ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 464

เรื่องราวมันเริ่มจากนานมาแล้ว

นับตั้งแต่เหลิงชิงฮวนจากไป องค์หญิงลี่ว์อู๋ก็ป่วยเป็นโรคเบื่ออาหาร นางกินอะไรก็ไม่อร่อย ไม่สามารถกลืนอะไรลงท้องได้ จากหญิงสาวอ้วนถ้วนค่อยๆ ตัวหดเล็กลงจนกลายเป็นสาวงามภายในเวลาไม่กี่ปี

หลังจากที่ลี่ว์อู๋น้ำหนักลดลง ผู้คนก็ตระหนักว่ามีสาวงามซ่อนอยู่ในพระราชวัง ดวงตารูปอัลมอนด์ จมูกสดใส ริมฝีปากสีแดงสด และลักยิ้มรูปลูกแพร์เมื่อนางยิ้ม

ซ้ำนางยังเป็นวัยที่เหมาะสมที่จะแต่งงาน ฮ่องเต้จึงคิดที่จะจัดงานให้นางอย่างเร็วที่สุด

เขามีราชบุตรเขยที่เหมาะสมอยู่ในใจของเขาแล้ว บุตรชายเพียงคนเดียวของนายพลจิ้นโจว

ทำไมเขาถึงชอบเด็กคนนี้?เสด็จอารองที่จ้องบัลลังก์ของเขาตาเป็นมันถูกเขาหาข้ออ้างส่งตัวออกไปนอกเมือง ไปที่เหอตง

ใครจะรู้ว่าชายชราคนนี้ยังคงติดต่อกับแม่ทัพใหญ่ของเหอตงอย่างใกล้ชิดจนฮ่องเต้เริ่มคิดวิธีที่จะหว่านความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสองอย่างเงียบๆ ทางที่ดีที่สุดคือให้แม่ทัพใหญ่จับตาดูเสด็จอารอง เช่นนั้นตัวเขาถึงจะได้พักบ้างเสียที

แม่ทัพใหญ่ผู้นี้แก่แล้วและยังก้อนเล็กๆ ใต้หัวเข่า ฮ่องเต้ตั้งความหวังไว้กับองค์ชายผู้นี้ อะไรจะดีไปกว่าการจ้างเขาให้เป็นราชบุตรเขยในเมืองหลวง?

หนึ่งคือการแสดงความยิ่งใหญ่และความเมตตา อีกประการหนึ่งคือคุณชายน้อยผู้นี้จะกลายเป็นตัวประกันในมือของฮ่องเต้ ซ้ำยังกังวลว่าแม่ทัพใหญ่จะสมรู้ร่วมคิดกับเสด็จอารองเพื่อก่อการกบฏหรือไม่?

ถ้าฮ่องเต้บอกให้ไปทางตะวันออก เขาจะไม่กล้าไปทางตะวันตก และถ้าเขาบอกให้เขาเฆี่ยนตีสุนัข เขาจะไม่กล้าไล่ไก่

ในบรรดาองค์หญิงทั้งหมด ลี่ว์อู๋เป็นคนที่ฉลาดและอายุมากที่สุด ดังนั้นฮ่องเต้จึงนึกถึงนางก่อน

แน่นอนว่าลี่ว์อู๋ไม่อยากแต่ง!

นางพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อให้เนื้อในร่างกายลดลง แต่ละวันต่างก็หิวโหยจนตาลาย เพียงเพื่อจะได้แต่งงานกับชายที่นางปรารถนา ไม่ใช่แต่งกับชายที่เป็นสายลับให้เสด็จพ่อของนาง

เมื่อนางทราบข่าว อาการเบื่ออาหารของนางก็รุนแรงขึ้น นางกินอะไรไม่ลงทุกวัน แค่เห็นอาหารก็อาเจียน นางพยายามกลืนลงไปแต่กลับสำรอกน้ำย่อยออกมาแทน

ก่อนที่ฮ่องเต้จะออกพระราชกฤษฎีกางานอภิเษกของนาง นางหิวมากจนเหมือนกระดาษที่ถูกลมพัดปลิวได้ง่ายๆ นางเดินได้สามก้าวก็หอบ เดินหน้าก้าวก็สั่น

พระสนมเสียนเฟยทนไม่ไหว ร้องไห้ออกมาแทบขาดใจ และมีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น ขนาดอาหารโอชะในวังลี่ว์อู๋ยังกินไม่ได้ หากแต่งงานไปแล้วไม่มีใครสนใจ ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทนหิวไปนานแค่ไหน

ฮ่องเต้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าการอภิเษกขอพระธิดาจะเป็นเรื่องของพระราชกฤษฎีกา แต่อาการเบื่ออาหารของลี่ว์อู๋ไม่สามารถรักษาให้หายได้ หากบังคับให้คนป่วยแต่งงาน อีกฝ่ายก็คงจะไม่พอใจ และอาจจะทำลายชื่อเสียงของฮ่องเต้ได้

