ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 449

ฝ่ามือนี้ รวมความน้อยใจที่เหลิ่งชิงฮวนได้รับมาในวันนี้เอาไว้ ทั้งหมดระบายออกมาอย่างเต็มที่ พยายามทำให้ดีที่สุด ตบจนมือชา จิตใจสะท้าน เลือดพลุ่งพล่าน มีเพียงคำเดียว….ชื่นใจ!

เหลิ่งชิงหลางถูกตบ หมุนอยู่กับที่สองรอบ และล้มลงไปบนพื้น ‘ถุย’ พ่นฟันเคล้าเลือดออกมาสองซี ลมรั่วออกปาก

“ช่วนด้วย พระชายาตบตีคน!”

เคล็ดลับนี้อีกแล้ว สร้างอุบัติเหตุจอมปลอม บทนางร้ายยอดเยี่ยม ขาดศีลธรรมทั้งห้า สมควรตบหน้า ยิ่งกว่านั้น วันนี้ยังฤกษ์งามยามดี เหมาะต่อการลงมือ

แม่นมเตียวกับโตวโตวและคนอื่นๆ อีกสามคนยืนดูอยู่ทางด้านข้าง เหลือบมองเหลิ่งชิงหลางผู้ไร้ยางยาง และโกรธจนหอบหายใจแรง

แม่นมเตียวดึงแขนเสื้อของเหลิ่งชิงฮวน “ท่านก็โต้กลับในทำนองเดียวกัน”

เหลิ่งชิงฮวนบรรยายความเศร้าภายในใจไม่ได้ วิธีนี้ดีจริงๆ แต่ก็ต้องการชายหนุ่มรักและทะนุถนอม มู่หรงฉีในตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงตนนอนกลิ้งอยู่บนพื้น ต่อให้โดนเหลิ่งชิงหลางตบหน้าสองที เขาก็ทำเพียงนิ่งเฉย กระทั่งสงสารว่ามือของเหลิ่งชิงหลางจะเจ็บหรือไม่

ทำไมต้องบทเรียนที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่ามาทำให้ตัวเองอับอายด้วย

หากบุรุษเชื่อถือได้ แม่หมูคงปีนต้นไม้ได้แล้ว คนเลวยังไว้ใจตัวเอง

เหลิ่งชิงฮวนระงับไฟพลุ่งพล่านรุนแรงตอนอยู่กับมู่หรงฉีเอาไว้ ยืดท้องโตๆ ออกแรงโค้งตัว เอามือรูดแขนเสื้อ ยกกระโปรง และยกเท้าขึ้นทันที รอยเท้าประทับบนใบหน้าเหลิ่งชิงหลางด้วยความเร็วของจักรเย็บผ้า

เหลิ่งชิงหลางถูกนางเอาเปรียบไม่น้อย นางเคยโดนตบหน้ามาก่อน แต่ประทับรอยเท้าบนปากด้วยวิธีอันธพาลเฉกเช่นวันนี้เหมือนจะเป็นครั้งแรก โดนเหลิ่งชิงฮวนเหยียบจนหัวกระเซิงหน้าสกปรก ใบหน้าเป็นสีเขียว กรีดร้องเหมือนหมูถูกฆ่า

องครักษ์ด้านนอกเข้ามาสำรวจ ชำเลืองมองแวบหนึ่ง ทำเหมือนไม่เห็นอะไร เดินออกไปอย่างคึกคะนอง ซ้ำยังช่วยเหลิ่งชิงฮวนปิดประตูอย่างเอาใจใส่

แม่เจ้า ควรจะแบนไปตั้งนานแล้ว ระบายความโกรธดีจริงๆ

แม่นมเตียวเห็นสถานการณ์ของนางผิดปกติไป กลัวว่าจะเกิดเหตุสลดใจกับท้องของเหลิ่งชิงหลาง จึงรีบห้ามชิงฮวนเอาไว้

ถึงอย่างไร บัดนี้ท่านอ๋องของตนชั่วร้ายไปมาก หลังจากพระชายาฟื้นก็ผิดปกติไป

ไม่ง่ายเลยกว่าเหลิ่งชิงหลางจะรอจนเหลิ่งชิงฮวนหยุด และไม่กล้าอวดความไวของฝีปากแล้ว นางแทบจะออกไปจากตำหนักฉาวเทียนอย่างหัวซุกหัวซุน และไปร้องเรียนต่อมู่หรงฉีทันที

