ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 482

“นี่ลูกของท่านหรือ”

เสิ่นหลินเฟิงชี้ไปที่อวิ๋นเช่อโดยไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นของเขาตัวเองได้

“ใช่แล้ว ลูกหมาน่ะ”

โฉวซือเส่าพูดจบพร้อมกับสะบัดยืนบังเสี่ยวหยุนเช่อไว้

“ข้าได้ยินพี่ชายพูดถึงอยู่บ้าง ไม่คิดเลยว่าจะโตไวถึงเพียงนี้”

โฉวซือเส่าร้อนใจ ชิงฮวนยังคงรอการช่วยเหลือ แล้วเขาจะมีเวลามาพูดคุยระลึกเรื่องเก่าๆ แบบนี้ได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นเด็กคนนี้คือลูกชายของเขา!

“กระหม่อมชื่นชมรัชทายาทเสิ่นมานาน โชคดีที่วันนี้ได้พบกับท่าน แต่กระหม่อมยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ ดังนั้นเอาไว้พบกันวันอื่น”

เขาจับมือเสี่ยวอวิ๋นเช่อและเฟิงเหล่ยอวี้ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

“ช้าก่อน คุณชายโฉว”

เสิ่นหลินเฟิงชำเลืองมองฉากการต่อสู้ที่ยุ่งเหยิงรอบตัว เมื่อชายในชุดเทาอพยพออกไป เขาได้นำผู้บาดเจ็บล้มตายออกไปด้วย เหลือเพียงเลือดนองบนพื้นแสดงให้เห็นถึงการต่อสู้เมื่อครู่

“ข้าอยากจะถามท่านว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”

“แค่เรื่องความแค้นในยุทธภพ รัชทายาทเสิ่นเป็นถึงคนของฮ่องเต้คงงานยุ่งเป็นทุนเดิม ดังนั้นกระหม่อมไม่อาจรบกวนท่านหรอก”

เรื่องในยุทธภพคือเรื่องในยุทธภพ ท่านอย่ายุ่งเสียดีกว่า

เสิ่นหลินเฟิงชำเลืองมองที่เกิดเหตุด้วยสายตาเฉียบคม ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว หยิบหน้ากากผีที่ตกลงบนพื้นพลางหรี่ตาลง “พอดีเลย ข้ากำลังตามหาเบาะแสของคนพวกนี้ ข้าสงสัยว่าพวกเขาจะเกี่ยวข้องกับเรื่องวุ่นวายหลายวันนี้มานี้ของอวี้โจว หากคุณชายโฉวยินดีที่จะแจ้งเบาะแสหรือไม่ พวกเขาคือใครกันแน่”

โฉวซือเส่าซึ่งมีความผิดอยู่ในใจไม่กล้าบอกเสิ่นหลินเฟิง ว่าความจริงแล้วชายป่วยคือองค์รัชทายาทแห่งแคว้นหนานจ้าว คงจะดีหากเสิ่นหลินเฟิงเข้าแทรกแซงในเรื่องนี้ แต่ตัวตนของชิงฮวนก็จะถูกเปิดเผยด้วยเช่นกัน

ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างลวกๆ ว่า “กระหม่อมเพิ่งมาถึงอวี้โจววันนี้ บังเอิญผ่านมาเจอเรื่องน่าตื่นเต้นจึงไม่ทราบว่าอีกฝ่ายคือใคร เช่นนั้นกระหม่อมขอตัวก่อน ไว้พบกันใหม่นะขอรับ”

แทบเรียกได้ว่าเป็นการหลบหลีก อยากหนีตั้งแต่แรกเห็น

“ฮูหยินเหลียงเจียง!”

เสิ่นหลินเฟิงตะโกนไล่ตามหลังเพลาจ้องมองปฏิกิริยาของเฟิงเหล่ยอวี้อย่างใกล้ชิด

เฟิงเหล่ยอวี้ที่ที่ถูกโฉวซือเส่ากอดด้วยมือข้างหนึ่ง หน้าของเธอเกือบจะแนบไปกับอกของเขาทำให้นางฟุ้งซ่านไปชั่วขณะ ไม่ได้ยินสิ่งที่เสิ่นหลินเฟิงตะโกน

ทว่าเสี่ยวอวิ๋นเช่อกลับก้าวออกมา “ท่านรู้จักแม่ของข้าหรือ นางถูก...”

