ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 387

องค์ชายอันต๋าพยักหน้า “มันก็คือตัวเลขอาราบิกไม่ใช่เหรอ? รู้จักสิ”

เหลิ่งชิงฮวนจำได้รางๆว่า ตัวเลขอาราบิกนั้นอยู่ในช่วงประมาณศตวรรษที่ 8 เมื่อพุทธศาสนาแผ่ขยายเข้ามาในประเทศจีน แต่ก็ยังไม่ได้รับการยอมรับ จากนั้น ช่วงเปลี่ยนถ่ายราชวงศ์หมิงสู่ราชวงศ์ชิง คณิตศาสตร์แบบชาวตะวันตกก็เริ่มเข้ามา ก็ยังไม่ได้รับความนิยม เริ่มใช้เป็นปีแรกในช่วงสมัยพระเจ้ากวงซวี่แห่งราชวงศ์ชิง

รัชสมัยที่ตนเองอยู่ในตอนนี้นั้นคือยุคจย้าคง ไม่ได้มีการบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ แต่ว่าประชาชนนั้นมีผลงานงานเขียนในยุคราชวงศ์หมิงอยู่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าในวังหลวงจะจัดตั้งสํานักกิจการภายในตั้งแต่ต้น รับผิดชอบเรื่องในครอบครัวของฮ่องเต้ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ตัวเลขอาราบิกจะเผยแผ่เข้ามา

ดังนั้น เธอจึงไม่แปลกใจมากนัก เพียงแต่เอ่ยปากถาม “ที่มั่วเป่ยตอนนี้เริ่มใช้เลขพวกนี้แล้วหรือยังเพคะ?”

“ไม่มีนะ วัฒนธรรมในมั่วเป่ยของข้านั้นส่วนใหญ่ก็คือได้รับอิทธิพลมาจากฉางอัน ตัวเลขเหล่านี้ข้าร่ำเรียนมาจากไต้เท้าหลู่ ท่านบอกว่าเป็นตัวอักษรที่เป็นเอกลักษณ์ประจำบ้านเกิด พระชายารู้ได้อย่างไร?”

ไต้เท้าหลู่? เหลิ่งชิงฮวนรู้จักอยู่แล้ว วันนั้นที่จุดพักม้า พ่อบ้านประจำตัวองค์ชายอันต้าประกบไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว จัดการเรื่องอาหารการกินขององค์ชายอันต๋า ปกติเป็นคนเงียบขรึม ไม่ใช่คนช่างพูด

เหลิ่งชิงฮวนร้อง “โอ้” “ก่อนหน้านี้หม่อมฉันเคยเจอมิชชันนารีหน้าตาแปลกๆท่านหนึ่ง เขาเป็นคนสอนหม่อมฉันเพคะ”

“ข้าก็นึกว่าท่านกับไต้เท้าหลู่เป็นคนบ้านเดียวกับเสียอีก”องค์ชายอันต๋าพูดอย่างลอยๆ “รู้เรื่องประหลาดเยอะแยะมากมาย ที่ไม่เคยได้ยินได้เห็นมาก่อน”

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้ใส่ใจอะไร องค์ชายอันต๋าเองก็ไม่ได้ถามอะไร หันหน้าไปคุยกับมู่หรงฉีต่อ เสนอว่าอยากเห็นมู่หรงฉีนั้นยิงธนูและการต่อสู้บนหลังม้า

มู่หรงฉีถ่อมตน ที่ด้านนอกมีบ่าวรับใช้เข้ามารายงาน บอกว่าอ๋องเซวียนส่งจดหมายมาวันพรุ่งทูลเชิญองค์ชายอันต๋าไปล่าสัตว์ที่วังหลวง พอถึงเวลานั้นมีพระโอรสองค์อื่นๆมาร่วมด้วย

นั่นเป็นสิ่งที่อันต๋าต้องการที่สุด จึงตอบตกลงทันทีอย่างมีความสุข

รอบ ๆ สนามล่าสัตว์ของวังหลวงนั้นเต็มไปด้วยสัตว์กินหญ้าไร้พิษสงอย่างเช่นกวางเอลก์ ละมั่ง เพื่อให้ลูกหลานของราชวงศ์ได้ฝึกขี่ม้ายิงธนู ผ่อนคลายยามเบื่อ ไม่ได้มีนิสัยดุร้าย มีเพียงแค่สนามล่าสัตว์ลึกเข้้าไปด้านใน จะมีค่ายพยัคฆ์สิงห์ที่ปลึกห่างออกไปในแนวภูเขา ด้านในเลี้ยงสัตว์ดุร้ายอยู่หลายตัว

