ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 477

เหลิ่งชิงฮวนเดินทางออกจากจวน พวกเขาทั้งสามหาที่พักกันก่อน จากนั้นส่งเทียนซื่อไปที่โรงงานผลิตยาเพื่อเจอกับเหรินเหอและกลับไปที่เจียงหนานทันที

ผ่านไปไม่นาน นางก็กลับมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ฮูหยิน ผู้ดูแลบอกว่าไม่เจอเหรินเหอ”

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

“เหรินเหอไม่ได้ไปที่โรงงานผลิตยา ไม่มีข่าวสารใดๆ”

หัวใจของเหลิ่งชิงฮวนจมดิ่งลง นี่ไม่ใช่ข่าวดีแน่ เหรินเหออยู่กับเธอมานาน นางรู้ขอบเขตดี ดังนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหลบหนีไปที่อื่น ยิ่งไปกว่านั้นหากนางเจอกับเรื่องอันตรายจะต้องหาที่หลบได้อย่างปลอดภัย

หรือว่ามีบางอย่างผิดพลาด?

เธอรู้สึกว่าตั้งแต่ก้าวเข้าไปในไฮว่โจว ราวกับตกลงไปในตาข่ายที่มองไม่เห็นและตาข่ายนั้นค่อยๆ รัดแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ

“ให้หม่อมฉันไปตามหาต่อไหมเจ้าคะ” เทียนซือพูดอย่างไม่สบายใจ

“ไม่จำเป็น เกรงว่าเจ้าคงหานางไม่เจอหรอก ข้าเชื่อว่าอีกไม่นานจะมีคนติดต่อมาหาเรา”

“เพราะอะไรหรือ” เทียนซือถามอย่างสงสัย

เหลิ่งชิงฮวนหมุนแหวนนาโนบนนิ้วของเธอเบาๆ “ข้าสงสัยว่าทำไมคนป่วยเมื่อครู่จึงรู้ชื่อและที่มาที่ไปของข้าได้ในระยะเวลาอันสั้น ดูเหมือนว่าตอนนี้เหรินเหอจะอยู่ในกำมือของเขาเสียแล้ว”

“เขาจับตัวเหรินเหอไปทำไมหรือ”

จะเพราะเหตุใดหากได้เจอเขาเดี๋ยวเราก็รู้ แต่นั่นต้องไม่ใช่เจตนาที่ดีแน่”

“ไม่อาจตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกจริงๆ คนที่ดูเจ็บป่วยอ่อนแอกลับเลวร้ายได้ถึงเพียงนั้น”

“ศัตรูอยู่ในที่โล่งแจ้ง ส่วนเราอยู่ในที่มืด ทว่าเราไม่รู้จักตัวตนของเขาแม้แต่น้อย นั่นจึงถือว่าอันตรายสำหรับเรา ตี้ลี่ เจ้าจงไปแจ้งหน้ากากนกอินทรีในเมืองไฮว่โจวและติดตามหาที่อยู่ของเขาอย่างใกล้ชิด หากมีข่าวให้รายงานทันที เราจะอยู่เฉยต่อไปไม่ได้แล้ว”

ตี้ลี่รับคำสั่งทันที

เหลิ่งชิงฮวนขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบปากกาและกระดาษออกมาขีดเขียนแล้วส่งให้เทียนซือ “เจ้าไปที่โรงงานผลิตยาอีกครั้ง ส่งจดหมายฉบับนี้ให้หัวหน้างาน บอกเขาว่าอาจมีสายลับในโรงงานผลิตยา อีกอย่างข้าไม่รู้ว่าครั้งก่อนได้เตือนเรื่องการป้องกันการแพร่ระบาดกับผู้ดูแลหรือไม่ เจ้าไปกำชับอีกครั้ง ต้องแจ้งให้หลินเฟิงรู้”

“มีใครบางคนต้องการสร้างปัญหาจริงๆ หรือ” เทียนซือถามอย่างไม่เข้าใจ

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “เมื่อครู่ข้าคิดดูอย่างละเอียดแล้วสองเรื่อง หนึ่งคือคนเหล่านี้เป็นใคร อีกสิ่งหนึ่งคือจุดประสงค์ที่พวกเขาจงใจเข้ามาหาข้า

ตอนนี้อวี้โจวเป็นพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบหนักที่สุด ทุกคนไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้จึงได้แต่หวังว่าจะพาครอบครัวของตัวเองหนีไปจากที่นี่ เห็นได้ชัดว่าชายป่วยคนนี้ไม่ได้มาจากอวี้โจว ร่างกายของเขาอ่อนแอมาก ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่โดยไม่กลัวติดเชื้อหรืออย่างไร เว้นแต่เขาจะไม่กลัว

