ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 444

“เจ้าพูดอะไรป” เหลิ่งชิงฮวนถามอย่างสงสัย

“บอกว่าท่านกับเฟยอิงเว่ยสนิทกับ เรื่องนี้ตัวข้าเองยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งทำไมเขาถึงได้เชื่อทั้งหมดกัน”

เหลิ่งชิงฮวนตบหัวของเขา “แค่นี้?”

“ข้าก็รู้แค่นี้นี่ ข้าอยากรู้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ว่าผู้ชายที่เป็นมิตรกับท่านมาทำร้ายเฟยอิงเว่ยเป็นใครกันแน่ ไม่อย่างนั้นข้าคงนอนตายตาไม่หลับ”

เหลิ่งชิงฮวนลังเล “เจ้าบอกข้ามาก่อนว่าครั้งแรกที่เจ้าประมือกับมู่หรงฉีคือเมื่อไร”

ฉีจิ่งอวิ๋นชะงักไป “ท่านถามเรื่องนี้ไปทำไม”

“เจ้าตอบข้ามาก่อน”

ฉีจิ่งอวิ๋นหรี่ตาลง “ช่วงที่อากาศเริ่มอบอุ่นในเดือนสาม ประมาณกลางเดือน เหมือนว่าจะเป็นช่วงที่ดอกจื่อเถิงกำลังบน วันนั้นเป็นวันที่ฝนกพออีกทั้งยังเป็นพายุฝนฟ้าคะนอง ข้าออกจากสำนักแม่ชีหนานซานไปได้ครึ่งทางถึงรู้สึกว่ามีคนสะกดรอยตามและถึงได้ประมือกับเขา

ตอนนั้นเขาสามหน้ากากอินทรีโผบินอยู่ ข้านึกว่าเป็นคนในทรยศและคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเขา

หัวใจของเหลิ่งชิงฮวนบีบรัด ถึงแม้ว่าในเดือนสามฝนจะตกต่อเนื่อง แต่คืนที่พายุฝนฟ้าคะนองมีเพียงคืนนั้นคืนเดียว！

ตอนนี้แม้แต่จะหายใจเธอก็ติดๆขัดๆ “คืนนั้นคนของเจ้าเข้าออกสำนักแม่ชีหรือไม่”

“ไม่มี” ฉีจิ่งอวิ๋นตอบอย่างมั่นใจ “สำนักแม่ชีเป็นสถานที่ลึกลับ มีแค่ไม่เกินห้าคนในลัทธิที่รู้เรื่องจุดเชื่อมต่อนี้ ถ้าไม่มีคำสั่งจากข้าก็ไม่ใครไปที่นั่นเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุ”

บ้าชะมัด！ หรือว่าจะเป็นมู่หรงฉีจริงๆ

เรื่องนี้น่าจะนับว่าเป็นเรื่องดีใช่ไหม อย่างน้อยในอนาคตเด็กคนนี้ก็จะมีพ่อแท้ๆแล้ว

แต่ว่าทำไมถึงเป็นเวลานี้เธอถึงจะได้รู้ความจริง มันสายเกินไปหรือเปล่า

ผู้ชายคนที่พูดชาเย็นชาและโหดร้ายกับเธอคนนั้น ผู้ชายคนนที่โอบกอดผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธอก็เหมือนกับทำแผ่นทองแดงร่วงลงไปในหลุม ยังต้องการอีกหรือ

ฉีจิ่งอวิ๋นมองเธออย่างสงสัย “ท่านถามเรื่องพวกนี้ไปทำไม อีกอย่างที่ข้าถามท่านก็ยังไม่ได้ตอบเลย”

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกผิดต่อฉีจิ่งอวิ๋น พวกเขาสองคนทะเลาะกันจนทำให้ลูกบ้านอื่นเดือดร้อน เธอจึงยิ้มเยาะออกมา “ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร ข้าแค่อยากจะล้อเล่นกับเจ้า ข้าไม่รู้จักเฟยอิงเว่ยเลยสักนิด หึหึ ขอโทษที ข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้าคือเฟยอิงเว่ย ไม่อย่างนั้นคงไม่วุ่นวายเรื่องพวกนี้เด็ดขาด คนที่ไม่รู้ไม่ผิดถูกไหม”

ฉีจิ่งอวิ๋นหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “ในเมื่อข้ากับท่านไม่ได้มีบุญคุณความแค้นต่อกัน ข้าเองก็ไม่ได้ไปหาเรื่องท่าน พี่สะใภ้เรามาตกลงกันสักเรื่อไหม”

“เรื่องอะไร”

“ในมือของข้าไม่เพียงแต่มีความลับที่ให้ใครรู้ไม่ได้ของพวกขุนนางในเมืองฉางอัน แต่ข้ายังมีเรื่องอับอาวของท่านพี่ นั่นเพียงพอที่จะทำให้ท่าเอาไปข่มขู่ขให้หมดหนทาง”

สิ่งนี้สามารถมีได้

ในเมื่อมู่หรงฉีไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วและไม่สามารถเป็นสามารถเป็นสามีภรรยากันได้ ได้กุมความลับของเขาเอาไว้ให้เธอหายโกรธได้ คนอย่างเหลิ่งชิงฮวนไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือของใคร แต่เป็นเข็มเหล็กที่ส่องประกายวาวอีกทั้งมีแค้นต้องชำระ

“เงื่อนไขล่ะ” เธอดีใจจนตบมือ “อยากให้ข้าช่วยเจ้าออกไปคงเป็นไปไม่ได้ นี่มันไม่ใช่การละเล่นของเด็ก ข้าเองก็ไม่มีความสามารถ แต่ว่าเรื่องดูแลเจ้าไม่ให้เจ้าต้องแทะหมั่นโถวข้าสามารถทำให่ได้”