องค์ชายอันต๋าชวนเหลิ่งชิงฮวนให้ไปด้วยกันอย่างจริงใจ

ตอนนี้เหลิ่งชิงฮวนรูปร่างเทอะทะ โอกาสแบบนี้ไม่สะดวกที่จะเข้าร่วมด้วย เมื่อไปแล้วก็ได้แต่จ้องตาเป็นมัน จึงปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมไป

เช้าวันรุ่นขึ้น มู่หรงฉีและองค์ชายอันต๋าตื่นนอนแต่เช้า ไม่ได้ทำให้เหลิ่งชิงฮวนตกใจตื่น ขี่ม้าพกคันธนูและลูกดอกไป แล้วออกเดินทางอย่างกระตือรือร้น

เหลิ่งชิงฮวนนอนจนถึงฟ้าสว่าง จึงลุกจากที่นอน ทำกล่องอาหาร ให้โตวโตวเอาไปส่งให้ที่วังหลวง

ครั้งก่อนที่งานเลี้ยงต้อนรับองค์ชายอันต๋า ไทเฮาดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากอาหารสักเท่าไหร่ นั่งตัวตรงอยู่ตลอดเวลา ไม่กินอาหาร นั่งขมวดคิ้ว

เหลิ่งชิงฮวนจึงเอ่ยถาม ถึงได้รู้ว่าไทเฮานั้นปวดฟันมาก กินได้เพียงพวกอาหารเหลวและของนุ่มๆเละๆ เหลิ่งชิงฮวนได้ตรวจดูอาการแล้ว เหงือกอักเสบเป็นแผล แม้แต่ข้างแก้มก็ยังบวม

เธอเอายาแก้ปวดและยาแก้อักเสบให้ไทเฮาเสวย ได้แต่รอให้อาการอักเสบหายก่อน ถึงจะสามารถถอนฟันได้

สุภาษิตกล่าวไว้ว่าอาการปวดฟันไม่ใช่โรค แต่เจ็บขึ้นมาก็แทบจะเอาชีวิต แต่คนในสมัยก่อนไม่ค่อยให้ความสำคัญกับอาการปวดฟัน พวกหมอหลวงในสำนักหมอหลวง ก็ไม่ให้ค่ากับการศึกษาค้นคว้าพวกประเภท “ความสามารถอันน้อยนิด” ดังนั้นในยุคสมัยวสันตสารทจึงมีภาพประกอบที่ฉีจิ่งกงผูกเชือกไว้ที่ฟันของลูกตัวเองแล้วโก่งงอตัวให้เหมือนวัวเพื่อที่จะลองพยายามถอนฟัน

ฟันผุนี้ทำให้ไทเฮานั้นทนไม่ไหวมาตั้งนานแล้ว เมื่อเกิดอาการร้อนใน ก็จะปวดฟัน พอปวดก็กินข้าวไม่ได้อยู่หลายวัน นอนไม่หลับ ได้ฟังเหลิ่งชิงฮวนพูดว่าสามารถถอนออกได้ ขจัดปัญหาที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าได้อย่างถาวร ในตอนนั้นอาจหาญมาก ต่อให้เหลิ่งชิงฮวนเอาค้อนมาทุบ นางก็ยินดี

เหลิ่งชิงฮวนเข้าวังมา อาการปวดฟันของไทเฮาก็ดีขึ้น ไม่ปวดแล้ว แผลเริ่มดีขึ้นจนลืมความเจ็บ จึงไตร่ถามเหลิ่งชิงฮวนว่าถอนฟังยังไง? ใช้เชือกผูก หรือว่าใช้ลูกธนู หรือเอาคีมมาหนีบไว้? จะเป็นเหมือนท่านนายพลเวินเจี้ยวที่โด่งดังของแคว้นจิ้นตะวันออกหรือไม่ ที่ป่วยด้วยโรคฟันแล้วไปถอนฟัน ผลสุดท้ายทำให้เกิดโรคหลอดเลือดสมอง ประมาณสิบวันก็ตายแล้ว?

เดิมทีเหลิ่งชิงฮวนก็เป็นเพียงแค่คนมีความรู้น้อย ไม่มีทักษะ มีเพียงความรู้ทางทฤษฎีเท่านั้น ไม่เคยปฏิบัติมาก่อน แต่ฟันซี่นี้ของไทเฮานั้นเริ่มโยกแล้ว ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องหลุดอยู่ดี ถอนออกแล้วก็จะทรมานน้อยลง

พูดโน้มน้าวไม่กี่ประโยค ไทเฮาก็ตัดสินพระทัย เหลิ่งชิงฮวนจัดการฆ่าเชื้อ ฉีดยาชา จากนั้นถือคีมถอนฟันไตร่ตรองอยู่ว่าจะลงมืออย่างไร