด”
“รู้มานานแล้ว”
“งั้นเจ้าไม่ได้กินยาเม็ดหนิงเซียงที่ข้าไปสินะ”
“ที่เจ้าให้ข้าคือยาเม็ดหนิงเซียงจริงหรือ นั่นมันยาพิษชัดๆ ข้าจะโง่ขนาดติดกับของเจ้าหรือไง”
คำพูดของจือชิวทำให้ฟังผิ่นจือรู้สึกซับซ้อนในใจมากขึ้นเรื่อย ๆ รู้สึกราวกับว่าตนเองฉลาดมากไปจึงเสียรู้
“งั้นที่เจ้ามาวันนี้ต้องการอะไร”
“ที่เจ้ามาหาข้าก็เพื่อเจรจาข้อตกลงใช่หรือไม่ เรามีเป้าหมายเดียวกัน ต่างกันแค่เจ้าไม่มีข้อมูลอยู่ในมือเท่านั้น”
หัวใจของฟังผิ่นจือจมดิ่งลง “เจ้าต้องการอะไร”
จือชิวพูดอย่างตรงประเด็น “เงิน ข้าต้องการเงิน เจ้ากับ เหลิ่งชิงหลางต้องให้เงินกับข้าห้าพันตำลึง แล้วข้าจะปลีกตัวออกจากจวนและหายไปจากเมืองหลวง”
“ห้าพันตำลึง เจ้าใจกล้าไม่เบา”
“เหลิ่งชิงหลางเต็มใจจะจ่ายเงินห้าพันตำลึงเพื่อยาเม็ดหนิงเซียง สำหรับนางแล้วเงินเท่านี้ไม่มีความหมายอะไร ส่วนเจ้าฟังผิ่นจือ...เจ้าข่มขู่เอาทรัพย์สินของคนอื่น ข้าเดาว่าเจ้าเองคงร่ำรวยไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นพวกเจ้าไม่อยากได้เงินก้อนใหญ่กว่านั้นหรือ”
“ใหญ่กว่านั้น?”
“เหลิ่งชิงหลางตั้งครรภ์แล้ว นางไม่อยากกำจัดเด็กในครรภ์ นั่นเป็นเพราะนางอยากจะเด็กนนั้นเพื่อที่จะได้ครองบัลลังก์ชายารองอย่างมั่นคง นอกจากนี้ไม่กี่วันที่ผ่านมานางพยายามลอกเลียนแบบท่าทางและน้ำเสียงของเหลิ่งชิงฮวน หากข้าเดาไม่ผิด นางคงจะยั่วยวนท่านอ๋องเพื่อปกปิดความจริงข้อนั้นใช่หรือไม่
ตอนนี้เหลิ่งชิงหลางถูกส่งไปที่หมู่บ้านด้านนอกแล้ว นางอาจได้รับโทษที่ล่วงละเมิดท่านอ๋องในคืนเทศกาลไหว้พระจันทร์ ท่านอ๋องโกรธมากจึงลงโทษนาง ข้าอาจไม่สามารถเดาตื้นลึกหนาบางของเรื่องนี้ได้ ทว่าตราบใดที่เจ้าสองคนประสบความสำเร็จ พวกเจ้าจะมั่งคั่งอย่างไร้ซึ่งขอบเขต เงินเพียงห้าพันตำลึงถือว่าคุ้มแล้ว”
ฟังผิ่นจือวางแผนกับคนอื่นมาครึ่งชีวิต ไม่คิดว่าจะถูกคนอื่นซ้อนแผนในวันนี้ และอีกฝ่ายยังเป็นเพียงเด็กสาวธรรมดาทั่วไปอีกด้วย
“เจ้ารู้มาไม่น้อยเลยนี่”
“เรียกว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นดีกว่าหากไม่มั่นใจมากพอข้าจะกล้าเข้าถ้ำเสื้อได้อย่างไร”
ฟังผิ่นจือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกัดฟันพูดว่า “ได้ ข้ารับปากเจ้า ข้าจะไปหยิบเงิน เจ้ารออยู่ที่นี่”
“นานแค่ไหน”
เขายืนขึ้น “เผาเครื่องหอมเป็นเครื่องพิสูจน์ ข้าจะกลับมาภายในครึ่งก้านธูป”
“ไม่จำเป็น” จือชิวยืนขึ้นเช่นกัน “” ฟังผิ่นจือ เจ้าไม่ต้องมาไม้นี้กับข้า เจ้าคิดว่าข้าไม่หรือว่าในเครื่องหอมของเจ้าต้องมีบางอย่างผิดปกติ เจ้าคิดจะทำให้ข้าหมดสติและข่มขู่ข้า ในเมื่อข้ากล้ามาที่นี่เพียงลำพัง นั่นแปลว่าข้าเตรียมตัวมาป็นอย่างดีแล้ว ข้าว่าเจ้าเลิกคิดแผนการสกปรกเสียเถอะ”
ฟังผิ่นจือรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อเล่ห์เหลี่ยมของเขาถูกเปิดเผย เขาวางแผนไว้เช่นนั้นจริง เมื่อใดที่จือชิวถูกมอมยาจนหมดสติ เขาจะทำอะไรก็ได้ตามต้องการแล้วนำมาข่มขู่นาง ทั้งสองฝ่ายอยู่ในการควบคุมของกันและกัน ไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม
มิเช่นนั้น จือชิวจะกลายเป็นหลุมลึกที่ไม่มีวันเต็ม
“หากเจ้าไม่เชื่อข้า ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก”
ข้าล่าเหยี่ยวมาทั้งชีวิต แต่ครั้งนี้ข้ากลับถูกเหยี่ยวทำให้ตาบอดเสียแล้ว
จะทำอย่างไรต่อไปดี
หากจือชิวเปิดเผยเรื่องนี้ ชีวิตของข้าจะต้องแย่แน่
เงินห้าพันตำลึง ข้าจะหาเงินมากมายได้ที่ไหน จือชิว เจ้าช่างบังอาจนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา
แอดขาาาาาา หนีเที่ยวพอหรือยัง มาต่อให้จบบบบบบ...
แอดขาาาาาา 794 และ 797 ตกหล่นหายไปคะแอด ช่วยเก็บมาหน่อยคะ คิคถึงงงงงงงงงง...
แอดขาาาาาา ตอน794และ797 หายไปคะ แอดทำตกหล่นช่วยเก็บกลับมาหน่อยคะ...
อยากทราบว่ามีทั้งหมดกี่ตอนคะ....
หยุดนานแล้วนะคะ ผู้เขียน มีอัพเดทต่อไหมคะ...
ขอบคุณทุกๆๆคนนะคะที่มาบอก แต่พอให้เตรียมทิชชู่นี่ปวดตับ ปวดใจก่อนล่ะ...
อยากรู้จังว่าพระเอกรู้ความจริงว่าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นนางเอกตอนไหนคะ ใครอ่านแล้วบอกหน่อยค่ะรบกวนสปอยหน่อยยย...
ขอบคุณนะคะที่หานิยายสนุกๆๆมาให้อ่าน จะรออ่านทุกวันค่ะ...
ขอบคุณมากๆค่ะที่อัพเดทต่อจะตั้งใจอ่านต่อไป...ตอนเรียนยังไม่ตั้งใจขนาดนี้🤗😘😄😅😊...
อย่าเท..กลางทาง..นะแอดนะ😁😁😁...