ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 311

มู่หรงฉีอ้าปากพ่นลมหายใจ “ฟู่” ออกมาเป็นอันดับแรก แล้วหลังจากนั้นก็กระชับอ้อมแขนขึ้น กัดฟันแน่น มิได้ขัดขืน และก็มิได้ผ่อนปรน

เสื้อผ้าในฤดูใบไม้ร่วงมิได้หนานัก มิช้าก็มีกลิ่นคาวเลือดอบอวลอยู่ในปาก และมีรสเค็มเล็กน้อย

อากาศดูเหมือนจะเย็นยะเยือกเช่นกัน บริเวณรอบๆ เงียบสงัด มีเพียงเสียงน้ำมันจากกระต่ายที่ถูกย่างอยู่บนกองไฟดัง “ฉี่ๆ ”

หน้าอกของเหลิ่งชิงฮวนกระเพื่อมขึ้นลง จากการหายใจเข้าแรงๆ สองครั้ง ก่อนจะปล่อยออกมาทางปากอย่างช้าๆ คลายความโกรธไปได้มากโข

นางหยิบกระต่ายที่อยู่ในกองไฟขึ้นมาก่อน ในที่สุดพลังงานก็เหลือน้อยแล้ว ท้องก็ว่าง ถ้ามิกินให้อิ่มแล้วจะเอาแรงที่ไหนไปสู้เล่า?

อารมณ์ที่ปะทุดั่งประทัดของเหลิ่งชิงฮวน วิ่งอุตลุตขึ้นไประเบิดอยู่บนฟ้า มิระเบิดเอาตอนนั้น ก็ไว้หน้าท่านมากแล้ว

“ออกไปห่างๆ หม่อมฉันหน่อย”

“อย่างน้อยๆ เจ้าควรจะให้โอกาสข้าอธิบายบ้างสิ”

“มีกระไรที่ต้องอธิบายอีกรึ? ริมทะเลสาบ รถม้า ที่รกร้างว่างเปล่าในถิ่นทุรกันดาร ช่างน่าตื่นเต้นหวาดเสียวเพียงใดกัน? คุ้มค่าที่จะพาหม่อมฉันมาซ่อนแล้วใช่หรือไม่? มิมีความจำเป็นตั้งแต่แรกเสียด้วยซ้ำ พานางกลับไปที่ตำหนักฉาวเทียนเสีย ตราบใดที่ท่านอ๋องฉีพูด หม่อมฉันจะจัดเตรียมสถานที่ให้พวกท่านอย่างมิมีข้อกังขา

เหตุใดท่านต้องมาไล่ตามหม่อมฉันด้วย ท่านเป็นถึงท่านอ๋องฉีผู้สง่างาม จะมีภรรยาสักสามคนหรือนางสนมสักสี่คน มันก็เป็นเรื่องเกียรติยศของชายชาตรีอย่างพวกท่าน มีลูกมีหลานเยอะก็เป็นเรื่องของความสามารถ หม่อมฉันพูดอวยพรไปแล้ว ยังจะให้หม่อมฉันทำกระไรอีก? ช่วยพวกท่านจัดการอีกงั้นรึ? หรือต้องส่งเสียงกู่ร้องแล้วตีกลองดีล่ะ? หนึ่งสองสามสี่ หนึ่งสองสามสี่ อีกรอบหรือไม่? รู้สึกว่าจะนับเช่นนี้หรือเปล่า?”

มู่หรงฉีวางคางไว้ตรงคอของนาง และเปล่งเสียงออกมายากลำบาก “คืนนั้นข้าเมามาก เข้าใจผิดคิดว่านางเป็นเจ้า อีกอย่าง บนตัวนางมีกลิ่นควันเปลือกกระถิน ข้าก็เลยอาจจะเสียสติไปชั่วครู่นึง...”

“ท่านมิจำเป็นจะต้องอธิบายละเอียดเช่นนั้นก็ได้ หม่อมฉันมิสนใจเรื่องความรักระหว่างพวกท่านหรอก” เหลิ่งชิงฮวนแทรกขึ้นมาอย่างเย็นชา “ข้ออ้างสามประการของผู้ชายนอกใจ เมาสุรา โดนยั่วเย้า แล้วก็ภรรยามิอ่อนโยนพอ ท่านใช้มันหมดแล้ว มีข้ออ้างที่ใหม่กว่านี้หรือไม่?”