เมื่อโฉวซือเส่าเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาคุกเข่าลงอุ้มอวิ๋นเช่อขึ้นเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

เสิ่นหลินเฟิงขมวดคิ้ว ตามข้อมูลที่เขาได้รับคนที่ต่อสู้กับโฉวซือเส่าน่าจะเป็นชายป่วยลึกลับที่เขากำลังติดตามอยู่ แล้วทำไมโฉวซือเส่าถึงไม่ยอมบอก

ไหนจะมีเรื่องของเด็กคนนี้กับฮูหยินเหลียงเจียง ความจริงที่เขาต้องการอยู่ไม่ไกลเกินเอื้มแล้ว

เขาใช้ทักษะตัวเบาไล่ไปอย่างเงียบๆ

เด็กคนนั้นมีคำตอบที่เขาต้องการ ส่วนโฉวซือเส่านั่นคงไม่ยอมพูดอะไร อย่างที่ว่ากันว่าเด็กจะไม่พูดโกหก

โฉวซือเส่าพาตัวเสี่ยวอวิ๋นเช่อไปยังที่ปลอดภัย เรียกตัวผู้คนจากหอกระบี่ส่งมอบเสี่ยวอวิ๋นเช่อให้กับพวกเขา และขอให้รับผิดชอบในการพาเด็กน้อยกลับไปเจียงหนานในเช้าวันพรุ่งนี้ จากนั้นไม่รอช้าตามหาเบาะแสของชิงฮวนอย่างใจจดใจจ่อ

เสี่ยวอวิ๋นเช่อไม่ดีใจนัก หลังจากที่ความพยายามทั้งหมดของเขานั้นสูญเปล่า มาถึงอวี้โจวทั้งทีแต่ยังไม่ทันได้เล่นอะไรเลย แต่กำลังจะส่งกลับไปที่เดิม จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นได้อย่างไร

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถกลับไปได้ เขาต้องหาทางกำจัดผู้ติดตามเหล่านี้และเป็นฮีโร่ช่วยแม่ตัวเองจากอันตราย

มีแผงขายบะหมี่ตุ๋นเนื้อแกะยังคงเปิดอยู่ริมถนน น้ำซุปสีขาวขุ่นที่เดือดปุดๆ กระตุ้นความหิวของเสี่ยวอวิ๋นเช่อ

เสิ่นหลินเฟิงดูมีความสุขมากที่ถูกเด็กหลอก นิสัยของเด็กน้อยคนนี้เหมือนกับนางไม่มีผิดเพี้ยน!

เขายื่นมือไปหาเสี่ยวอวิ๋นเช่อ “เช่นนั้นข้าขอถามเจ้าอีกหนึ่งคำถาม หากเจ้าตอบได้ ข้าจะมอบทองแท่งให้กับเจ้า”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อไม่ลังเลเลย “พ่อของข้าเพิ่งสอนข้าว่าอย่าโลภมาก ข้าไม่ต้องการเงิน ข้าแค่อยากเล่นกับท่านเท่านั้น”

“เช่นนั้นข้าจะให้มองแท่งกับเจ้า เจ้าช่วยเล่นกับข้าอีกครั้งได้หรือไม่”

พูดแบบนี้ค่อยรื่นหูหน่อย

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเอียงศีรษะ “ท่านอยากแนะนำสิ่งใดกับข้า ว่ามาเลย”

เสิ่นหลินเฟิงดึงภาพเหมือนออกมาจากแขนเสื้อและคลี่ออก “เจ้ารู้จักคนผู้นี้หรือไม่”

เฟิงเหล่ยอวี้ขยับเข้าไปมอง เมื่อเห็นว่าเป็นภาพเหมือนของเหล่งชิงฮวน นางก็ตกใจมากรีบคว้ามือของเสี่ยวอวิ๋นเช่อเดินออกไป “จะมืดแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ พรุ่งนี้ค่อยเล่นกันใหม่”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อที่เดินตามด้วยขาสั้นๆ สะบัดมือของเฟิงเหล่ยอวี้วิ่งกลับไปคว้าภาพเหมือนของเหลิ่งชิงฮวนจากมือเสิ่นหลินเฟิง

ก่อนจะกล่าวเตือนเสิ่นหลินเฟิงอย่างจริงจัง “ท่านแม่ของข้ามีพ่อโฉวอยู่แล้ว นางเป็นหญิงสาวที่มีสามีแล้ว ดังนั้นท่านเลิกคิดเรื่องไร้สาระเถอะ”

เขาคว้าภาพนั้นไปด้วยความโกรธพลางเดินจากไปและพึมพำเบาๆ “ท่านแม่เองก็เหมือนกัน เพิ่งไปจากเจียงหนานไม่กี่วันก็มีเจ้าหนุ่มหน้าอ่อนมาติดพันเสียแล้ว”

เสิ่นหลินเฟิงผู้ถูกเรียกว่าเจ้าหนุ่มหน้าอ่อนได้แต่ตกตะลึง เลือดในร่างกายพลุ่งพล่านด้วยความตื่นตระหนก

ชิงฮวนจริงด้วย! นางยังไม่ตายนางซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของโฉวซือเส่า นางยังมีชีวิตอยู่! ลูกของนางยังปลอดภัยดีเช่นกัน

เสิ่นหลินเฟิงเกือบจะร้องไห้อยู่ริมถนนด้วยความดีใจ

ภาระหนักอึ้งที่อยู่ในใจมาห้าปี ในที่สุดมันก็สลายหายไป ท่านพี่เทพเจ้าแห่งสงครามที่จิตใจฮึกเหิมในตอนนั้นควรจะกลับมาได้แล้วเช่นกัน!