ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 519

ความลับก็คือ ตอนที่เหลิ่งชิงเฮ่อและฉู่รั่วซือแต่งงานกันนั้น เหลิ่งชิงฮวนได้ส่งของขวัญแสดงความยินดีมาให้เขา

เหลิ่งชิงเฮ่อเห็นของขวัญที่ไม่มีระบุชื่อผู้ส่งมา ก็สงสัยว่าชิงฮวนนั้นยังมีชีวิตอยู่

แต่ว่า วันงานแต่งนั้นวุ่นวาย แขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดีนั้นแน่นจนแทบจะล้นประตูจวนเสนาบดี เขาไม่รู้ว่าของขวัญชิ้นนี้ใครเป็นคนส่งมาให้กันแน่ และก็ไม่สามารถตรวจสอบได้ จึงทำได้เพียงแอบหวังอย่างใจจดใจจ่อ

เขารู้ดีว่า ชิงฮวนนั้นกำลังหนีหน้าใครอยู่

เมื่อเห็นว่าของขวัญชิ้นนั้นราคาแพง นางก็ควรจะมีชีวิตที่ค่อนข้างดีเลยทีเดียว

เหลิ่งชิงเฮ่อเห็นใจมู่หรงฉี แต่เขาก็สงสารน้องสาวตัวเองมากกว่า ในใจโกรธเคืองมู่หรงฉี

เพราะงั้น เขาก็เลยไม่ได้บอกกับใคร ทั้งเสนาบดีเหลิ่งรวมไปถึงมู่หรงฉี

เมื่อเสี่ยวอวิ๋นเช่อจู่ๆก็กลับมาที่เมืองหลวง เข้ามาในวัง มีข่าวคราวของเหลิ่งชิงฮวน เขาก็ตั้งตารอให้ชิงฮวนกลับบ้าน วันนี้ ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง

หากไม่ใช่ว่ากำลังอยู่บนท้องถนน ทั้งสองคนอยากที่จะโอบกอดแล้วร้องไห้เพื่อระบายความคิดถึงที่สะสมมาในช่วงห้าปีที่ผ่านมา

โฉวซือเส่าแซะเหลิ่งชิงฮวน “เรื่องน่าดีใจเช่นนี้ ร้องไห้ทำไม? ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปเหมือนกับหญิงสาว?”

เหลิ่งชิงฮวนหันไปเหลือบมองเขา แล้วฉันไม่เหมือนผู้หญิงตรงไหน?

พี่ชายทั้งสี่คนของตระกูลฉู่ก็หัวเราะแนะนำ “ใช่แล้ว พบกันใหม่อีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน เป็นเรื่องน่าดีใจเป็นอย่างยิ่ง”

เหลิ่งชิงเฮ่อกระพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่น้ำตากลับเข้าไปในตา “พวกเรากลับบ้านกันเถอะนะ? ท่านพ่อกำชับข้าอย่างเต็มที่ว่าจะต้องพาเจ้ากลับไปที่จวนก่อน”

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “อืม กลับบ้าน”

รองแม่ทัพอวี๋ที่อยู่ด้านหลังไม่พอใจขึ้นมาทันที “พระชายา ท่านอ๋องยังทนทุกข์ทรมานอยู่ที่เสาธงนะ”

เหลิ่งชิงเฮ่อก็ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท หยุดชะงักฝีเท้าทันที สอบถามความเห็นชิงฮวน

ชิงฮวนไม่หยุดเดิน “ตอนที่ข้าไป ได้เขียนจดหมายหย่าเรียบร้อยแล้ว ฮ่องเต้ก็ทรงอนุญาตแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นลูกสาวตระกูลเหลิ่ง ไม่มีรับสั่งเรียกเข้าเฝ้าจากฮ่องเต้ จะมีสิทธิ์เข้าวังได้ยังไงกัน? ส่วนท่านฉีอ๋อง ข้าช่วยไม่ได้ ท่านไปหาคนอื่นเถิด อย่างพระสนมฮุ่ยเฟย ฮองไทเฮา ข้าจะตามท่านพี่กลับบ้าน”

ที่พูดมานั้นก็มีเหตุผลอยู่ ตอนนี้ถ้าในนาม เหลิ่งชิงฮวนนั้นไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับมู่หรงฉีแล้วจริงๆ สุดท้ายแล้ว ป้ายหลุมฝังศพของเขา ตอนนี้ก็ยังคงอยู่ข้างๆสุสานตระกูลเหลิ่ง

ท่านอ๋องไล่ตามภรรยาอยู่หลายพันลี้ วิ่งจนขาหัก เหนื่อยจนร่างกายเปลี่ยนไป อีกทั้งยังไปทะเลาะกับคนอื่นอย่างดุเดือด เพียงชั่วพริบตา ก็ไม่มีคนรักไม่มีคนสนใจ กลายเป็นอยู่ตัวคนเดียว?