“นี่มิใช่ข้ออ้างของข้า! มันคือความจริง จนถึงตอนนี้ ข้าก็ยังมิรู้เลยว่าเหตุการณ์ตอนนั้นมันเกิดเหตุอันใดขึ้น หลังจากข้าตื่นขึ้นมา ก็เหมือนว่าเรื่องมันจะเลยเถิด ไม้กลายเป็นเรือไปแล้ว ข้าเสียใจมาก ข้ารู้ว่าข้าจะต้องขอโทษเจ้า แต่ข้าก็มิรู้ว่าจะอธิบายให้เจ้าฟังเยี่ยงไรดี ก็เลยไปส่งนางที่หมู่บ้าน

ข้ามันเป็นกษัตริย์ที่มิได้เรื่องเลยจริงๆ มิทำตามที่รับปากกับเจ้าไว้ เจ้าจะตบตีข้า จะด่าข้าเยี่ยงไรก็ได้ แต่อย่าทำบึ้งตึงมิพูดมิจากับข้าได้หรือไม่”

“ก็ได้!” เหลิ่งชิงฮวนรับคำอย่างได้ใจเป็นที่สุด “ถ้ามิอยากให้หม่อมฉันโกรธ งั้นก็รีบไปให้พ้นหน้าหม่อมฉันเสีย ตราบใดที่มิเห็นหน้าท่าน โลกของหม่อมฉันก็จะสงบสุข”

“ข้ามิไปไปไหนทั้งนั้น ถ้าเจ้ามิไปกับข้าด้วย”

“ก็ดี งั้นหม่อมฉันขอตัว”

แขนของมู่หรงฉีกระชับแน่นยิ่งขึ้น “ถ้าเช่นนั้นข้าจะต้องทำเยี่ยงไร เจ้าถึงจะยกโทษให้ข้า”

เหลิ่งชิงฮวนเลิกขัดขืนและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง “มู่หรงฉี ท่านมิจำเป็นต้องทำเช่นนั้น ท่านมีความทะนงตนของท่าน หม่อมฉันก็มีความเพียรพยายามของหม่อมฉัน ท่านมิต้องเสียแรงตามใจหม่อมฉันนานๆ หรอก แบบนี้ท่านคงได้รู้สึกเหนื่อยในมิช้าก็เร็ว ชีวิตแต่งงานของเราก็จะมิยืดยาวด้วย”

“ไม่” มู่หรงฉียืนกรานอย่างเฉียบขาด “ชิงฮวน ข้ามิได้พยายามเอาใจเจ้า หรือตามใจเจ้า อีกอย่าง นอกจากเจ้า ข้าก็มิสามารถตกหลุมรักใครบนโลกนี้ได้อีก ความทะนงตนที่ใหญ่ที่สุดของข้าก็คือเจ้า ความเพียรพยายามของเจ้าก็คือความเพียรพยายามของข้าเช่นกัน ชีวิตที่เหลืออยู่ยังอีกยาวไกล คำพูดของข้าจะเป็นคำมั่นสัญญาหรือว่าคำโป้ปด ให้เวลาข้าอีกสักครา แล้วข้าจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็น”

มู่หรงฉีมิใช่คนที่พูดจาเรื่อยเปื่อย แม้ว่าทั้งสองจะเสน่หากัน แต่เขาก็มิค่อยได้บอกรักหรือพูดให้คำมั่นสัญญาอันใดเช่นนั้นเลย ต้องยอมรับว่า คำพูดของเขาช่างมีเสน่ห์ดึงดูดเป็นอย่างมาก เมื่อพูดแล้วหัวใจของเหลิ่งชิงฮวนก็อ่อนยวบอย่างควบคุมเสียมิได้

“พิสูจน์รึ? พิสูจน์เยี่ยงไร? จะหย่ากับชิงหลางงั้นรึ แล้วลูกของนางเล่า ท่านจะทำลงหรือ? ท่านจะใจร้ายได้งั้นรึ? เหลิ่งชิงหลางอย่างนางเคยเป็นคนโปรดของท่าน เป็นเรื่องง่ายมากที่จะรื้อฟื้นรักครั้งเก่าขึ้นมา ที่พูดมาว่ามิใช่ความสมัครใจของท่าน ถ้ามิใช่เพราะความรักครั้งเก่าที่มิอาจลืมเลือนของท่าน จิตใจจะโลเล ใจง่ายเช่นนี้หรือไม่?”

มู่หรงฉีเงียบไปชั่วขณะ “เหลิ่งชิงหลางกลับมาที่จวนเพราะแม่นางตั้งครรภ์ เสด็จพ่อเสด็จแม่รู้เรื่องทั้งหมด นานเท่าไหร่แล้ว ข้าก็มิรู้เช่นกัน...”

แล้วคำมั่นสัญญาที่จะรักกันตราบชั่วฟ้าดินสลายระหว่างเราคืออันใดกันเล่า?

เป็นแค่สำนวนหรืออย่างไร?

กลัวอีกฝ่ายพาตัวหม่อมฉันไปเพื่อข่มขู่ท่านรึ? คนของเฟยอิงเว่ยมิได้ตาบอดเสียหน่อย การได้เลื่อนตำแหน่ง ร่ำรวยและฆ่าภรรยาตัวเอง เกรงว่าท่านอ๋องฉีคงอดใจรอแทบมิไหวเสียมากกว่า