ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 264

“มีเงินก้อนนั้นอยู่จริง มันก็เป็นของคุณชาย เกี่ยวอะไรกับพวกเจ้าด้วย” จือชิวถาม

“คุณชายไม่รู้เรื่องนี้หรอก”

“เจ้าหมายความว่าจะแอบยักยอกเงินก้อนนี้ออกมางั้นหรือ”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เรื่องนี้จินซื่อเป็นคนกำชับกับเหลิ่งชิงหลางด้วยตัวเอง ไม่มีใครรู้เรื่องนี้”

“ขอเวลาอีกสักสองสามวันได้หรือไม่”

ฟังผิ่นจือมีสีหน้าลำบากใจ “ตอนนี้คุณหนูของเจ้าถูกท่านอ๋องกักบริเวณ ห้ามมิให้ออกไปไหนเป็นการส่วนตัว นางไม่สามารถไปเอาเงินจากเหลิ่งชิงเจียวได้ แม่จ้าวเองก็เพิ่งไปอยู่ที่จวนมหาเสนาบดี ยังไม่รู้จักมักคุณกับเหลิ่งชิงเจียวมากนักคงพูดอะไรไม่ได้”

“พวกเจ้าอยากให้ข้าเป็นคนทำเรื่องนี้เองสินะ”

“เหลิ่งชิงเจียวรู้ว่าเจ้าเป็นคนสนิทของคุณหนู ข้าเชื่อว่าเจ้าจะต้องได้รับเงินนั่นอย่างแน่นอน เงินนั่นมีแค่สี่พันกว่าตำลึงไม่ถึงห้าพันตำลึง เจ้าจงเอาสิ่งของไปยืนยันเพื่อนำเงินก้อนนั้นออกมา หากไม่พอจริงๆ ข้าให้เจ้าได้อีกเล็กน้อย”

จือชิวเริ่มรู้สึกลังเล

การรับเงินจากฟังผิ่นจือโดยตรงแน่นอนว่ามีความเสี่ยงอย่างไม่ต้องสงสัย หากสามารถไปเอาจากที่ฝากเงินจะปลอดภัยกว่า หลังจากได้รับเงินสี่พันตำลึงแล้ว นางจะออกจากเมืองหลวงและไม่ยอมโดนพวกเขาเอาเปรียบอีกต่อไป

“เจ้าพูดจริงหรือเปล่า”

“เจ้ากำลังกุมความลับของเราเอาไว้และยังขัดขวางทางเดินของเราอยู่ เจ้ายังกลัวว่าเราจะเล่นกลอุบายอะไรอีกหรือ จริงไม่จริงเจ้าลองดูก็ได้ เจ้าหาทางพาคุณชายไปที่หมู่บ้าน เมื่อใดที่คุณหนูได้รับสิ่งของยืนยัน จากนั้นทุกอย่างข้าจะเป็นคนไปจัดการต่อเอง”

จือชิวกัดฟันกรอด “ได้ ครั้งนี้ข้าจะลองเชื่อเจ้า ถ้าเจ้าคิดไม่ซื่อแล้วละก็ข้าจะเปิดโปงเรื่องนี้ให้ท่านอ๋องรู้”

ภัตตาคารหงปิน

เหลิ่งชิงฮวนนั่งอยู่ในห้องหรูหราริมหน้าต่าง เจ้าของร้านนำอาหารและเหล้าเข้ามาเสิร์ฟด้วยตัวเอง ผัดเผ็ดกุ้งหมาฮวาหนึ่งจาน เนื้อกวางหนึ่งจาน เครื่องเคียงสองอย่างและน้ำชาหนึ่งเหยือก

อาหารเหล่านี้เต็มไปด้วยสีสัน กลิ่นหอมและรสชาติที่ดี เหลิ่งชิงฮวนถูกดึงดูดอาหารบนโต๊ะจนเกือบลืมจุดประสงค์ที่แท้จริงของการเดินทาง

เจ้าของร้านรินชาให้เธอเป็นการส่วนตัว จากนั้นยื่นกระดาษสองสามแผ่นให้เธอ

“มีการตรวจสอบแล้วว่าหน้ากากเป็นเครื่องหมายพิเศษขององครักษ์อินทรี นี่คือข้อมูลทั้งหมดที่เรามีเกี่ยวกับพวกเขาขอรับ”

เหลิ่งชิงฮวนรู้มานานแล้วจึงไม่แปลกใจมากนัก

เธอตรวจดูอย่างระมัดระวัง ทว่าไม่ได้รับเบาะแสอะไรมาก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเบาะแสเพียงเล็กน้อยปากของเจ้าหน้าที่หลายคนที่ถูกคุกคามโดยองครักษ์อินทรี มีเพียงสองพยางค์เท่านั้น “ลึกลับ”

แต่จุดประสงค์ขององครักษ์อินทรีนั้นชัดเจนมาก นั่นคือการสอบถามเกี่ยวกับความลับของเจ้าหน้าที่ในฉางอัน

เหลิ่งชิงฮวนคาดเดาไปต่างๆ นานา เธอเชื่อว่าบุคคลที่อยู่เบื้องหลังจะต้องมีความเกี่ยวข้องกับราชสำนักฉางอันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หรืออาจเป็นบุคคลที่อยู่เหนือราชสำนักอยู่แล้ว หากเข้าใจจุดอ่อนของเจ้าหน้าที่เหล่านี้จะสามารถใช้มันเป็นภัยคุกคามเพื่อบังคับให้อีกฝ่ายทำงานให้

เมื่อมองจากมุมนี้ องครักษ์อินทรีถือเป็นดั่งเนื้องอกร้ายในฉางอัน เป็นอันตรายที่ซ่อนอยู่ซึ่งไม่ควรทิ้งไว้เบื้องหลัง

และคืนอุกอาจในสำนักแม่ชีหนานชานถือเป็นข้อมูลอย่างหนึ่งด้วยหรือไม่

ไม่ช้าก็เร็วอาจมีคนมาถึงจวนและบอกกับเธอว่า “จงเชื่อฟังคำสั่งของเรา มิเช่นนั้น ตัวตนที่แท้จริงของเด็กในครรภ์จะถูกเปิดเผย จากนั้นสิ่งที่เจ้ากับอ๋องฉีทำจากลายเป็นอาชญากรรมใหญ่หลวง นั่นคือการหลอกลวงฮ่องเต้ เด็กคนนี้ก็จะไม่รอดเช่นกัน”

ตัวเองจะยอมปฏิบัติตามหรือไม่

เธอรู้สึกตื่นตระหนกจนพูดไม่ออก แค่สูญเสียความบริสุทธิ์ก็น่าเวทนามากแล้ว

นอกจากจะกำจัดองครักษ์อินทรีและต้องเป็นฝ่ายโจมตีก่อน ก่อนที่เขาจะก่อปัญหา โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น ให้ตายเถอะ ถึงจะถูกตอนไปแล้วก็หยุดความเกลียดชังครั้งนี้ไม่ได้!

เธอวางกองเอกสารลง “เบาะแสเหล่านี้ยังไม่เพียงพอ ข้าอยากรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังองครักษ์อินทรี ที่ซ่อนของพวกเขาอยู่ที่ไหน อย่าลืมค้นหาอย่างระมัดระวัง อย่ามีพิรุธแม้แต่น้อย”

เจ้าของร้านพยักหน้า “ข้าน้อยกำลังจะกราบเรียนฮูหยินพอดี ท่านปราดเปรื่องมาก สำนักแม่ชีหนานชานมีบางอย่างผิดปกติจริงด้วย”

น่าสนใจ