แม่นมเตียวถอนหายใจเบาๆ อย่างกลัดกลุ้ม “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ นางสงบเสงี่ยมมาตั้งนาน ทำไมจู่ๆ ถึงก่อความไม่สงบขึ้นมา หรือจะเป็นเหมือนรองแม่ทัพอวี๋พูด ท่านอ๋องโดนผีทำให้สับสนหรือ”

เหลิ่งชิงฮวนกัดฟันแน่น ใช่ว่านางจะไม่เคยสงสัย ในคุกสวรรค์ นางเคยให้ความสนใจมู่หรงฉี แต่บนร่างกายไม่มีท่าทีโดนพิษใดๆ เลย การพูดการจาแตกต่างจากคนทั่วไป แต่ท่าทางก็ไม่เหมือนวิญญาณออกจากร่าง หรือว่าความใจแคบกับอารมณ์ฉุนเฉียวง่ายนี้จะเป็นสันดานเดิมของเขาจริงๆ

นางถึงขั้นเคยนึกถึงอาคมของยายหลิง เพื่อให้มู่หรงฉีพ้นผิด แต่ยายหลิงตายไปแล้ว จิ่นอวี๋ก็อยู่ไกลถึงมั่วเป่ย ตอนนี้หิมะปิดถนนสนิท ถึงแม้นางอยากกลับก็กลับไปไม่ได้ คนส่งเจ้าสาวของราชสำนักกลับเมืองหลวง ก็ไม่ได้บอกข่าวอะไร ถอยกลับมาอีกหนึ่งก้าว ถึงแม้จิ่นอวี๋กลับมาแล้ว ดวงตาของนางได้รับบาดเจ็บจากตน อำพันก็อยู่ในมือของตน จะหายเป็นปกติเร็วแบบนี้ได้อย่างไร

จนถึงตอนนี้ ชิงฮวนยังคิดว่ามู่หรงฉียังคงรักใคร่และเป็นธรรมต่อพี่น้อง ทำไมถึงขาดไมตรีกับตนเองเช่นนี้ นางอยากอยู่ต่อ เพื่อสืบหาความจริง

หากไม่ใช่เพราะความสงสัยนี้ นางคงจะไปจากคุกสวรรค์โดยไม่รับผิดชอบนานแล้ว จะกลับมาจวนฉีอ๋องให้ตัวเองเดือดร้อนทำไม

พอหายโกรธ นางใคร่ครวญอย่างรอบคอบเลยรู้สึกว่า สาเหตุยังคงอยู่ที่เหลิ่งชิงหลาง อย่างไรเสีย ความผิดปรกติของมู่หรงฉี นางเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์มากที่สุด โดนเฉพาะทัศนคติก่อนและหลังของมู่หรงฉีเปลี่ยนไปมาก ถึงแม้เขาจะใช้ชีวิตอยู่ในค่ายทหารตลอด ไม่เข้าใจการแสวงหาชื่อเสียงลาภยศด้วยวิธีการอย่างไม่มียางอายของพวกสตรี แต่ไม่ถึงกับเลอะเลือนเช่นนี้

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ความจริงวางอยู่ตรงหน้า เขายังแยกแยะเรื่องสำนักแม่ชีคืนนั้นไม่ได้ ใครคือคนที่ต้องการเขารับผิดชอบกันแน่

ความไร้เดียงสานี้ เขาไม่ได้เรียนรู้ความฉลาด ความขี้เล่น และความใจร้ายมาจากฮ่องเต้เลย อนาคตแสนสดใสของท่านแม่ตนกลับปล่อยปละละเลย! ไม่สั่งสอนลูกชาย เป็นความผิดของบิดา ตนเองไร้ความสามารถจริงๆ ให้บิดาของเขาสั่งสอนเองเถอะ บัดนี้เด็กในท้องเป็นรากแดง มีอะไรต้องหวาดกลัว

หวังว่าหนังสือหย่าฉบับนี้ จะทำให้ฮ่องเต้รักษาความยุติธรรมและตรวจสอบความดีความชั่วให้ตนได้ มิฉะนั้นรอกระทั่งคลอดลูก หากไม่สามารถแก้ไขปัญญาซับซ้อนอย่างรวดเร็ว และจัดการความระเนระนาดนี้ให้ชัดเจน ตนจะกลายเป็นเนื้อปลาบนโต๊ะ ปล่อยให้คนอื่นข่มเหง

นางสั่งให้คนไปเรียกรองแม่ทัพอวี๋ บอกให้เขาระมัดระวังความเคลื่อนไหวภายในเรือนจื่อเถิงว่ามีบุคคลน่าสงสัยเข้าออกหรือไม่