ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 531

มู่หรงฉีเห็นว่าฮ่องเต้ชรากลับไปแล้วเขาก็กระโดดเข้ามาจากด้านนอก

ละครวันนี้เขาไม่ได้เข้าร่วมด้วย มีเขาอยู่คงทำอะไรไม่ได้ “ได้ยินว่าเสด็จพ่อพระราชทานสมรสให้พวกเราอีกครั้ง?”

เหลิ่งชิงฮวนยิ้มแปลกๆ “ไม่ใช่พระราชทานสมรส ท่านดู”

มู่หรงฉีรับมันมาจากมือของเธอยังแปลกใจ เขาอ่านมันทุกตัวเมื่อเห็นช่วงสุดท้ายเขาก็ชะงักไป “ไม่ได้ประทับตรา?”

เหลิ่งชิงฮวนยักไหล่อย่างจนใจและพูดกับมู่หรงฉีว่า “เดิมทีพวกเราสองคนก็ไม่ได้เข้าพิธีด้วยกัน ตอนนี้แม้แต่ราชโองการสมรสพระราชทานก็เป็นของปลอม ก็ดี หย่าครั้งหน้าพวกเราก็แยกทางกัน ไม่ต้องเขียนหนังสือหย่าอะไรพวกนั้นแล้ว”

“หย่า?” มู่หรงฉีค่อยๆหรี่ตา ในประโยคของเขามีความข่มขู่

เหลิ่งชิงฮวนหดคอแล้วอธิบายว่า “ครั้งหน้า ครั้งหน้าหมายถึงชื่อคน ไม่ใช่ข้า”

มู่หรงฉีร้องหึออกมาเสียงเบา

คำพูดของเหลิ่งชิงฮวนทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัย อีกทั้งยังรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในมือของเขาอย่างแน่นอนกำลังหลุดมือไป ถึงแม้จะบอกว่าเขาคว้าเอาไว้เอาไว้ได้แน่นแล้ว แต่ความยั่วเย้าอันมีเสน่ห์ของนางนั้นทำให้ผู้คนต่างจ้องกันตาเป็นมัน

ช่างน่าเบื่อเสียจริง

ชายชราของพวกเขาต้องจงใจแน่ๆ แต่งภรรยาสักคนทำไมถึงได้ยากเย็นเช่นนี้

ในจวนอ๋องเพราะการกลับมาของเหลิ่งชิงฮวนนั้นเป็นที่ฮือฮาไปทั่ว คนคุ้นเคยจำนวนมากส่งเทียบมาเพื่อจะเข้ามาพบ ที่หน้าประตูเต็มไปด้วยผู้ซึ่งแตกต่างกับในช่วงหลายปีมานี้

เหลิ่งชิงฮวนคร่ำหวอดในตลาดอยู่หลายปีนางเข้าใจถึงความไม่จริงใจของตน เธอเองก็ไม่อยากจะแสดงสีหน้าว่าชอบหรือไม่ชอบอีก ในบรรดาคนที่มาอย่างมีจุดประสงค์อยู่นี้มีอยู่มาก ในระหว่างที่รับแขกอยู่นั้นก็ปรากฏร่างของนายหญิงแห่งจวนอ๋องที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างสง่างาม

โฉวซือเส่าที่ไม่มีอะไรทำก็นั่งอยู่บนกำแพงแล้วหยิบขลุ่ยหยกออกมาเป่ามันเบาๆ เขาเป่ามันอย่างมีสมาธิด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง ท่วงทำนองอันอ้อยอิ่งราวกับกำลังตำหนิความรู้สึกอันบอบบางของเหลิ่งชิงฮวน ทำให้เผยออกมาให้เห็นถึงความแค้นที่สุ่มอยู่ในอกอย่างเมที่

ชุดสีแดงพลิ้วไหวไปในสายลม โดยเฉพาะอย่างยิ่งดอกไม้ที่ติดอยู่ที่ชายเสื้อทำให้ดวงตาของหญิงรับใช้พร่าไปหมด

เหล่าหญิงสาวไม่มีกะจิตกะใจจะทำงาน พวกนางเดินวนไปมาในจวนอ๋อง บริเวณจอนผมของพวกนางประดับไปด้วยลูกปัดเป็นรูปดอกไม้เพื่อหวังจะดึงความสนใจจากโฉวซือเส่า

บนโลกใบนี้ชายรูปงามที่มีความสามารถโดดเด่น ทั้งยังร่ำรวยและยังรักคนอื่นเป็น เขาปกป้องเสี่ยวอวิ๋นเช่ออย่างใส่ใจเพียงนั้น จะไปหาคนที่ดีเช่นนี้ได้ที่ไหนกัน

นี่ยังไม่รวมถึงที่เขาซื้อบ้านจำนวนมากในคราวเดียว ขอเพียงแค่ให้พวกนางสักหลังให้นางได้เป็นหญิงสาวในห้องหอก็เพียงพอแล้ว

จวนอ๋องฉีในเวลานี้มีชีวิตชีวาขึ้นมาและบรรยากาศนี้อบอวลไปทั่ว

ทั้งสถานที่ที่เหมาะสมและความร่วมมือร่วมใจกันหญิงรับใช้สองคนที่รับผิดชอบกิจการทั้งหมดของเธอในเมืองฉางอันก็รีบกลับเข้าเมืองหลวงในเวลากลางวันและรับผิดชอบปกป้องเสี่ยวอวิ๋นเช่อ

การเข้าเมืองหลวงไม่เหมือนกับที่เจียงหนาน เมื่อเหลิ่งชิงฮวนกลับมาเธอก็ระแวดระวังกับความปลอดภัยของเสี่ยวอวิ๋นเช่อมากขึ้น เฟิงเหล่ยอวี้นั้นเห็นได้ชัดว่าเธออ่อนแอเกินไปอีกอย่าคือเธอยังต้องดูแลเรื่องความเป็นอยู่ของโฉวซือเส่า

วันปกติชิงฮวนต้องจัดการเรื่องหยุมหยิมในชีวิตมากเกินไปและยังต้องการผู้ช่วยที่มีความสามารถ เวลากลางวันต้องมีฉลาดและตื่นรู้ มีฝีมือดีจนเธอสามารถวางใจมอบหมายงานให้ได้

รองแม่ทัพสูงสุดอวี๋กับเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่สองวันนี้ก็ทำตัวลึกลับไม่รู้ว่ายุ่งอะไรกันอยู่

แม้แต่โตวโตวกับแม่นมเตียวเองก็ยุ่ง พวกเธอแอบคุยอะไรกันบางอย่างเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาก็รีบเงียบลง

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกว่าพวกเธอมีอะไรปิดบังเธออยู่ เมื่อเปรยเรื่องนี้กับมู่หรงฉี มู่หรงฉีก็บอกว่าเธอคิดมากไป

เธอหาเวลาว่างไปที่จวนกั๋วกงเพื่อไปเยี่ยมเหล่าไท่จวิน ตอนนี้เหล่าไท่จวินก็เริ่มหลงๆลืมๆแล้วมีอาการของคนแก่ พูดอะไรสับสนไปหมด