ดังนั้นฮ่องเต้จึงเรียกหมอหลวงมาระดมความคิดในการรักษาอาการของลี่ว์อู๋

เมื่อก่อนองค์หญิงอ้วนเกินไป แต่ตอนนี้ก็ผอมเกินไป พวกลูกๆ ในราชวงศ์นี่รับมือได้ยาก วุ่นวายเสียจนคนแก่ปวดหัวจนผมหงอกไปหมด

พวกหมอหลวงเองก็จนปัญญา มีคนออกความเห็นว่าอาจเพราะรสชาติอาหารไม่ถูกปากองค์หญิง ดังนั้นฮ่องเต้จึงสั่งให้คนไปเสาะหาอาหาร ขอแค่ลี่ว์อู๋ชอบและกินมันเข้าไปได้ อาการก็คงจะดีขึ้น

เรื่องราวดำเนินไปเช่นนี้กว่าครึ่งปี อาการของลี่ว์อู๋ไม่ได้ดีขึ้นเลยสักนิด

วันนั้นเสิ่นหลินเฟิงเข้ามาส่งเค้กพุทราจีนเชื่อมให้กับพระสนมฮุ่ยเฟย ทูลว่าเขาออกไปทำคดีนอกเมือง จึงนำของดีประจำเมืองนั้นกลับมาให้

มีของว่างรสเลิศทุกชนิดในวัง แต่ของแบบนี้หายากนัก พระนางแบ่งให้พระสนมเสียนเฟยบ้าง ลี่ว์อู๋เองก็ได้กิน มันน่ากินมาก พริบตาเดียวนางก็กินหมดไปหนึ่งถ้วย

พระสนมเสียนเฟยมีความสุขมากที่นางขอให้เสิ่นหลินเฟิงส่งเข้าไปในวังอีก เป็นเรื่องแปลกของกินเล่นที่เสิ่นหลินเฟิงนำเข้ามาในพระราชวังนั้น ลี่ว์อู๋กลับกินอย่างเอร็ดอร่อย แต่นางกลับอาเจียนอาหารอันโอชะในพระราชวัง

ริมฝีปากของลี่ว์อู๋มันแผล่บ นางรีบกลืนฮะเก๋าลงคอไป ก่อนจะชะเง้อมองด้านนอก “ปิดประตู ปิดประตู!”

หากถูกใครเห็นเข้าต้องลำบากแน่

เสิ่นหลินเฟิงใช้เวลานานในการคิดก่อนที่เขาจะหันเข้ามาและปิดประตูด้วย “ปัง” แน่นอนว่าเขาขังตัวเองไว้ด้านในประตู

สุนัขตำรวจกระหายเนื้อ ส่วนเขากระหายสาวงาม

ทันทีที่ฮะเก๋าถูกส่งไปยังตำหนักของลี่ว์อู๋ ฮองเฮาก็รู้เรื่องและพยายามคิดหาวิธีให้ฮ่องเต้ไปที่นั่น

ฮ่องเต้เสด็จมาด้วยตนเองห่างจากเสิ่นหลินเฟิงไม่นานเท่าไร แต่สิ่งนี้ทำให้ลี่ว์อู๋กระวนกระวาย หนึ่งคือกลัวว่าฮ่องเต้จะเข้าใจว่าเสิ่นหลินเฟิงลอบเข้ามาในห้องของนาง บุรุษและสตรีไม่ควรอยู่ด้วยกัน มันเป็นการผิดกฎ สองคือกลัวจะโดนฮ่องเต้เห็นเข้าว่านางกำลังกินอะไร เช่นนั้นชีวิตนางก็จบสิ้นแล้ว

ช่วงเวลาที่นางกำลังรู้สึกเหมือนวัวสันหลังหวะ ก็รีบผลักเสิ่นหลินเฟิงเข้าไปในห้องก่อนจะออกมาต้อนรับ

แม้ว่าฮ่องเต้จะเป็นถึงเสด็จพอของนาง แต่หากไม่มีเหตุจำเป็นอะไรก็จะไม่เข้าไปในห้องของธิดา ส่วนใหญ่มักจะพูดคุยกันอยู่ด้านนอก

แต่ก็อดไม่ได้ ด้านในมีสุนัขตัวหนึ่งซ่อนอยู่ มันจ้องมองฮะเก๋าในมือของเสิ่นหลินเฟิงน้ำลายสอ ก่อนจะส่งเสียงขู่ออกมาไม่หยุด

หูของฮ่องเต้ดีมาก เขาจึงสงสัยและอยากที่จะตรวจสอบด้านใน

ในห้องไม่มีอะไรเลยนอกจากเตียงนอน แท่นปักผ้าและโต๊ะเครื่องแป้ง ไม่มีที่ไหนให้ซ่อนตัวเสิ่นหลินเฟิงรู้ว่าหากฮ่องเต้เห็นเขามันจะเป็นการทำให้ลี่ว์อู๋เสื่อมเสียชื่อเสียง ดังนั้นเขาจึงกัดฟันลากสุนัขเข้าไปซ่อนใต้เตียง

ดังนั้นแม้แต่การกระโดดลงไปในแม่น้ำเหลืองก็ไม่อาจล้างบริสุทธิ์ได้