ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 568

นางไม่สามารถไว้ชีวิตจิ่นอวี๋ได้อีกต่อไป

การทรมานอย่างไม่ใช่คนของหนานจ้าว จิ่นอวี๋เหมือนกับแมลงสาบ มีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างเข้มแข็ง ความลุ่มหลงแสนลึกซึ้งภายในใจของนาง ประคับประคองนางให้มีชีวิตอยู่ต่อ และไม่เสียดายที่จะแลกทุกอย่าง เพื่อฆ่าตนเอง ทำให้ตนเองเจ็บปวด

สมมติว่า คนจากมั่วเป่ยมาด้วยเจตนาแอบแฝง และให้พื้นที่เพื่อความอยู่รอดกับจิ่นอวี๋ ก็ยากที่จะรับรองว่าจะไม่หวนกลับมาคุกคามตนเองและคนในครอบครัวอีก

นางไม่สามารถใจอ่อนได้อีกต่อไป สมมติว่าตนเองลงมือแล้วคนจับผิดได้ คงไม่ง่ายที่จะอธิบายกับมั่วเป่ย บีบให้จิ่นอวี๋ฆ่าตัวตาย คงจะไม่กลายเป็นขี้ปากคนกระมัง

ส่วนคำสารภาพอะไรนั่น มันไม่สำคัญแล้ว

ตนเองเคยถามรายละเอียดจากพระสนมฮุ่ยเฟย สามารถยืนยันได้ว่าก่อนเกิดเรื่องจิ่นอวี๋ไม่รู้สถานะของอวิ๋นเช่อ ดังนั้นอวิ๋นเช่อกับพระสนมฮุ่ยเฟยถูกคนล่อลวงไปยังตำหนักเย็นโดยเจตนาจริงๆ แต่จิ่นอวี๋ทำร้ายคน กลับเป็นเรื่องกะทันหัน

พูดอีกอย่างว่า จิ่นอวี๋ไม่รู้เรื่อง

พอฮ่องเต้ได้ยินองครักษ์กราบทูล เขาไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่ถลึงตามองเหลิ่งชิงฮวนอย่างดุร้าย แต่ไม่ได้ระเบิดพลังออกมา โบกมือสั่งให้คนหามศพของจิ่นอวี๋ออกไปเผานอกวังหลวง ขจัดหายนะที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าทิ้งไป

น่าจาอี๋นั่วออกไปจากวังแล้ว ไม่รู้ว่าฮ่องเต้ขู่ขวัญสาวน้อยได้อย่างไร

มู่หรงฉีกับเหลิ่งชิงฮวนเห็นว่าค่ำแล้ว อีกอย่างเหมือนว่าวันนี้เสี่ยวอวิ๋นเช่อจะตกใจกลัว ต้องการให้ตนเองปลอบโยนความรู้สึก จึงกล่าวลาและกลับจวนไป

ฮ่องเต้ผ่านอันตรายคราวนี้ เลยไม่บังคับให้อวิ๋นเช่ออยู่ต่อ เพียงแต่กำชับครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่วางใจ บอกให้มู่หรงฉีจัดเตรียมองครักษ์ลับมาคุ้มกันยามเยอะๆ อย่าประมาทโดยเด็ดขาด

เรื่องในวันนี้เป็นระฆังเตือนภัย ฮ่องเต้ไม่ต้องเตือนสติ มู่หรงฉีเองก็รู้เช่นกัน

ไม่เพียงแต่ต้องปกป้องเสี่ยวอวิ๋นเช่อให้ดี ทางด้านน่าจาอี๋นั่ว ก็ไม่อาจหละหลวมได้

เพราะว่า เรื่องนี้ดูเหมือนจะเป็นความบังเอิญ แต่มีความเกี่ยวข้องกันนับไม่ถ้วน

อย่างน้อยที่สุด คนวางแผนอยู่เบื้องหลังรู้ได้อย่างไรว่าจิ่นอวี๋รู้วิชากู่ วันนั้นน่าจาอี๋นั่วกับเหลิ่งชิงฮวนพูดเดิมพันภายในผ้าม่าน คนภายนอกไม่น่าจะรู้เรื่อง

ดังนั้น คนอยู่เบื้องหลัง ต้องสมคบคิดกับหนานจ้าวอย่างแน่นอน

เหลิ่งชิงฮวนนึกถึงคนชุดดำลึกลับที่แอบติดต่อกับน่าจาอี๋นั่ว จึงสั่งให้คนขององครักษ์อินทรีเฝ้าระวังเป็นพิเศษ เพื่อจับตาดูการเปลี่ยนแปลง

ผลสุดท้ายวันถัดมา คนขององครักษ์อินทรีมารายงานเหลิ่งชิงฮวน บอกว่าน่าจาอี๋นั่วไปยังสวนดอกไม้ขององค์หญิงหรูอี้

นึกไม่ถึงว่าน่าจาอี๋นั่วกับหรูอี้จะร่วมมือกัน อีกทั้งยังไปมาหาสู่กันอย่างสนิทสนม นี่ทำให้เหลิ่งชิงฮวนประหลาดใจมาก

แท้จริงแล้วเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฮองเฮาหรือไม่

นางกับมู่หรงฉีปรึกษากันครู่ใหญ่ แต่ยังคงไร้เบาะแสเช่นเดิม

ว่ากันตามเหตุผล มองว่าเสี่ยวอวิ๋นเช่อเป็นหนามยอกอก คงจะหนีไม่พ้นจากการช่วงชิงตำแหน่งกษัตริย์ การมีอยู่ของเสี่ยวอวิ๋นเช่อ สำหรับคนอื่นแล้ว นั่นเป็นการคุกคาม

คิดว่าต้องเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นใคร คนแรกที่นึกถึงล้วนเป็นฮองเฮา

หากไม่ใช่เพราะชิงฮวนกับเสี่ยวอวิ๋นเช่อกลับมา ตำแหน่งกษัตริย์นี้ ก็น่าจะเป็นของอ๋องเซวียนอย่างไม่ต้องสงสัย

องค์ชายห้าอ๋องหวังสถานะต่ำต้อย อีกทั้งยังพูดน้อย อุปนิสัยชอบเก็บตัว จากมุมมองทางการแพทย์ของเหลิ่งชิงฮวน เป็นโรคกลัวการเข้าสังคมเล็กน้อย พูดคุยกับผู้คนมักจะหน้าแดง มือและเท้ากระสับกระส่าย

ส่วนอ๋องเฮ่าหลล่มหลงกับวิชาความรู้ ไม่สนใจเรื่องราวบนราชสำนัก ไม่มีความปรารถนาที่จะขอคำแนะนำเกี่ยวกับการเมือง อีกอย่าง เป็นเรื่องไม่น่าฟังนัก เขาแต่งภรรยาสองคนต่อเนื่องกัน ผ่านมาหลายปียังไม่มีทายาท จึงยากจะหลบเลี่ยงข่าวเล่าลือจากโลกภายนอก