ลองคิดเรื่องนี้ตั้งแต่การพบกันครั้งแรกจนถึงตอนที่เขาจับตัวเหรินเหอไปและมาก่อปัญหาถึงที่ ยุยงให้เกิดจลาจล เจ้ากำลังคิดว่าเขาพูดถึงการรักษาโรคงั้นหรือ เปล่าเลย! เขากำลังทำเพื่อปกปิดบางอย่าง อันที่จริงเขาต้องการบังคับให้ข้าออกจากเมืองไฮว่โจว หรืออาจแทรกแซงการสอบสวนแหล่งที่มาของการแพร่ระบาดต่อของข้าก็เป็นได้”

เทียนซือตกตะลึง “หรือการแพร่กระจายของโรคระบาดจะเป็นประโยชน์ต่อเขา หรือว่าเขาคิดจะรวยด้วยการขายขา โดยมีเราขัดขวางวิธีการทำเงินของเขา?”

“เจ้าติดตามข้าไปทั่วทุกสารทิศ เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณชายคนนี้ในวงการยาหรือไม่”

เทียนซือส่ายหัว “มีคุณชายมากมาย แต่หม่อมฉันไม่เคยเห็นใครที่สามารถสร้างเรื่องได้ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน”

เสิ่นหลินเฟิงซึ่งกำลังดูแผนที่และคิดอย่างหนักเกี่ยวกับแผนการบรรเทาภัยพิบัติ เมื่อได้ยินดังนั้นจึงเงยหน้าขึ้น “มันคือใคร”

“ข้าน้อยไม่รู้ตัวตนของอีกฝ่าย เพียงแค่ไปที่โรงงานผลิตยาเพื่อหาคนส่งของตามคำสั่ง”

เขาเล่าบทสนทนาระหว่างเทียนซือกับผู้ดูแลให้เสิ่นหลินเฟิงฟัง “เมื่อหญิงสาวคนนั้นจากไป นางบอกอีกฝ่ายว่าอย่าเปิดเผยตัวตนของฮูหยินและ...”

จากนั้นเขาหยิบจดหมายที่ไหม้ไปครึ่งหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ “หลังจากที่หญิงสาวออกไป ผู้ดูแลก็จุดไฟเผาจดหมายฉบับนี้ทันที ข้าน้อยมีไหวพริบเรียกชื่อเขาด้วยเสียงดัง ทำให้เขาโยนมันลงใต้โต๊ะด้วยความตื่นตระหนก จึงเป็นที่มาของจดหมายครึ่งฉบับที่ยังไหม้ไม่หมดขอรับ”

เสิ่นหลินเฟิง รับกระดาษจดหมายมุมหนึ่ง รู้สึกได้ทันทีว่าเลือดพุ่งไปที่ด้านบนศีรษะพร้อมกับเสียงคำราม เขาบีบมุมที่เหลือของกระดาษจดหมายแน่น มือของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

จดหมายนั้นถูกเขียนด้วยแบบอักษรและจัดเรียงตามแนวนอน ซึ่งทำให้เขานึกถึงใบสั่งยาที่เหลิ่งชิงฮวนเคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้! ลายมือตวัดไปมาดูไม่เรียบร้อย

บวกกับมีดผ่าตัดที่ลืมหยิบออกไปด้วยอย่างรีบร้อน นั่นทำให้เขากล้าที่จะคาดเดาว่าผู้หญิงคนนี้อาจเป็นเหลิ่งชิงฮวนที่ตายไปแล้วหรือไม่

เสิ่นหลินเฟิงบังคับให้ตัวเองสงบสติอารมณ์แล้ววิเคราะห์อย่างมีเหตุผล... ลูกเศรษฐี คนป่วย แม่ฮูหยินเหลียงเจียง!

ผู้ออกคำสั่งให้ผู้จัดการโรงงานผลิตยาคือแม่ฮูหยินเหลียงเจียง! หญิงสาวที่เก่งกาจเรื่องวิชายาซิงหลิน

ในที่สุดเขาก็จำได้ว่าตนเองเคยได้ยินชื่อของแม่ฮูหยินเหลียงเจียงคนนี้จากไหน

นั่นเป็นเพราะมู่หรงฉีเคยพูดกับเขาหลังจากดื่มจนเมาว่านางเป็นคนรักโฉวซือเส่า