ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 521

มู่หรงฉีใจอ่อนระทวยเมื่อจ้องมองตาเบิกคิ้วขยับที่มีเสน่ห์ แล้วยิ้มหน้าแหยๆ

“ฮูหยินบอกว่าข้าทึ่ม งั้นก็ทึ่มแหละ อย่างไรเสียฮูหยินถูกอยู่เสมอ ต่อไปภายภาคหน้าเจ้าว่ายังไงข้าก็ว่าตามนั้น”

เหลิ่งชิงฮวนหลุดหัวเราะ “ฝีปากเปลี่ยนเป็นหวานเช่นนี้ เมื่อก่อนท่านไม่มีเคยพูดจาหวานๆเลย”

แม้ว่าคำบอกรักนี้จะเชย ไม่หวือหวาเลยสักนิด แต่เมื่อฟังแล้วจริงจัง จริงใจเหมือนกับตัวเขา

“คำพูดในใจเหล่านี้ ข้าเก็บสะสมมาห้าปีแล้ว อยากที่จะบอกให้เจ้าฟังมานานแล้ว

ทหารอารักขาที่เฝ้าอยู่ด้านหลังทั้งสองคน ก็อิจฉาเห็นคนอื่นเขารักกัน เจ็บปวดใจจนเจ็บไปทั้งตัว

ท่านฉีอ๋องวีรบุรุษผู้กล้าหาญ ปากของเขานั้นสั่งการทหารนับพันนับหมื่นนาย สั่งการคนอื่น คำพูดเสี่ยวๆอย่างนี้พูดออกมาได้ยังไงกัน?

เหลิ่งชิงฮวนเองก็ถูกคำพูดของเขาทำให้ใบหน้าร้อนลุ่ม แทบอยากที่จะขุดหลุมลงไป “งั้นท่านรออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวหม่อมฉันกลับมา”

มู่หรงฉีพยักหน้า “เสด็จพ่อกำลังรอเจ้าอยู่ เจ้าต้องระวังตัวไว้ ข้าเดาว่า ที่เขากลัวไม่ใช่เสียใจเรื่องเงินแสนตำลึงนั่น?”

เหลิ่งชิงฮวนนึกถึงตอนที่จะออกจากจวนเสนาบดี คำพูดของเสนาบดีที่บอกกับเธอ อดไม่ได้ที่จะย่นจมูก “เงินแค่แสนตำลึง พระองค์ก็ใจแคบจัง แถมยังมารังแกท่านแบบนี้อีก หม่อมฉันจะไม่ใช้จุดอ่อนของเขาหาผลประโยชน์อีก”

มู่หรงฉีไม่เข้าใจจริงๆ พ่อของตัวเองขี้เหนียวอย่างนั้น เหลิ่งชิงฮวนยังสามารถแย่งอาหารจากปากเสือได้? อีกอย่าง ไม่ได้เจอกันห้าปี ภรรยาของตัวเองดูเหมือนจะหน้าใหญ่ใจโตไปหน่อย เงินมากมาย ไม่คิดเลยว่าเป็นแค่ “นิดหน่อย”?

ดูแล้วตระกูลโฉวมั่งคั่งร่ำรวยจริง ๆ ชิงฮวนชินหูชินตา ฟุ่มเฟือยจนเคยชิน วันหน้าจะต้องเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ไม่ให้รู้สึกว่าอยู่จวนอ๋องแล้วลำบาก อยู่ต่อไปไม่ได้แล้วจะทำยังไง?

อเล็กซานเดอร์หาเงินมาเลี้ยงครอบครัว

เหลิ่งชิงฮวนไม่รู้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไป ทำให้มู่หรงฉีตกใจ เม้มปาก ถือกล่องยาเดินผ่านประตูอู่ไปอย่างมั่นใจ จนมาถึงวังฉืออัน

สี่กงกงเดินออกมาต้อนรับอย่างปิติยินดีมาแต่ไกล ผมขาว หลังค่อมแล้ว เห็นเหลิ่งชิงฮวน มือไม้ก็สั่นไหวด้วยความตื่นเต้น

ฮ่องเต้กำลังยืนรออยู่ที่ประตู

เมื่อเห็นเหลิ่งชิงฮวน ยิ้มหรี่ตา เหมือนกับตอนที่เจอหน้ากันทุกวัน “ชิงฮวนกลับมาแล้วเหรอ?”

เหลิ่งชิงฮวนเดินไปข้างหน้า หันไปคำนับคาราวะฮ่องเต้ “ทำให้ฝ่าบาทต้องเป็นกังวล ชิงฮวนละอายใจแล้วไม่สบายใจเพคะ”

ฮ่องเต้ก้าวไปข้างหน้า แล้วประคองเธอขึ้นมาด้วยตัวเอง “หลายปีมานี้เจ้าเลี้ยงเสี่ยวอวิ๋นเช่อให้เป็นผู้เป็นคนด้วยตัวเจ้าเอง ลำบากเจ้าแล้ว เจ้าเป็นขุนนางคุณูปการของตระกูลมู่หรงข้า พิธีการหยุมหยิมเหล่านี้ช่างมันเถอะ”

เหลิ่งชิงฮวนลุกขึ้น พูดกับเขาอย่างสุภาพ “ขอบพระทัยฝ่าบาท”

ฮ่องเต้ทำหน้าตึง “ทำไม? ไม่เรียกเสด็จพ่อ เรียกฝ่าบาทแทน นี้อดใจรอไม่ไหวอยากที่จะตัดความสัมพันธ์กับข้าหรือไงกัน?”

เหลิ่งชิงฮวนก้มหน้าลง “ตอนนี้ชิงฮวนเป็นหญิงที่ผ่านการหย่าร้าง ไม่กล้าทำเกินกว่าที่ควรเพคะ”

“ห้าปีก่อน เจ้าแกล้งตายหนีไปจากฉางอัน โทษความผิดหลอกลวงเบื้องบน ข้ายังไม่ได้เอาเรื่องเลยนะ เจ้าก็จะวางมาดแล้ว?”

เหลิ่งชิงฮวนกระพริบตา พูดจาฉะฉาน “ใครบอกว่าหม่อมฉันแกล้งตายเพคะ? ตอนนั้นหม่อมฉันเสียใจมาก ตั้งใจที่จะปลิดชีวิต ใครจะไปรู้ว่ายาพิษหมดอายุ อีกทั้งคนช่วยชีวิตไว้อีก หากไม่ใช่โฉวซือเส่ารักษาจนฟื้นชีวิตกลับคืนมาได้ ชิงฮวนก็คงกลายเป็นดินแล้วเพคะ พระองค์ไม่สามารถใส่ร้ายหม่อมฉันได้เพียงเพราะหม่อมฉันเข้าใจเรื่องการแพทย์นะเพคะ?”