ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 447

เสิ่นหลินเฟิงเชื่อนักบวชอวิ๋นชิงชั่วคราว เขารีบเข้าวังและนำเรื่องสถนาที่ซ่อนข้อมูลที่ฉีจิ่งอวิ๋นบอกกราบทูลต่อฝ่าบาท ด้วยเหตุผลเกี่ยวกับการทำคดี โปรดปล่อยตัวอวิ๋นชิงออกจากคุกสวรรค์ และส่งคนไปคุ้มกันเขาก่อนจะไปเชิญผู้ปราดเปรื่อง

พอฮ่องเต้ได้ข่าวว่ามีความคืบหน้า พระองค์จึงมีความสุขมาก นึกไม่ถึงว่าจะเสด็จออกวังด้วยตนเองเพื่อไปยังบ้านพักพื้นบ้านที่ฉีจิ่งอวิ๋นบอกพร้อมกับกันกับเสิ่นหลินเฟิง

พอถึงจุดหมาย พังประตูและเข้าไป เปิดห้องใต้ดินออก และมองดูอยู่ครู่หนึ่ง เยี่ยมมาก เต็มไปด้วยกล่องหลายใบ ยกออกมาเรียงด้านหน้าฮ่องเต้ สองฝ่ามือยังนับไม่หมด

กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเสียแล้ว พวกขุนนางแสนรักของข้าวันๆ ไม่ช่วยข้าประเทศ ล้วนยุ่งอยู่กับอะไรกันนะ ถึงขนาดโดนองครักษ์อินทรีกุมความผิดมากมายขนาดนี้เอาไว้

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ทั่วราชสำนักคงจะวุ่นวายใช่หรือไม่ เกรงว่าฮ่องเต้อย่างข้าก็คงจะจัดการไม่ได้เช่นกัน

ฮ่องเต้เงียบขรึม ใบหน้าเยือกเย็น มองกล่องหลายสิบใบนั้นด้วยความกลัดกลุ้ม

เป็นไม่ไม่ได้ที่จะพลิกอ่านทีละเล่ม เยอะขนาดนี้ตนไม่กินไม่ดื่มก็คงต้องดูสักครึ่งปีใหญ่ๆ ยิ่งกว่านั้น เรื่องเสียหายพวกนี้มองเยอะๆ ก็กลัวจะโมโห

เอาให้ศาลต้าหลี่ตรวจสอบหรือ? นั่นยิ่งไม่ได้ นี่ล้วนเป็นความผิด ใครจะรู้ว่าจะแอบก่อความวุ่นวายอะไร

องครักษ์อินทรีมอบปัญหาใหญ่ให้ตนเองเสียแล้ว

หลังจากฮ่องเต้ครุ่นคิดอยู่นาน ก็ก้าวไปข้างหน้าพลันสั่งให้คนเปิดกล่องออก หยิบหนังสือขึ้นมาหนึ่งเล่ม เปิดอ่านแบบส่งเดชสองที จากนั้นพระองค์ก็กริ้วหนัก พลันทิ้งหนังสือลงไปในกล่อง

“มีอย่างที่ไหนกัน! นี่คือข้าราชบริพารของข้าหรือ นึกไม่ถึงว่าจะกระทำความชั่วที่กฎแห่งสวรรค์ยังยากจะให้อภัย แม้ข้าจะตัดหัวพวกมันสิบหัวก็ขจัดความโกรธไม่ได้!”

พอฝ่าบาทระเบิดความโมโห ทุกคนก็คุกเข่าลงด้วยความตื่นตระหนก และเอ่ยพร้อมกันว่า “ฝ่าบาทระงับความโกรธ”

ฮ่องเต้หมุนไปมาอยู่กับที่สามรอบ แล้วโบกมือด้วยความโกรธเคือง “เผา เผาให้หมด!”

ทุกคนงุนงง ไม่ง่ายเลยกว่าฝ่าบาทจะทำลายองครักษ์อินทรีและสอบปากคำเอาความลับพวกนี้มาได้ ทำไมไม่ถือโอกาสกวาดล้างราชสำนัก ขุดรากถอนโคนขุนนางชั่วออกไป กลับจะเผามันเสียได้ เช่นนั้นหลักฐานความผิดของขุนนางพวกนี้ก็จะโดนกำจัดทิ้งมิใช่หรือ

มีเพียงเสิ่นหลินเฟิงเท่านั้นที่เข้าใจ ฉีจิ่งอวิ๋นบอกว่าตนอย่าโลภมากและมาจับกุมเพียงคนเดียว

น้ำใสเกินไปก็ไร้ตัวปลา หากราชสำนักของฝ่าบาทเอาจริงขึ้นมา และพุ่งเข้าใส่กล่องหลายสิบใบนี้ กลัวว่าเลือดจะไหลนองพื้น ซากศพลอยน้ำร้อยลี้

หากเผาไปเสีย แสดงว่าฮ่องเต้อยากพลิกหน้านี้กลับไปอย่างเลินเล่อ นี่นับเป็นพระมาหากรุณาธิคุณของฮ่องเต้

พระองค์หยิบหนังสือมาดูเพียงเล่มเดียว พวกขุนนางซึ่งโดนกุมความผิดเอาไว้คงจะกังวลว่าจะเป็นหนังสือที่บันทึกเรื่องของตนเองหรือไม่ รับสินบน บิดเบือนกฎหมายเพื่อประโยชน์ส่วนตน ทำผิดกฎหมาย ภายภาคหน้าต้องสลายหายไป

เขาลุกเป็นคนแรก รับคบไฟจากมือองครักษ์ที่อยู่ด้านข้าง ก้าวขึ้นไปข้างหน้าและจุดไฟเผากล่องหลายสิบใบนั้น

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วแน่น พลันออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “มีราชโองการ ฉีจิ่งอวิ๋น ยกโทษให้ไม่ได้ ประหารชีวิตทันที จวนท่านเคานต์ เพิกถอนสิทธิ์แต่งตั้งตำแหน่ง ยึดทรัพย์สินเข้าหลวง”

เรื่องราวขององครักษ์อินทรีจบลงเช่นนี้

ฮ่องเต้เห็นไฟลุกโชนขึ้นมา จึงหันหลังกลับวังไป

เสิ่นหลินเฟิงคุกเข่าส่งฮ่องเต้ด้วยความเคารพ จิตใจเศร้าซึมอยู่ครู่หนึ่ง ไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง

พี่น้องที่ร่วมเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กของตน เปรียบเสมือนกับพี่น้อง ใครจะรู้ว่ากำลังจะก้าวพลาด ตกอับจนจบลงเช่นนี้ เป็นเรื่องยากที่จะไม่เป็นทุกข์

แต่ผลสุดท้าย เป็นอย่างที่คาดเอาไว้ ฮ่องเต้ไม่ได้ให้จวนท่านเคานต์โดนหางเลข ยึดทรัพย์และตัดหัวทั่วทั้งบ้าน พระองค์กรุณาแล้ว

มีเถ้าถ่านลุกไหม้ลอยขึ้นมา เหมือนกับผีเสื้อ พลิ้วไหวตามแรงลมวนเวียนอยู่ตรงหน้าเขาเป็นเวลานาน จากนั้นจึงร่วงลงมาข้างหน้าเขา