เหลิ่งชิงเฮ่อคิดอย่างถี่ถ้วน ก็เข้าใจในทันที เหลิ่งชิงฮวนนั้นใช้กลยุทธ์แกล้งปล่อยเพื่อจับ ใจร้อนไม่ได้ จึงตบไหล่รองแม่ทัพอวี๋ “ข้ารู้สึกว่าที่น้องสาวพูดก็มีเหตุผล ไม่งั้น ท่านเข้าวังไปขอร้องฮองเฮาดูสิ?”

เราเป็นแค่รองแม่ทัพตัวเล็กๆ ก็ต้องมีคุณสมบัติที่จะเข้าวังด้วย

รองแม่ทัพอวี้สิ่งที่ปรารถนานั้นว่างเปล่า ทำได้เพียงมองพระชายา ที่ถูกรายล้อมเหมือนดาวล้อมเดือน รับกลับไปจวนเสนาบดีเหลิ่ง

เสนาบดีเหลิ่งเหมือนจะตื่นตัวขึ้นมาทันที ในช่วงห้าปีนี้ ไม่ได้แต่งงานใหม่ แล้วก็ไม่ได้แต่งตั้งเซวียอี๋เหนียงขึ้นมาแทน ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

พอฉู่รั่วซือเข้าไปที่จวนเสนาบดี มีจวนแม่ทัพหนุนหลัง ประกอบกับนิสัยเดิมที่เป็นคนปากจัดตรงไปตรงมา ยึงกุมอำนาจไว้ในมือในการจัดการจวนเสนาบดีเหลิ่งทันที

ตอนนี้ที่จวนเสนาบดีเหลิ่ง เหลิ่งชิงเฮ่อเองก็เป็นเจ้าของด้วยเช่นดัน จึงรีบสั่งให้คนเตรียมเตรียมน้ำอาบกลิ่นหอม เก็บกวาดห้องนอน จัดที่พักให้กับโฉวซือเส่า หลังจากนั้นก็เตรียมอาหาร ตั้งใจที่จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเหลิ่งชิงฮวน

เสนาบดีเหลิ่งเมื่อได้ยินว่าลูกสาวของตัวเองกลับมาแล้ว และให้เหลิ่งชิงเฮ่อไปรับนางที่ประตูเมือง ส่วนตัวเองก็ตั้งตารออยู่ในวังหลวงอยู่ครึ่งค่อนวัน

ต่อมาทหารอารักขาที่ส่งไปสอบถามข่าวคราวก่อนหน้านี้ก็เพิ่งกลับมารายงานให้ทราบว่า เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้กลับไปที่จวนอ๋องเลยแต่ตรงไปที่จวนเสนาบดีแล้ว อีกทั้ง ยังพาผู้ชายอื่นมาด้วย

ในใจก็แอบชื่นชมความฉลาด แอบมองปฎิกิริยาของฮ่องเต้

สีหน้าของฮ่องเต้ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหลือบมองเขาด้วยสายตาเฉียบคม จมูกฟึดฟัด ข้างแก้มกระตุก

ในฐานะที่เป็นคนสนิทใกล้ชิดของฮ่องเต้ เสนาบดีเหลิ่งจะไม่รู้ความคิดของฮ่องเต้ได้ยังไงกัน? เขาไม่ลังเลเลยสักนิด ครั้งนี้จะไม่ยอมให้เกิดการฆ่าญาติพี่น้องเพื่อสัจจะต่อประเทศเด็ดขาด จะต้องปกป้องลูกของตัวเองให้ได้

เขาเบือนหน้าไป แกล้งทำเป็นตีมึน ไม่รู้เรื่อง